(rm) صدا | [ 5:00 mins ]
در جريان اعتصاب كاركنان شركت واحد، شماري از چهره هاي فعال دانشجويي نيز با رانندگان اتوبوس اعلام همبستگي كرده و در محل تجمع آنان حاضر شده بودند. شماري از اين دانشجويان به همراه رانندگان دستگير شدند. اما حكومت با آزاد كردن دانشجويان از آنان خواست خود را به وزارت اطلاعات معرفي و تعيين تكليف كنند. عبدالله مومني فعال جنبش دانشجويي در مصاحبه با راديو فردا مي گويد: بعد از روي كار آمدن دولت محمود احمدي نژاد و يكدست شدن حاكميت، شاهد فشارها و مخالفت ها با جريانات مستقل اجتماعي بوديم، نظير جريانات كارگري و جنبش دانشجويي و از آنجايي كه اين جريانات جز خواسته ها و منافع ملي هيچ توجهي به ديگر مسائل حاشيه اي ندارند، طبيعي است كه حكومت تحمل شنيدن و پذيرش انتقادات اين دو طيف را ندارد. عبدالله مومني مي گويد: مجموعه تلاش ها و تحركات دانشجويان در جهت دفاع از جريان كارگري در اين راستا ارزيابي مي شود كه آنها را يكي از نهادهاي اصيل مدني مي دانند كه تلاش مي كنند از طريق سنديكاها و تشكيل اجتماعات كارگري، به مطالبات و حقوق اوليه خودشان دست يابند. در جريان اعتصاب كاركنان شركت واحد كه از پيش اعلام شده بود، شماري از چهره هاي فعال دانشجويي نيز با رانندگان اتوبوس اعلام همبستگي كرده و در محل تجمع آنان حاضر شده بودند. شماري از اين دانشجويان به همراه رانندگان دستگير شدند. اما حكومت با آزاد كردن دانشجويان از آنان خواست خود را به وزارت اطلاعات معرفي و تعيين تكليف كنند. عبدالله مومني فعال جنبش دانشجويي در مصاحبه با راديو فردا مي گويد:
عبدالله مومني: بعد از روي كار آمدن دولت آقاي احمدي نژاد و يكدست شدن حاكميت، شاهد فشارها و مخالفت ها با جريانات مستقل اجتماعي بوديم، نظير جريانات كارگري و جنبش دانشجويي. از آنجايي كه اين جريانات در عملكردشان و فعاليت هايشان به گونه اي حركت مي كنند كه جز خواسته ها و منافع ملي هيچ توجهي به ديگر مسائل حاشيه اي ندارند و آنچه كه برايشان در اولويت هست و واجد اهميت و ارزش است، تاكيد و توجه به منافع ملي است. طبيعي است كه حكومت تحمل شنيدن و پذيرش انتقادات اين دو طيف را ندارد. از اين جهت ما شاهد بوديم در طول چند وقت گذشته بيشترين فشارها و محدوديت ها بر اين دو جريان حاكم بوده و سعي كردند با صدور احكام قضايي براي دانشجويان، تعليق دانشجويان از تحصيل و تعطيل نمودن دفاتر انجمن هاي اسلامي و در كنار آن با دستگيري اعضاي سنديكاي كارگري و ايجاد مشكل در برابر برگزاركنندگان حركت هاي صنفي كارگري، فعالين مستقل جامعه مدني را مرعوب كنند و با اين هدف مي خواهند جامعه ايران را به يك جامعه گورستاني تبديل كنند كه در آن هيچ صداي مخالف و منتقدي بلند نشود و تنها مي خواهند صداهايي بلند شود كه همسو با حاكميت باشد و در عين حال مي خواهند در قبال استراتژي ديدباني جامعه مدني، نهادهاي واقعي مدني و اصلي در جامعه را كنترل كنند. مجموعه تلاش ها و تحركات دانشجويان در جهت دفاع از جريان كارگري در اين راستا ارزيابي مي شود كه آنها را يكي از نهادهاي اصيل مدني مي دانند كه تلاش مي كنند از طريق سنديكاها و تشكيل اجتماعات كارگري، به مطالبات و حقوق اوليه خودشان دست يابند. از اين منظر خوشبختانه ما شاهد بوديم كه در طول چند وقت قبل اين ارتباط و پيوند ارگانيك بين جامعه دانشجويي و مشخصا دانشجويان و كارگران برقرار بوده و دانشجويان با استفاده از اهرم ها و ساز و كارهايي كه در اختيار داشتند، در جهت دفاع از حقوق كارگران عمل كردند، گرچه به دليل سرگشتي كه كليه جنبش هاي اصلاح طلبي با آن مواجه هستند، همين سرگشتگي و بحران و تعليق فضاي سياسي كشور منجر به تاثيرگذاري در محيط دانشگاه و ديگر بخش هاي فعال جامعه مدني شده و عملا آن ظرفيت و پتانسيل جامعه دانشگاهي بالفعل نشده و دانشجويان فضاي با نشاطي را در حال حاضر تجربه نمي كنند و به دليل همين نااميديشان از بن بست حركت اسلامي از داخل و يكدست شدن حكومت و بي تدبيري حكومتگران، مقداري فضاي دانشگاه بي رمق است. ولي در همين حد به هر حال فعالان مستقل دانشجويي كه اميدوارانه به فعاليت خودشان در حوزه عمومي جامعه و تلاش خودشان در جامعه مدني در راستاي دموكراتيك نمودن ساختار قدرت ادامه مي دهند، اين طيف حساسيت خودشان را به نمايش گذاشتند.
امير آرمين (راديو فردا): شما از پيوند ارگانيك كارگران و دانشجويان طرفدار دموكراسي صحبت كرديد، ولي با ساير سازمان هاي غيردولتي مانند كانون حمايت از زندانيان يا غيره چطور؟
عبدالله مومني: بله قطعا اگر قرار باشد كه جنبش اجتماعي در ايران و جامعه مدني تقويت شود و بتواند ساختار قدرت را وادار به عقب نشيني كند و اصلاحات را به ساختار قدرت منتقل كند و ساختار يك ساختار دموكراتيك و توسعه يافته اي شود، لازمه آن برقراري پيوند بين همه نيروهاي فعال در عرصه جامعه مدني است و ارتباط و انسجام و به توافق رسيدن پيرامون استراتژي هاي خاصي كه مي تواند جامعه ايران را از اين بن بست و انسداد رها كند.
