(rm) صدا | [ 3:42 mins ]
در سالهای پس از انقلاب اسلامی با توجه به برخورد مقامات و ماموران انتظامی با زنان در ایران، پیش فرض احترام به زنان مورد تردید قرار گرفت. دکتر عبدالکریم لاهیجی حقوقدان و فعال حقوق بشر در پاریس، در مصاحبه با رادیو فردا می گوید در نظامی که امنیت و منزل شخصی انسان مورد تجاوز است، زنان هم نمی توانند از حریم منزلت انسانی و امنیتی برخوردار باشند. وی می افزاید: در دو دهه گذشته آنقدر در ارتباط با تجاوز به حقوق زنها در جمهوری اسلامی مواردی را دیدیم که می توانم بگویم در حوزه سرکوب و تجاوز به حقوق مردم، با یک سیستمی مواجهیم که زن و مرد نمی شناسد. همیشه گفته می شد در جامعه ایران زنان از حرمت بیشتری برخوردارند و نحوه برخورد نیروهای امنیتی و انتظامی با زنان، بهتر از نحوه برخورد ایشان با زنان است. اما برخوردهایی که در سالهای بعد از انقلاب با زنان ایرانی از سوی مقامها و ماموران انتظامی صورت گرفته، این پیش فرض را برای بسیاری از کارشناسان مورد تردید شدید قرار داد.
دکتر عبدالکریم لاهیجی حقوقدان و فعال حقوق بشر در مصاحبه با رادیو فردا می گوید در نظامی که امنیت و منزل شخصی انسان مورد تجاوز است، زنان هم نمی توانند از حریم منزلت انسانی و امنیتی برخوردار باشند.
عبدالکریم لاهیجی (حقوقدان و فعال حقوق بشر): متاسفانه در دو دهه گذشته آنقدر در ارتباط با تجاوز به حقوق زنها در جمهوری اسلامی مواردی را دیدیم که اصلا می توانم بگویم در حوزه سرکوب و تجاوز به حقوق مردم، به یک سیستمی مواجه هستیم که زن و مرد نمی شناسد. شما می دانید طی آن سالهای خونبار شصت به بعد، چقدر دختر در جمهوری اسلامی دستگیر شدند، دختران زیر هجده سال، دختران نابالغ و متاسفانه مورد بدرفتاری قرار گرفتند، مورد تجاوز قرار گرفتند و دهها و دهها را به پای جوخه های تیرباران یا اعدام فرستادند. یا مواردی که همین سالهای اخیر داشتیم، مورد زهرا کاظمی. در این که زهرا کاظمی در اثر شکنجه و بدرفتاری و بر اثر کتک و خونریزیهای ناشی از شکنجه ها و بدرفتاریهای فوت کرده که دیگر جای تردیدی نیست. مورد باز اخیرش خانم رویا طلوعی روزنامه نگار کرد. واقعا شکنجه هایی که بر این زن وارد شده به حدی است که هر چند ما گزارشش را به مقامات حقوق بشر سازمان ملل دادیم، ولی من واقعا شرم دارم که یک مصاحبه علنی بکنم و حتی دیدم خودش هم در مصاحبه ای که چند روز پیش داشته، نخواسته به آن صورتی که، اصلا منزلت یک انسان به او اجازه نمی دهد که حتی بدرفتاریهایی را که با او می شود، همه را بتواند به صورت تصویری بگوید. بنابراین باید خدمتتان عرض کنم که نه، همچنین حریم امنیتی وجود ندارد. در رژیم سرکوب، در رژیم اختناق هیچ کسی امنیت ندارد. جمهوری اسلامی تنها کنوانسیونی که پذیرفته و امضا کرده کنوانسیون حقوق کودک است. و در کنوانسیون حقوق کودک سن بلوغ هجده سال است. حالا هر چند در قوانین جمهوری اسلامی کمتر باشد. می دانید که چقدر در ایران طی همین سالهای پس از امضای کنوانسیون، افراد کمتر از هجده سال را اعدام کردند. چه به خاطر جرائم عمومی و چه به خاطر جرائم سیاسی. در مورد زنها هم همینطور. در یک نظامی که متاسفانه قانون حکومت نمی کند، در یک نظامی که قوه قضائیه مستقل وجود ندارد. در یک نظامی که امنیت و منزلت شخصی انسانها در معرض هر گونه تجاوزی می تواند باشد، متاسفانه هیج کسی امنیت ندارد، چه زن، چه مرد و حتی اطفال و کودکان کمتر از هجده سال.
