(rm) صدا | [ 3:00 mins ]
محمود احمدی نژاد رییس جمهوری اسلامی در نشست سران کشور های اسلامی پیشنهاد تشکیل بازار مشترک اسلامی و برقراری تسهیلات گمرکی را به این نشست ارائه داد. «اقتصاد عدالت محور»، که در فهرست پیشنهاد های محمود احمدی نژاد به نشست مکه مطرح شده، برگرفته از شعار های انتخاباتی او است. اقتصاد امروز ایران برای دیگر کشور های اسلامی هیچ جاذبه ای ندارد. ایران با وابستگی شدید به نفت، تسلط همه جانبه دولت بر دستگاه های تولیدی، بالا ترین نرخ تورم در خاورمیانه و شمال آفریقا، نمی تواند الگوی مناسبی برای دنیای اسلام باشد. حال آنکه کشور هایی چون مالزی، ترکیه و امارات عربی متحده می توانند دلایل موفقیت خود را در میان بگذارند و افق های تازه ای را بگشایند. در نشست فوق العاده سران کشور های اسلامی، که روز پنجشنبه در مکه گشایش یافت، محمود احمدی نژاد رییس جمهوری اسلامی طی سخنرانی خود پیشنهاد هایی را به منظور کمک به رفع دشواری های جهان اسلام مطرح کرد. در گفتار اقتصادی امروز رادیو فردا، فریدون خاوند نگاهی دارد به پیشنهاد های رییس جمهوری اسلامی در عرصه اقتصادی.
فریدون خاوند (رادیو فردا، پاریس): در میان پیشنهاد هایی که محمود احمدی نژاد رییس جمهوری اسلامی پنجشنبه شب در نشست فوق العاده سران کشور های اسلامی در مکه به منظور کمک به رفع دشواری های جهان اسلام مطرح کرد، پیشنهاد او در عرصه اقتصادی چنین عنوان شده : «تشکیل هر چه سریع تر بازار مشترک اسلامی و برقراری تسهیلات گمرکی به عنوان الگوی اقتصاد عدالت محور».
گمان نمی رود این پیشنهاد، به ویژه با توجه به ابهام های موجود در چگونگی بیان آن، بتواند به طرح هایی مشخص در راه حل دشواری های جهان اسلام بدل شود. بازار مشترک از قوانین اقتصادی مشخص پیروی می کند. کشور های بسیار متفاوتی چون اندونزی و مالی، ترکیه و افغانستان یا مالزی و یمن را نمی توان، تنها به نام همبستگی های مذهبی، در چهارچوب یک اتحادیه اقتصادی، آنهم در سطح بازار مشترک، گرد هم آورد. حتی در «سازمان همکاری اقتصادی» (اکو)، که ده کشور مسلمان از جمله ایران را در یک حوزه جغرافیایی محدود در بر می گیرد، هیچ پیشرفتی از لحاظ افزایش مبادلات بازرگانی به دست نیآمده، تا چه رسد به ده ها کشور دارای شرایط اقتصادی بسیار متفاوت که در چهار گوشه جهان پراکنده اند.
و اما «اقتصاد عدالت محور»، که در فهرست پیشنهاد های محمود احمدی نژاد به نشست مکه مطرح شده، برگرفته از شعار های انتخاباتی او است و قضاوت درباره تحقق آن به آینده بستگی دارد. در عوض اقتصاد امروز ایران برای دیگر کشور های اسلامی هیچ جاذبه ای ندارد و در بر دارنده مجموعه ناهنجاری هایی است که هر اقتصادی، برای تامین رفاه و عدالت، باید از آنها پرهیز کند. ایران کنونی با وابستگی شدید به نفت، تسلط همه جانبه دولت بر دستگاه های تولیدی، بالا ترین نرخ تورم در خاورمیانه و شمال آفریقا، نابرابری های شدید در توزیع در آمد و فساد گسترده، طبعا نمی تواند الگوی مناسبی برای دنیای اسلام باشد. در عوض سران شماری از کشور های مسلمان چون مالزی، ترکیه و امارات عربی متحده می توانند دلایل موفقیت خود را با همتایانشان در میان بگذارند و افق های تازه ای را در برابر آنها بگشایند.
