استفاده سربازان آمریکائی از موسیقی هیپ هاپ و «رپ» برای ابراز عواطف پیچیده در جبهه های عراق

سربازان آمریکایی در عراق برای بیان احساسات خود در صحنه های نبرد از موسیقی رپ استفاده می کنند. موسیقی رپ که در نوارهای کاست، سی دی و دستگاه های جیبی الکترونیک مانند آی پاد در ماموریت های دراز در متن جنگ پخش می شود به بخشی از فرهنگ جبهه تبدیل شده است. برای برخی از این سربازان موسیقی رپ موسیقی متن فرهنگ جبهه شده است. هم فریاد جنگ است و تقویت کننده حس مبارزه جویی و هم فریاد عصیان علیه نظامی است که آنها را گاه علیرغم میل خود به کاری خطرناک و طاقت فرسا و مرگبار کشانده است. فیلم مستند قصر تفنگچی Gunner Palace که ازاین هفته در سینماهای آمریکا نمایش داده می شود، درباره یک واحد 400 نفری از لشکر اول زرهی آمریکا مستقر در یکی از قصرهای عدی حسین، فرزند صدام است. موسیقی این فیلم مستند ساخته سربازی بنام جک دراموند و همرزمان او در واحد تفنگداران سپاه دوم لشکر اول زرهی است. فیلم را مایکل تاکر سرباز پیشین ارتش آمریکا ساخته است. سربازان آمريکائي در عراق براي بيان احساسات پيچيده خود در صحنه‌هاي نبرد، از موسيقي رپ استفاده مي‌کنند. موسيقي رپ، که در نوارهاي کاست، سي‌دي و دستگاه‌هاي جيبي الکترونيک پخش موسيقي مثل iPod در مسافات طولاني مسافرت‌هاي ترسناک در کاروان‌هاي مسلح پخش مي‌شود، به موسيقي متن جنگ و بخشی از فرهنگ جبهه تبديل شده است. بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): براي بعضي از سربازان آمريکائي در عراق، موسيقي رپ، موسيقي متن فرهنگ جبهه است، هم فرياد جنگ است و تقويت‌کننده حس مبارزه‌جوئي، و هم فرياد عصيان است عليه نظامي است که آنها را گاه عليرغم ميل خود به کاري خطرناک و طاقت‌فرسا و مرگبار کشانده است. فيلم مستندي در باره يک واحد400 نفری از لشگر اول زرهي آمريکا که در يکي از قصرهاي اودي حسين، فرزند صدام حسين مستقر شده‌اند، موسيقي رپ سربازان را به اين سوي اقيانوس آورده است. فيلمي به نام «Gunner Palace يا قصر تفنگچي که از اين هفته در سينماهاي آمريکا نمايش داده مي‌شود. موسيقي اين فيلم مستند، بيشتر حاصل کار سربازي است به نام Jack Drummond و همرزمانش در واحد تفنگچي سپاه دوم لشگر اول زرهي. فيلم «قصر تفنگچي» يا Gunner’s Palace ساخته يک سرباز سابق است به نام آقاي مايکل تاکر، که در دهه 1980 در نيروهاي ذخيره آمريکا عضويت داشت او در مصاحبه‌اي يادآور شد که موسيقي رپ ممکن است به خاطر جنبه انتقادي و ياغي‌گرانه آن با نفس زندگي در ارتش که کار آن براساس اطاعت و نظم استوار است، تضاد داشته باشد، اما سربازها، در ترانه‌هائي که مي‌نويسند، ارتباطي مي‌بينند بين جنگ خياباني که اغلب موضوع موسيقي رپ به خصوص رپ گنگستري است و نقشي که اين روزها در عراق در نبرد خياباني با دشمن نامرئي ايفا مي‌کنند. سازمان خدمات ارتش، که کارش از جمله اين است که هنرمندان مشهور را براي سرگرم سربازان در جبهه‌ها اعزام مي‌کند، به محبوبيت موسيقي رپ در ميان سربازها پاسخ داده است و از هنرمنداني مثل 50Cent و Ludacris و نظائر آنها دعوت کرده بود که در يک برنامه عظيم تفريحي در پايگاه نظامي Fort Hood تگزاس براي سربازاني که از جبهه بازمي‌گردند برنامه اجرا کنند. آقاي تاکر، سازنده فيلم Gunner’s Palace گفت موسيقي رپ به بخشي از فرهنگ جبهه تبديل شده است و براي سربازها در جبهه به بهترين وسيله بيان تبديل شده است زيرا در چارچوب آن مي‌توانند بسياري از احساسات خود را بيان کنند. يک سرباز به نام Nick Moncrief که يک روز در جبهه شاهد گذشتن چهارگلوله از کنار صورت خود بود، در يک ترانه رپ در باره اين تجربه مي‌نويسد در آن لحظه مرگ خود را مثل دختري ديد که براي بوسيدن، صورت خود را نزديک مي‌آورد و دو بچه خود را جلوي چشم آورد، که پدر را بايد از زندگي خود حذف کنند. نيويورک تايمز مي‌نويسد اگر در روزهاي آغاز جنگ، موسيقي راک به سبک metal که سربازها در گوش داشتند، روحيه آنها را براي جنگ تقويت مي‌کرد، در ماه‌هاي پس از آن، موسيقي متن زندگي در ميدان جنگ و نبض تپنده و تعريف‌کننده جبهه، موسيقي هيپ هاپ و کارهاي هنرمنداني مثل 50Cent، Pastor Troy يا Mystikal است که خودش در جنگ 1991 خليج فارس شرکت داشت. آقاي Jeff Chang که اخيرا کتابي درباره تاريخچه نسل موسيقي رپ منتشر کرد به نام Can’t Stop, Won’t Stop: A History of Hip Hop Generation در مصاحبه‌اي گفت اصطلاحات روزمره در بغداد، واژه‌هائي مثل بمب کنار جاده‌اي، يا ارتش عراق که به آن ICDC مي‌گويند و حاجي، واژه‌اي که سربازها در باره شورشيان و جهادي‌هائي که به کشتن آنها کمر بسته‌اند به کار مي‌برند، وارد فرهنگ موسيقي رپ شده است و جالب اينجاست که مانند ديگر ترانه‌هاي هيپ‌هاپ، در موسيقي هيپ‌هاپ سربازان آمريکائي هم دوگانگي و ابهام به چشم مي‌خورد. از يک طرف انتقادي خشمگين از سياست‌ها و نظامي که آنها را دور از خانه و زندگي در ميدان جنگ و در مخاطره قرار داده است و از سوي ديگر، احساس وفاداري به به همرزمان و سربازان خيابان.