(rm) صدا | [ 4:32 mins ]
دو زن هنرمند نيويورکي که خود را موسسان يک گروه فمينستي معترض و مخفي به نام دختران چريک معرفي کردند، اعضاي ديگر گروه را که با نام دختران چريک به فعاليتهاي اعتراضآميز نمايشي خود عليه تسلط مردان بر جهان هنر، ادامه ميدهند، تحت تعقيب قانوني قرار دادند، اما مخفي ماندن هويت بعضي از اعضاي اين گروه معترض، کار قاضي را دشوار ميکند، و در عين حال به يک کار دسته جمعي اعتراض هنري خاتمه مي دهد. بهنام ناطقي (راديو فردا): يک دعواي حقوقي بر سر اسم و هويت گروه دختران چريک همکاري بيست ساله چندين هنرمند زن را که به طورناشناس عليه تبعيض جنسیتي در جهان هنر فعاليت ميکردند را به خطر انداخته است.
بيست سال پيش، وقتي موزه هنرمدرن در نمايشگاهي از آثار هنرمندان معاصر، کار 149 هنرمند مرد را در کنار کار فقط 17 هنرمند زن عرضه کرد، چند هنرمند زن در نيويورک اعتراضهاي نمايشي و اغلب طنزآميزي عليه تسلط هنرمندان و هنرشناسان و مجموعهداران مرد بر جهان هنر شروع کردند، که به خاطر استفاده آنها از ماسک گوريل و شعارهاي طنزآميزشان معروف شد. آنها از بيم آنکه هدف تبعيض بيشتر در گالريها و موزهها قرار بگيرند، تصميم گرفتند هويتهاي خود را پنهان نگه دارند. در تظاهرات ونمايشهاي هنري و چيدمانهاي زنده، با ماسک گوريل ظاهر ميشدند و در مصاحبه ها اغلب خود را به نام پيشگامان زن هنر امروز مثل گرترود استاين و فريدا کالو، معرفي ميکردند.
از جمله شعارها که معروف شد اين بود که «آيا زنها براي راه يافتن به موزه متروپوليتن حتما بايد برهنه شوند؟» در واکنش به اين آمار که 85 درصد تابلوهاي برهنه دورههاي مختلف تاريخ هنر در موزه عظيم متروپاليتن نيويورک و هر موزه ديگري، اندام برهنه زن را نشان ميدهد، در حاليکه فقط 5 درصد از مجموعه عظيم موزه متروپاليتن آثار هنرمندان زن است.
در سال 2000 يک دسته دختران چریک جدا شدند تا تحت عنوان دختران چريک در سفر، در اعتراض به تبعيض جنسیتی در تئاتر به اجراي نمايش درشهرهاي مختلف بپردازند. دسته ديگري نيز يک صفحهخانه اينترنتي بازکردند به نام Guerrilla Girls Broadband . سرانجام در اکتبر 2003 دو تا از دختران چريک قديم، عليه گروه نمايشي سيار دختران چريک و سايت اينترنتي دختران چريک به يک دادگاه فدرال شکايت بردند و ناچار شدند براي رسميت يافتن شکايت، اسامي واقعي خود را افشا کنند.
خانمها جريلا زمپل و اريکا راتنبرگ در شکايت 45 صفحهاي گروههاي منشعب را ناقض حق مولف خود ميدانند، هرچند ميپذيرند که اين گروه حالت غيررسمي داشت و سلسله مراتب نداشت.
شاکيان با گروه نمايشي سيار سازش کردند اما از گروه اينترنتي خسارت ميطلبند. حالا که اين دعوا به ميز قاضي لوئي استانتون رسيده، هرج و مرج يک گروه آنارشيستي و فمينيستي معترض سياسي، که بناي کارش بر مخفي نگاه داشتن هويت اصلي اعضا و استفاده از اسامي مستعار است، کار قاضي را در داوري دشوار کرده است، زيرا خيليها از اسامي مستعار مشابه استفاده ميکردند و مثلا معلوم نيست کدام گرترود استاين در يک يا طرف ديگر دعوا ايستاده است. قاضي همچنين حکم کرد که دختران چريک حق ندارند با ماسک گوريل و اسامي مستعار در دادگاه حاضر شوند.
در کنار وضع خنده آوري که به وجود آمده، چنانکه چند تن از فعالان اين گروه که در اين دعواي حقوقي سهيم نيستند در مصاحبه با مجله هفتگي نيويورکر گفتند، موضوعي که اين هنرمندان زن عليه آن فعاليت ميکردند، يعني تبعيض جنسیتي در جهان هنر هنوز سرجايش باقي است و اين دعواي حقوقي به پيشبرد هدف گروه کمکي نميکند، و ميرود تا پاياني باشد بر يک همکاري موفق و گسترده، پربار و پردامنه بيست ساله ميان جمعي از هنرمندان زن که با استفاده از طنز، نمايش، نقاشي، تظاهرات خياباني و ساختن فيلم و پوستر، بر آگاهي عمومي نسبت به آنچه تبعيض جنسیتي در جهان هنر خواندند اضافه کردند و در تمام اين مدت، با پنهان نگه داشتن هويت واقعي خود، بهره شخصي از شهرت گروه نبردند