(rm) صدا | [ 2:56 mins ]
ژاپن قصد دارد با طرح پیشنهادی در زمینه امضای یک «موافقتنامه مشارکت اقتصادی در آسیای خاوری»، پانزده کشور آسیایی را در یک اتحادیه وسیع مبادله آزاد متشکل کند. این موافقتنامه حوزه گسترده ای را زیر پوشش خواهد داشت مرکب از سه میلیارد نفر جمعیت با بیش از 9000 میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی، در مجموع یک چهارم اقتصاد جهانی. ژاپن، به رغم مناسبات بازرگانی و مالی گسترده اش با قدرت های منطقه آسیایی اقیانوس آرام، هنوز نتوانسته است به این مناسبات شکل نهادی بدهد و آنرا در چارچوب سازمانی پایدار رسمیت بخشد. هدف توکیو پر کردن این خلا است. فریدون خاوند (رادیو فردا، پاریس): اتحادیه اروپا بیست و پنج کشور قاره کهن را در بر می گیرد و نفتا سه قدرت آمریکای شمالی یعنی ایالات متحده، کانادا و مکزیک را. آیا غول سومی در قالب یک اتحادیه جدید اقتصادی به زودی در آسیا زاییده خواهد شد؟
به گزارش رسانه های بین المللی، وزیر اقتصاد ژاپن، روز جمعه (دو روز دیگر) رسما پیشنهادی را در زمینه امضای یک «موافقتنامه مشارکت اقتصادی در آسیای خاوری» مطرح خواهد کرد. این موافقتنامه حوزه گسترده ای را زیر پوشش خواهد داشت مرکب از سه میلیارد نفر جمعیت با بیش از 9000 میلیارد دلار تولید ناخالص داخلی، در مجموع یک چهارم اقتصاد جهانی. سخن بر سر ده کشور عضو «آ سه آن» یا اتحادیه ملل آسیای جنوب شرقی است به علاوه ژاپن، چین، کره جنوبی، استرالیا، زلاند نو و هند. در طرح ژاپن از تایوان خبری نیست، به این دلیل که چین این سرزمین را از آن خود می داند و حضور مسقل آنرا در یک اتحادیه طبعا تاب نمی آورد.
و اما هدف ژاپن از ایجاد این فضای تازه همگرایی در پویا ترین منطقه اقتصادی جهان. می دانیم که ایالات متحده، بعد از پایه ریزی «نفتا»، در پی ایجاد یک منطقه بزرگ مبادله آزاد است که اکثریت قریب به اتفاق کشور های قاره آمریکا را در بر بگیرد. قدرت های اروپایی نیز منطقه اقتصادی خود را دارند. در این میان ژاپن، به رغم مناسبات بازرگانی و مالی گسترده اش با قدرت های منطقه آسیایی اقیانوس آرام، هنوز نتوانسته است به این مناسبات شکل نهادی بدهد و آنرا در چارچوب سازمانی پایدار رسمیت بخشد. هدف توکیو پر کردن این خلا است تا اگر گفتگو های کنونی بر سر آزاد سازی مبادلات در سازمان تجارت جهانی با بن بست روبرو شود، کشور آفتاب تابان منزوی نماند.
آیا ژاپن خواهد توانست به اتحادیه مورد نظر خود دست یابد؟ دستیابی به این هدف در کوتاه مدت سخت دشوار به نظر می رسد، دستکم به این دلیل که زخم های بر جای مانده از جنگ جهانی دوم هنوز کاملا التیام نیافته و تنش و سو ء ظن میان قدرت های منطقه همچنان به جای خود باقی است.
