ستاش يك منتقد آمريكائي از آخرين چيدمان ويديوئي «شیرين نشاط»

بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): خانم Karen Wilkin منتقد هنري روزنامه وال استريت جورنال، در مطلب ستايش‌آميزي که در باره آخرين کار خانم شيرين نشاط، توبا، نوشته است، خانم نشاط را صاحب زباني ويژه در مديوم هنري نوبنياد چيدمان ويديو توصيف مي‌کند و مي‌نويسند کساني که هنوز نسبت به هنري بودن مديوم هاي جديدي مثل چيدمان ويدئو متقاعد نشده اند بهتر است به انجمن آسيا سري بزنند و آخرين کار خانم نشاط را که در اطاقي تاريک بر دو پرده بزرگ جدا از هم نمايش داده مي‌شود، تماشا کنند. در اين اثر، که با الهام از فصلي از رمان تخيلي خانم شهرنوش پارسي پور، در کوهسارهاي مکزيک فيلمبرداري شده است، خانم نشاط زني را نشان مي دهدکه با درختي در مي آميزد، و پيش از اينکه مورد تعرض روحانیون مذهبی نامشخص و پیروان سیاهپوش آنها قرار گيرد، در بدنه درخت ناپديد مي‌شود. خانم ويلکين، بعد از بررسي چند اثر قبلي خانم نشاط، از جمله Ferver يا التهاب، به پرواهاي غالب در کارهاي خانم نشاط مي‌پردازد و مي نويسد بدون استفاده از زبان، يا با استفاده از زبان فارسي که براي بينندگان غربي مفهوم نيست، خانم نشاط از تحول در سنت‌هاي شرق سخن مي‌گويد، از تاريخ پردردسر ايران معاصر، از قوانين بنيادگراي اسلامي و از آئين و مي نويسد تماشاي کارهاي قبلي خانم نشاط، او را به کار اين هنرمند معتاد کرد، و به طرزي فزاينده به درونمايه‌هاي تکرار شونده در کارهاي او علاقمند شد. وي مي نويسد در کار خانم نشاط، تصاويري که با دقت تنظيم شده اند و موسيقي، به تعابيري مي‌پردازند که در ريشه در فرهنگ ايراني دارد: تعابيري مثل رابطه زن و مرد، عشق و آرزو، رابطه فرد با گروه، تفاوت ميان تجربه بلافاصله و خاطره. وي مي نويسد کارهاي جديد او آئين‌ها و مراسمي ناشناخته و مبهم را نشان ميدهند که از درون ادبيات قديم و معاصرايران يا از متون اسلامي بيرون کشيده شده اند. نويسنده وال استريت جورنال مي افزايد در چيدمان ويدئوئي توبا، خانم نشاط همين درونمايه ها تم هاي اصلي را دنبال ميکند، با سبک معمولا بدون حرف و با همان تکنيک بيان غيرمستقيم. در تصاويري که بر پرده هائي که در برابر هم روي ديوارهاي تالار تاريک قرار گرفته اند، خانم نشاط در چيدمان توبا ما را در حادثه اي غيرقابل وصف سهيم مي‌کند، که آشکارا از اهميتي خارق‌العاده برخوردار است. زمان به نظر کشدار مي آيد، ولي نگاه کردن مقطع به دو پرده باعث مي شودکه گذرزمان ملموس شود. منتقد وال استريت جورنال مي‌نويسد کار خانم شيرين نشاط به عنوان يک قصه گو قابل توجه است، اما بزرگداشت او از توانائي‌هاي مديوم هنري که براي خود برگزيده است، به همان اندازه چشمگير است. مثلا، در اثر قبلي خانم نشاط به نام Ferver، يا التهاب، که با فيلم سياه وسفيد کار شده است، اين دو رنگ به تمثيلي براي دوگانگي تبديل مي شوند و دو پرده ويدئو، مرزهاي غيرقابل عبور بين دو جنس را نشان مي‌دهند، در يک پرده زن است و در پرده ديگر مرد، که هرگز از چارچوب هاي خود خارج نمي شوند. در فيلم توبا، که آن را آقاي داريوش خنجي، فيلمبردار سينماي هاليوود تصويربرداري کرده است، رنگ داستان را تقويت مي کند، از طريق تضاد ميان خاک رنگ پریده با عمق آبي آسمان، و رنگ برگهاي درختهائي که توبا را در خود جاي داده است و لباس سياه دهاتي ها و مذهبيوني که بي امان به او نزديک مي شوند. خانم نشاط با استفاده از قابليت دوربين براي ضبط انبوهي از اطلاعات و دادن وزني مساوي و همزمان به دور و نزديک، شخصيت مکان را مي کاود و از فاصله ما با دو پرده بهره مي گيرد که چشم ما را گاه به پهناي تصاوير گسترده و گاه به جزئيات مهم جلب کند. نويسنده وال استريت جورنال، خانم کارين ويلکين مي‌نويسد کندوکاو شاعرانه خانم نشاط در فضاي ميان حقيقت و افسانه، و اسطوره و واقعيت، باعث مي شود که ما به بازسنجي پيش فرض هاي خود بپردازيم. خانم Karen Wilkin منتقد هنري روزنامه وال استريت جورنال، در مطلب ستايش‌آميزي که در باره آخرين کار خانم شيرين نشاط، توبا، نوشته است، خانم نشاط را صاحب زباني ويژه در مديوم هنري نوبنياد چيدمان ويديو توصيف مي‌کند و مي‌نويسند کساني که هنوز نسبت به قابلیت بیان هنری مديوم هاي جديدي مثل چيدمان ويدئو متقاعد نشده اند بهتر است به انجمن آسيا سري بزنند و آخرين کار خانم نشاط را که در اطاقي تاريک بر دو پرده بزرگ جدا از هم نمايش داده مي‌شود، تماشا کنند. در اين اثر، که با الهام از فصلي از رمان تخيلي خانم شهرنوش پارسي پور، در کوهسارهاي مکزيک فيلمبرداري شده است، خانم نشاط زني را نشان مي دهدکه با درختي در مي آميزد، و پيش از اينکه مورد تعرض روحانیون مذهبی نامشخص و پیروان سیاهپوش آنها قرار گيرد، در بدنه درخت ناپديد مي‌شود.