(rm) صدا | [ 3:25 mins ]
به رغم افزایش چشمگیر در آمد نفت، محافل اقتصادی تهران از کاهش باز هم بیشتر آهنگ رشد اقتصادی ایران در سال 1384، نگران به نظر میرسند. نرخ رشد اقتصادی ایران، بر پایه تازه ترین ارزیابی ها، از 6.7 در صد در 1382 به حدود 4 در صد در 1383 کاهش یافته و بعید نیست همین روند کند شونده، در سال جاری خورشیدی ادامه یابد. روزنامه دنیای اقتصاد چاپ تهران، در یادداشت امروز خود، می نویسد که حتی برای رشد چهار تا پنج در صد در سال جاری نیز باید دست به دعا برداشت. یک عامل نگرانی افزایش هزینه های جاری به ضرری هزینه های عمرانی است. تحولات غیرقابل پیش بینی در عرصه سیاست داخلی و چالش های سیاست خارجی ایران عوامل دیگر نگرانی نسبت به کاهش رشد اقتصاد کشور هستند. فریدون خاوند (رادیو فردا، پاریس): بهای نفت در بازار جهانی از اوجی به اوج تازه میرود و ایران نیز، همانند دیگر صادر کنندگان این کالا، طبعا به در آمد های ارزی بیشتری دست می یابد. روزنامه شرق چاپ تهران در شماره بامداد امروز خود (سه شنبه شانزدهم فروردین ماه) به نقل از مرکز اطلاعات امور بین المللی شرکت ملی نفت می نویسد که در تاریخ نود و هفت ساله صنعت نفت ایران، این نخستین بار است که بهای طلای سیاه صادراتی کشور به سطحی چنین بالا می رسد.
به رغم شرایطی این همه مساعد برای مهم ترین کالای صادراتی ایران، محافل اقتصادی تهران به چشم انداز رشد در سال 1384 چندان امیدوار به نظر نمی رسند و حتی سایه نوعی بد بینی بر فضای کسب و کار کشور سنگینی میکند. نرخ رشد اقتصادی ایران، بر پایه تازه ترین ارزیابی ها، از 6.7 در صد در 1382 به حدود 4 در صد در 1383 کاهش یافته و بعید نیست همین روند کند شونده، در سال جاری خورشیدی ادامه یابد. در برنامه پنجساله چهارم نرخ رشد برای سال 1384، هشت در صد در نظر گرفته شده، اما روزنامه «دنیای اقتصاد»، چاپ تهران، در یادداشت امروز خود، با تکیه بر «واقعیت های موجود اقتصادی» می نویسد که حتی برای رشد چهار تا پنج در صد در سال جاری نیز باید دست به دعا برداشت. همین بدبینی بر یادداشت اقتصادی امروز روزنامه «ایران» چاپ تهران هم سنگینی می کند.
نا امیدی محافل اقتصادی تهران، آنهم در جو رونق بازار جهانی نفت، دست کم از سه عامل عمده منشا میگیرد :
عامل نخست، تردید های حاکم بر سیاستگذاری اقتصادی جمهوری اسلامی است از جمله افزایش باز هم بیشتر هزینه های جاری به زیان اعتبار های عمرانی و نیز نبود فضای اعتماد برای سرمایه گذاران.
عامل دوم، تحولات قابل پیش بینی در عرصه سیاست داخلی است با توجه به چشم انداز انتخابات ریاست جمهوری و دگرگونی هایی که این تحول طبعا به دنبال خواهد داشت.
و سر انجام سومین عامل پدید آورنده نگرانی در محافل اقتصادی تهران، چالش های کنونی سیاست خارجی جمهوری اسلامی است و چگونگی رویارویی با آنها که بر بسیاری از داده های تولیدی و بازرگانی و مالی کشور تاثیر خواهد گذاشت.
