(rm) صدا |
احمد کريمي حکاک، استاد دانشگاه واشنگتن، در سياتل، كه يك سلسله سخنراني در باره ادبيات برون مرزي ايران در چارچوب سلسله سخنراني هاي احسان يارشاطر در دانشگاه كاليفرنيا در لس آنجلس UCLA ايراد كرد، در مصاحبه با راديو فردا مي گويد ما ميتوانيم با مطالعه آثار ادبي که در تبعيد پديد آمده ببنييم که نويسندگان ايراني اين دوره چگونه محيط تبعيد را ميبينند و در اين زمينه من به چند حوزهاشاره کردم. اولا مثلا به آب و هوا و مسائل اقليمي، که مثلا چگونه نويسنده ايراني اين دوره، هميشه محيط خودش را ابرآلود و تيره و گرفته ميبيند و سرزمين مادري خودش را آفتابي و زيبا تصوير ميکند و همينطور در مورد زبان، زبان مادري زباني کامل و رسا و توانايي به نظرش ميآيد و زباني که مردم غربت به آن سخن ميگويند زبان ناکامل و نارسايي به نظرش ميرسد و همين طور آداب و رسوم و همه جنبههاي زندگي محيط غرب به ظنزي مادون و نازل تر ميرسد تا زندگي در ميهن خودش، و اين را از مطالعه آثار ادبي ميشود ديد و نشان داد. کريمي حکاک مي گويد ستيزهاي دروني، يعني غربت گريزي و وطن جويي به معناي امروزين در مورد شاعران و نويسندگان مهاجر در دوران قديم، بخصوص در مورد مولانا چندان صدق نمي کند. وي مي گويد سخنراني هاي او در باره نويسندگان برون مرزي در كتابي تحت عنوان Iranian Expatriate Writing از سوي دانشگاه ايالتي كاليفرنيا در لس آنجلس UCLA منتشر خواهد شد.