(rm) صدا |
اردوان نيکنام (راديوفردا): من به عنوان بک مسيحي و رييس جمهوري که بشدت از بحرانهاي بين المللي برانگيخته مي شدم، آشنايي ککاملي با اصول يک جنگ عادلانه پيدا کردم، و برايم روشن است که يک جنگ يکجانبه عليه عراق با اين هنجارها سازگار نيست. اين باور تقريبا تمامي رهبران ديني دنياست، باستثناي برخي سخنگويان فرقه باپتيستهاي جنوب که بشدت زير تاثير تعهدشان به اسراييل اند، تعهدي برمبناي الهيات خاص خود.
براي آنکه جنگي عادلانه باشد، بايد با چند معيار بروشني تعريف شده سازگار باشد. به جنگ بايد تنها به عنوان آخرين راه حل و زماني دست يازيد که تمامي گزينه‌هاي غير خشونت‌آميز به آخر رسيده باشد. در مورد عراق روشن است که گزينه‌هاي بديل جنگ هنوز وجود دارند. اين گزينه‌ها که پيشتر از سوي رهبران خود آمريکا پيشنهاد شده‌اند و سازمان ملل تصويب‌شان کرده‌است روز جمعه بار ديگر از سوي شوراي امنيت مشخص شدند. اما اکنون در حالي که امنيت ملي خود ما مورد تهديد مستقيم نيست و به رغم مخالفت بيشتر مردم و دولت‌هاي دنيا، به نظر مي رسد که ايالات متحد مصمم است به اقدامهايي نظامي و سياسي دست يازد که که تقريبا در تاريخ ملل متمدن بيسابفقه است. نخستين مرحله از طرح جنگي ما که تبليغات فراواني در باره‌ش شده ريختن ۳ هزار بمب و موشک بر سر مردم بالنسبه بي‌دفاع عراق در طول چند ساعت نخست حمله است، با هدف زدن چنان ضربه مادي و رواني به مردم که آنها را به سرنگون کردن رهبر نابکارشان وادارد، رهبري که احتمالا در حين بمباران در خفا و در امن به سر خواهد برد.
جنگ افزارها بايد ميان جنگاوران و غيرنظاميان تمايز قايل شوند. بمباران گسترده هوايي حتی با دقت بسيار، خواهي نخواهي به آسيب‌هاي جانبي منجر مي شود. زنرال تامي فرنکس، فرمانده نيروهاي آمريکايي در خليج فارس از بودن بسياري از هدفهاي نظامي در همسايگي بيمارستانها، مسجد ها و خانه هاي مردم ابراز نگراني کرده است.
خشونت بايد با آسيبهايي که ما وارد شده متناسب باشد. برغم ديگر جنايت‌هاي جدي صدام حسين، تلاش‌هاي آمريکا براي پيوند زدن حملات تروريستي يازدهم سپتامبر با عراق متقاعد کننده نبوده‌است.
حمله‌آورندان بايد از صلاحيت مشروع ملهم از جامعه‌اي که آن را نمايندگي مي‌کنند برخوردار باشند. راي متفق‌القول اعضاي شوراي امنيت به خلع سلاح عراق از سلاح‌هاي کشتار انبوه هنوز معتبر است، اما هدفهاي اعلام شده ما اکنون عبارتند از تغيير رزيم و تاسيس حکومتي آمريکايي، و شايد اشغال عراق تا زماني به درازاي يک دهه. براي اين اعمال ما از اختيار بين المللي برخوردار نيستيم. ديگر اعضاي شوراي امنيت تاکنون در برابر نفوذ سياسي و اقتصادي عظيم آمريکا مقاومت کرده‌اند . و اکنون ما با امکان ناکامي در جلب آراي لازم و يا با امکان وتوي روسيه فرانسه و چين روبروهستيم. ترکيه را هرچند شايد هنوز بتوان با وعده کمک‌هاي هنگفت اقتصادي و نيز کنترل مناطق کردنشين و نفتخيز شمال عراق در آينده به ره آورد، اما پارلمان دمکراتيک اين کشور دست‌کم نداي خود را به نگراني جهاني از جنگ افزوده است.
صلحي که در پي مي آيد بايد نسبت به وضع موجود آشکارا بهتر باشد. هرچند تصوراتي از پيدايش صلح و دموکراسي در عراق وجود دراد، اما هنوز اين احتمال هست که پيامدهاي حمله نظامي به بي ثباتي منطقه بننجامد و ترويستها را برانگيزد تا امنيت ما را در خانه خود به خطر اندازند. همچنين آمريکا با ناديده گرفتن مخالفت جهانيان سازمان ملل را در مقام نهادي براي صلح جهاني بي اعتبار خواند کرد.
اما اگر پي از اين بسيج عضيم نيروهاي نظامي در منطقه، به جنگ عراق نرويم، بر سر اعتبار آمريکا در جهان چه خواهد آمد؟ همدردي و همدلي ابراز شده با آمريکا پس از حملات يازدهم سپتامبر حتا از سوي رزيم‌هاي پيشتر دشمن‌خو، تا اندازه زيادي رنگ باخته‌است. سياست‌هاي يکجانبه و سلطه‌جويانه ما اعتماد به کشورمان را به اندک‌ترين ميزاني که در خاطر مانده، فروکاسته است. اگر با سرکشي از راي سازمان ملل دست به حمله نظامي بزنيم، جايگاه آمريکا بي‌ترديد بيش‌ازپيش سقوط خواهد کرد. اما اگر از حضور خود و تهديد به کاربرد قدرت نظامي‌مان براي وادار ساختن عراق به پيروي از قطعنامه‌هاي سازمان ملل و نگه‌داشتن جنگ به عنوان آخرين راه حل، ما را به عنوان قهرمان صلح و عدالت در جايگاهي والا قرار خواهد داد. جيمي کارتر رييس جمهوري پيشين آمريکا نيز مخالفت خود را با حمله نظامي احتمالي به عراق اعلام کرد. آقاي کارتر در مقاله اي که در روزنامه نيويورک تايمز به چاپ رسيده ، مي نويسد: در سياست خارجي آمريکا تغييرات ژرفي پديد آمده است که باعث وارونگي تعهداتي شده است که در طي بيش از دو دهه براي کشور ما عظمت به ارمغان آورده است. اين تعهدات مبتني بوده اند بر اصول اساسي مذهبي، احترام به قوانين بين المللي، و اتخادهايي که به تصميمهاي خردمندانه و خويشتنداريهاي متقابل منجر شده اند. عزم ظاهري ما به آغاز جنگي عليه عراق بدون پشتيباني بين المللي اين هنجارها را نقض مي کند.
