نگاهي به چگونگي برگزاري انتخابات رياست جمهوري و کنگره آمريکا (بخش هفتم)

پس از آن که ريچارد جانسون به دليل رابطه با يک برده دورگه با مخالفت شوراي گزينشگران يا الکترال کالج ايالت ويرجينيا روبرو شد و به گونه غير متعارف راي لازم راي براي معاونت رياست جمهوري به دست نياورد، روند دو مرحله اي انتخاباتي رياست جمهوري در آمريکا براي نه دوره يعني 36 سال بدون برخورد با هيچ مشکلي به کار خود ادامه داد. اما مجددا در سال 1872 مساله اي ديگر الکترال کالج را زير سئوال برد. در اين سال نامزد حزب دموکرات در فاصله اي بين مرحله انتخابات اعضاي کالج الکترال و گردهمايي اين اعضا بر اثر حادثه اي درگذشت. شوراي گزينشگران که به وي راي داده بودند، به طور آشکاري در برابر اين حادثه آمادگي انجام هيچ کاري را نداشتند و در نتيجه رايهاي خود را ميان چندين نامزد ديگر دموکرات تقسيم کردند. اين اتفاق باعث شد پس از آن احزاب سياسي خود را آماده رويارويي با مساله غير قابل پيش بيني درگذشت نامزد حزبي خود در ميانه راه انتخابات کنند. در اين دوره آنگونه که همه انتظار خرابي انتخابات را داشتند، اتفاق نيفتاد، در شب انتخابات آقاي تيلدن نخستين دموکراتي بود که پس از جنگهاي داخلي آمريکا به رياست جمهوري رسيد و در انتخاباتي آرام به اين سمت برگزيده شد. با اين حال اما رايهاي کالج الکترال سه ايالت همچنان معلق بود. آقاي تيلدن با اکثريت کمي در راي گيري عمومي بر رقيب خود پيشي داشت و اين پيشي حدود سه درصد بود. در آن هنگام گفته شد که شمارش آرا کاملا صحيح بوده است، اما عملا با آنکه اکثريت مطلق را در راي گيري به دست آورده بود، انتخابات را به فرد ديگري باخت، در نتيجه کنگره آمريکا لايحه اي را به تصويب رساند که طي آن نمايندگان هر ايالتي اختيار نهايي را در قانوني بودن انتخابات کالج الکترال ايالت خود دارا بودند. دوره انتخابات سال 2000 ايالات متحده آخرين دوره اي بود که کالج الکترال نامزدي را براي رياست جمهوري انتخاب کرد که کمتر از نامزد ديگر در راي گيري سراسري راي آورده بود و بار ديگر اين پرسش مطرح شد که آيا رئيس جمهوري و معاون وي با راي مستقيم اکثريت مردم انتخاب مي شوند يا نه، پاسخ اين است که عملا نه.