(rm) صدا | [ 3:05 mins ]
ایران باید قاعدتا سال تازه را، همانند سال پیش، بر قله حدود چهل و پنج میلیارد دلار نفتی به سر آورد مگر آنکه متغیر های ژئوپولیتیک، به ویژه در عرصه پرونده هسته ای، معادلات را یکسره در هم بریزند. اگر به متغیر های صرفا اقتصادی باز گردیم، نخستین بودجه دولت آقای محمود احمدی نژاد یکی از مهم ترین عوامل تاثیر گذار بر فراز و نشیب های سال تازه است. جهتگیری سخت انبساطی بودجه 1385 در بهترین حالت می تواند رونقی موقت به وجود آورد، اما فرجام آن، بر پایه تجربه ایران و دیگر کشور های نفت خیز، رکودی است توام با تورم. فریدون خاوند (رادیو فردا، پاریس): رونق بازار نفت، که در سال 1384 خورشیدی مهم ترین تکیه گاه اقتصاد ایران بود، در سالی که امروز آغاز می شود به احتمال قریب به یقین ادامه خواهد یافت.
آمریکا و چین، دو لکوکوتیو تولید و بازرگانی جهان همچنان چابک به نظر می رسند، در ژاپن نشانه های از سر گرفته شدن پویایی بیشتر و بیشتر می شود، بازار های نوظهور، به ویژه هند، تب و تاب خود را حفظ کرده اند و این همه فعالیت طبعا تقاضای انرژی و در نتیجه بهای آنرا در سطحی بالا حفظ می کند. به برکت همین کانون های تکاپو است که ایران باید قاعدتا سال تازه را، همانند سال پیش، بر قله حدود چهل و پنج میلیارد دلار نفتی به سر آورد مگر آنکه متغیر های ژئوپولیتیک، به ویژه در عرصه پرونده هسته ای، معادلات را یکسره در هم بریزند، از جمله زیر تاثیر تحریم اقتصادی که صادرات نفتی جمهوری اسلامی را نیز در بر بگیرد. تنش های قابل تصور فضای بین المللی ایران، و پیآمد های درونی آنها، طبعا افق را تیره و پیش بینی را دشوار می کند.
اگر به متغیر های صرفا اقتصادی باز گردیم، نخستین بودجه دولت محمود احمدی نژاد یکی از مهم ترین عوامل تاثیر گذار بر فراز و نشیب های سال تازه است. با قانون بودجه 1385، که دو روز پیش برای اجرا رسما به دولت ابلاغ شد، محور عمده سیاست اقتصادی دولت نهم را می توان در یک جمله خلاصه کرد : تزریق بخش بزرگی از منابع ارزی حاصل از صادرات نفت در شریان های اقتصادی کشور برای به حرکت در آوردن چرخ های فعالیت.
این سیاست با مقاومت سخت شمار عمده کارشناسان اقتصادی جمهوری اسلامی، از جمله در جناح هوادار دولت، روبرو شد، اما با پشتیبانی اکثریت نمایندگان، که به نظر می رسد از هزینه کردن دلار های نفتی به وجد آمده ا ند، سر انجام به کرسی نشست. حاصل آنکه جهتگیری سخت انبساطی بودجه 1385 در بهترین حالت می تواند رونقی موقت به وجود آورد، اما فرجام آن، بر پایه تجربه ایران و دیگر کشور های نفت خیز، رکودی است توام با تورم.
نکته مهم آنکه برنامه پنجساله چهارم، که امروز رسما باید دومین سال اجرای خود را آغاز کند، از قرار معلوم به خاک سپرده شده، شاید به این دلیل که بر خلاف سیاست محمود احمدی نژاد، بر یک سلسله اصلاحات ساختاری به منظور رها شدن از اقتصاد تک محصولی و کاهش دامنه فعالیت های اقتصادی دولت تاکید می کرد.
