ضوابط استفاده از از عكس ها و پوسترهاي تبليغاتي توسط سازمان هاي غيردولتي براي جمع آوري اعانه به نفع زلزله زدگان

ژان خاكزاد (راديوفردا): سازمان امداد و سازمان هاي غيردولتي كه به هنگام بروز فجايع جهاني مثل زلزله بم بلافاصله فعاليت هاي خود را براي جمع آوري اعانه و كمك به قربانيان فاجعه آغاز مي كنند، بايد بيش از پيش ضوابط و قواعد كار حرفه اي را رعايت كنندو در تبليغات خود براي جمع آوري كمك از چاپ عكس هائي كه افراد فاجعه ديده را ناتوان و بيچاره تصوير مي كند، خودداري كنند. شهران طبري (لندن): بعد از زلزله ويرانگر بم، غير از فعاليت هاي امدادي عظيم مردم داخل ايران، ظرف چند روز ده ها سازمان غير دولتي و امدادي بين المللي نيز در خارج از ايران تقاضاي جمع آوري اعانه خود را به گوش مردم رساندند. فرصت اين سازمان ها براي جلب توجه مردم كوتاه است و مي دانند كه وقتي يك فاجعه از فهرست خبرها خارج مي شود، توجه مردم نيز از آن چرخش كرده، معطوف به مسائل ديگر مي شود. از اين رو، اگر اين سازمانها يك عكس عادي و مقداري اطلاعات ساده در اختيار مردم قرار دهند، هرگز نخواهند توانست آن مقداري كه لازم است جمع آوري كنند در نتيجه هميشه اين گرايش وجود دارد كه عكس هاي چاپ شده با استانداردهاي حرفه اي منطبق نباشد. توني وو، يكي از كاركنان بنگاه خيريه آكسفام، كه كتابي نيز به نام بشردوست خودخواه نوشته مي گويد بعد از زلزله ويرانگر بم، كمتر عكسي ديده است كه ضوابط انساني و اخلاقي را ناديده باشد. اما به طور كلي ريشه مشكل در اين است كه سازمان هاي غيردولتي در چنين مواقعي با هم رقابت مي كنند و بايد عكس هاي شان به اندازه كافي موثر باشد. با افزايش تعداد سازمان هاي غيردولتي در سراسر جهان، ارائه استانداردهائي كه تمام اين سازمان ها آن را رعايت كنند، كار ساده اي نيست. اكثر سازمان هاي غيردولتي اكنون از استانداردهاي صليب سرخ بين المللي كه در مورد زلزله بم با هلال احمر ايران همكاري نزديك داشت پيروي مي كنند. كد صليب سرخ و دفاتر هلال احمر هنگام بروز فجايعي مانند زلزله بم، آن است كه بكوشند در فعاليت ها و تبليغات خود حرمت و كرامت مصيبت زدگان را حفظ كنند و آنها را افرادي بيچاره و ناتوان نشان ندهند. اين كد حرفه اي به سازمان ها ديكته مي كند كه تصويري بي طرفانه از فاجعه منعكس كنند كه در آن نياز ها و خواست هاي مصيبت ديدگان منعكس شود و نه فقط ناتواني ها و بيم و هراس هاي آنها. ظرف دو دهه گذشته، نحوه برخورد و مديريت امدادهاي انساني به مكتبي علمي مبدل شده است كه در آن موثر ترين و بهترين شيوه هاي مسئولانه براي روبروشدن با اين مسائل تحقيق و تدريس مي شود. با اين حال به گفته بسياري از كارشناسان تشخيص آنكه چه تصاويري درست و كدامين آنها غلط است، كار ساده اي نيست. تصوير فردي كه در حال گريستن است ممكن است كاملا درست باشد، بسته به آنكه در كجا و در چه حالي گرفته شده. در چنين شرايطي نبايد به خلوت انسانها كه عرصه اي كاملا خصوصي است، رخنه كرد. با توجه به چنين ضوابطي است كه تامين بودجه و جلب اعانه در چنين مواقعي كاري بس دشوار و عظيم است. براي زلزله بم، صليب سرخ بين المللي و سازمان ملل به تنهائي توانسته اند 73 ميليون دلار كمك جمع آوري كنند. رقمي به مراتب بيشتر از آنچه براي زلزله هند يا مصيبت كوسوو جمع آوري شد. در اين مواقع كمك هاي افراد وشخصت هاي سرشناس نيز اگرچه از نظرمالي ارزشمند است اما تاثير رواني آن به مراتب مهم تر است. مثلا وقتي رونالدو، فوتباليست برزيلي مشهور تيم رئال مادريد كه مورد علاقه مردم فوتبالدوست ايران است پيراهن فوتبال خود را براي زلزله زدگان بم به حراج مي گذارد، بيشتر حس همدلي اوست كه به ايرانيان قوت قلبي خاص مي بخشد. سازمان امداد و سازمان هاي غيردولتي كه به هنگام بروز فجايع جهاني مثل زلزله بم بلافاصله فعاليت هاي خود را براي جمع آوري اعانه و كمك به قربانيان فاجعه آغاز مي كنند، بايد بيش از پيش ضوابط و قواعد كار حرفه اي را رعايت كنندو در تبليغات خود براي جمع آوري كمك از چاپ عكس هائي كه افراد فاجعه ديده را ناتوان و بيچاره تصوير مي كند، خودداري كنند.