(rm) صدا | [ 4:43 mins ]
روز پنجشنبه جلسه‌ای با عنوان «ایران به کجا می‌رود؟» از سوی موسسه پژوهشی سیاستگذاری اجتماعی در لندن به مناسبت صدمین روز انتخاب محمود احمدی نژاد به ریاست جمهوری اسلامی، برگزار شد. امیر طاهری از سخنرانان این جلسه در مصاحبه با رادیو فردا درباره عملکرد جمهوری اسلامی در این صد روز می‌گوید: رهبری جدید جمهوری اسلامی، به این نتیجه رسیده که بین جمهوری اسلامی و دنیای امروز بایستی یک برخوردی صورت بگیرد و این برخورد اجتناب ناپذیر شده است. وی می‌گوید رهبران جمهوری اسلامی فکر می‌کنند در صورت چنین برخوردی، عکس‌العمل آمریکا و متحدانش محدود به بمبارانهای موضعی علیه بعضی هدفهای صنعتی و هسته‌ای ایران خواهد شد، و سپس جمهوری اسلامی می‌تواند ادعا بکند که پیروز شده، در مقابل شیطان بزرگ ایستاده است. وی این استراتژی را خودکشی برای جمهوری اسلامی می‌داند و می‌گوید: وضع موجود در خاورمیانه عوض شده وضع جدیدی باید شکل بگیرد. موسسه پژوهشی سیاستگذاریهای اجتماعی در لندن یا IPPR که یک تینک تنک مستقل است، روز پنجشنبه 20 اکتبر، سمیناری یک روزه به مناسبت صدمین روز انتخاب ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد در ایران برگزار کرد و از عده‌ای از کارشناسان و پژوهشگران ایرانی و بریتانیایی دعوت کرد تا تحت عنوان ایران به کجا می‌رود، صحبت و گفتگو کنند. به گفته بسیاری، سخنرانی امیر طاهری در سمینار ا«ایران به کجا می‌رود؟» زنگ خطری را به صدا درآورد که بسیاری بیم شنیدن آن را دارند.
شهران طبری در ابتدا از امیر طاهری، کارشناس مسائل ایران پرسیده است صد روز پس از آغاز ریاست جمهوری محمود احمدی نژاد، عملکرد ایران را چطور ارزیابی می‌کند؟
امیر طاهری: متاسفانه من فکر می‌کنم که این رهبری جدید جمهوری اسلامی، به این نتیجه رسیده که بین جمهوری اسلامی و دنیای امروز بایستی یک برخوردی صورت بگیرد و این برخورد اجتناب ناپذیر شده و متاسفانه رهبران کنونی جمهوری اسلامی فکر می‌کنند که می‌توانند در این برخورد که فکر می‌کنند، محدود خواهد بود، پیروز شوند. بنابراین تمام شواهد و قرائن نشان می‌دهد که ما با یک بن بستی روبرو هستیم، درباره نه تنها مساله هسته‌ای جمهوری اسلامی، بلکه به طور کلی جایی است که باید جمهوری اسلامی در دنیایی داشته باشد که با مقررات دیگر و ارزشهای دیگری سازماندهی شده یا بایستی جمهوری اسلامی این دنیا را عوض بکند، یا دنیا بایستی جمهوری اسلامی را عوض بکند و این متاسفانه، از دید رهبران کنونی جمهوری اسلامی بدون یک برخورد که جنبه نظامی هم ممکن است داشته باشد، صورت نخواهد گرفت.
شهران طبری (رادیو فردا): آیا به این ترتیب شما پیش بینی می‌کنید که در آینده نزدیکی ایران با غرب در یک تقابل نظامی قرار خواهد گرفت؟
امیر طاهری: تمام شواهد و قرائن نشان می‌دهد که لااقل یک بخش مهمی در داخل جمهوری اسلامی علاقمند هستند که یک برخورد نظامی محدودی بوجود بیاورند، بخصوص در عراق و شاید در افغانستان به این فکر که عکس‌العمل ایالات متحده و متحدانش محدود خواهد بود به بمبارانهای موضعی علیه بعضی هدفهای صنعتی و هسته‌ای در جمهوری اسلامی و بعد از این درگیری و این گرد و خاک به اصطلاح، همه چیز فرو خواهد نشست و جمهوری اسلامی می‌تواند ادعا بکند که پیروز شده، در مقابل شیطان بزرگ ایستاده. جمهوری اسلامی که اصولا همیشه می‌دانید با بحران زندگی کرده، از آغاز پیدایشش با اشغال سفارت آمریکا، با جنگ عراق، با کشتارهای دسته‌جمعی مخالفانش، با جریان سلمان رشدی، یعنی یک نظامی است که بدون بحران نمی‌تواند زندگی کند ودر حال حاضر محاسبات رهبران جمهوری اسلامی این است که ایالات متحده حداکثر تا پایان ریاست جمهوری آقای بوش در خاورمیانه فعال خواهد بود و بعد از آن برمی‌گردد به سیاست همیشگیش یعنی فرار کردن از مشکلات. و در آن صورت جمهوری اسلامی می‌تواند هم در عراق هم در افغانستان و هم در خلیج فارس و هم در حوزه دریای مازندران به عنوان قدرت اصلی منطقه حاضر شود و به اسم اسلام، یک قطب جدید و یک ابرقدرت جدید بوجود بیاورد به رهبری جمهوری اسلامی.
ش. ط: خود شما چه فکر می‌کنید، فکر می‌کنید آیا جمهوری اسلامی موفق به اجرای این استراتژی بشود و بتواند این استراتژی را دنبال کند؟
امیر طاهری: به نظر من این استراتژی جنبه خودکشی دارد برای جمهوری اسلامی. برای این که اگر شما به دنیای امروز نگاه بکنید، از این صد و نود و خرده ای کشوری که در دنیا هستند و عضو سازمان ملل هستند، دو سه تا کشور بیشتر باقی نمانده‌اند که بیرون هستند از بازی. یکی جمهوری اسلامی است، یکی کوبا، یکی سوریه، یکی کره شمالی و می‌دانیم که سوریه الان متزلزل است و به احتمال قوی این رژیم عوض خواهد شد یا این رژیم رفتارش را عوض خواهد کرد. کوبا هم که یک کشور کوچکی است و منزوی. می‌ماند کره شمالی و جمهوری اسلامی. فکر این که کره شمالی و جمهوری اسلامی بتوانند دنیای امروز را و یا منطقه خودشان را به دلخواه خودشان عوض بکنند، به نظر من منطقی نیست. وضع موجود در خاورمیانه عوض شده وضع جدیدی باید شکل بگیرد.
