جشنواره سالانه فيلمهاي برون مرزي ايراني در شيکاگو

بهنام ناطقي (رديوفردا، نيويورک): فيلم بلند «سرو مقدس» از خانم تنديس تناولي، و فيلم کوتاه کريساليس، يا پيله، از آقاي حسين خندان، فيلمساز مقيم شيکاگو، براي نخستين بار در جهان، در جشنواره فيلمهاي برون مرزي ايراني، يا Iranian Diaspora Film Festival نمايش داده مي شوند که از امشب کار خود را آغاز مي کند. از جمله ديگر فيلمهاي اين جشنواره پنج روزه، فيلم All Hell Let Loose از هنرپيشه برجسته خانم سوسن تسليمي است که مقيم سوئد است و دو اثر جديد از خانم شيرين نشاط، مقيم نيويورک. اين جشنواره يا مجموعه اي از فيلمهاي بلند و کوتاه داستاني و فيلمهاي مستند از زواياي گوناگون به پديده مهاجرت و برخورد فرهنگها و تاثير مهاجرت بر روان آدمها مي پردازند. آقاي حسين خندان، فيلمساز 41 ساله مقيم شيکاگو، که در ايران دستيار اول داريوش مهرجوئي در فيلم سارا بود و با همين فيلم به آمريکا آمد، در فيلم خود پيله يا کريساليس، به تجربه يک زن مهاجر مي پردازد به نام ايران که بايد براي حفظ کار خود در يک آرايشگاه، نام خود را عوض کند. در يکي ازصحنه هاي نيشدار فيلم، صاحب آرايشگاه به او ميگويد: (صداي فيلم) صداي صحنه اي از فيلم پيله، يا کريساليس را ميشنيديم از آقاي حسين خندان، از دستورات نخستين روز کار در يک آرايشگاه به يک خانم مهاجر ايراني، قهرمان فيلم. آقاي حسين خندان در مصاحبه با راديوفردا در باره اين اثر ميگويد: حسين خندان (کارگردان فيلم Chrysalis، شيکاگو): در واقع مقطعي که يک مهاجر که ميتواند از هر مليتي باشد که بيايد به سرزميني، اين را به نوعي با عنواني که در فيلم هست و کارهاي تصويري، به نوعي مثل يک پيله تعبير تصويري کردم که در آن مقطع چه بخواهند وچه نخواهند هيچ مهاجري به يک موجود قبل از مهاجرت شبيه نيست و بعد از آن دوره تنهائي و کشمکش هاي ذهني و رواني اش با گذشته هاش و چيزهائي که فراروي خودش مي بيند، به يک موجود ديگر تبديل مي شود و حالا اگر همه به پروانه تبديل نشوند، به يک انسانهاي محکمتر، با استقامت تر و آبديده تر تبديل مي شوند. ب.ن.: براي آقاي حسين خندان، سيري که قهرمان فيلم نيسماعته پيله در آشنائي با شرايط مهاجرت طي مي کند مي تواند براي تماشاگران مهاجر اين فيلم يادآور زندگي و تجربه هائي باشد که در سالهاي دوري از وطن داشته اند. حسين خندان: به نظر من خيلي از ايرانيها مي توانند با ديدن اين فيلم، وقتي که قهرمان فيلم مورد بمباران صحبتهاي رئيسش قرار مي گيرد که بعدا مي فهميم همين رئيس که به او مي گويد من اصلا نميخوام اسم ايران را به زبان بياوري، خود او هم ايراني هست، خيلي ها مي توانند همزادپنداري بکنند و در سالهائي که آمدند اينجا شايد بارها و بارها مجبور شدند نام ايران را به زبان نياورند و گذشته هاي خودشان را فراموش بکنندو به هرحال، اگر من يک آينه گذاشته باشم در مقابل ايراني ها که خودشان خودشان را ببينند، شايد بتوانند به تصحيح رواني خودشان فکر کنند. ب.ن.: آقاي خندان در حال حاضر مشغول تمام کردن فيلم بلندي است به نام برقعه آمريکائي، که در آن سه زن آمريکائي با سرکردن چادر زنان افغان، زندگي را از پشت اين پوشش سنتي اسلامي تجربه مي کنند. آقاي حسين خندان، که فيلم کوتاه او پيله، امشب براي نخستين بار درجهان، درشيکاگو به نمايش در مي آيد، مي گويد اين فيلم را با امکانات ناچيز شش سال پيش به پايان برد اما مشکلات مالي باعث شد که تمام شدن آن دو سال طول بکشد. حسين خندان: با يک سه پايه شکسته، يک دوست عکاس، و يک دوربين ديجيتال من اين فيلم را ساختم و به دليل اينکه مسئله مالي در کار بود، نتوانستم پولي فراهم کنم که کار بعد از توليد فيلم انجام بشودو در واقع شش سال اين ماجرا طول کشيد. من در ايران شش فيلمنامه نوشتم و هيچکدام تصويب نشد چون دوست داشتم فيلم سينمائي من براساس فيلمنامه اي از خودم باشد. همه اين فيلمنامه ها مورد اين اتهام قرار گرفتند که فضاش بسيار غربي است و من غربزده هستم. حالا که آمدم اينجا، يک نوع ديگر از سانسور را باهاش مواجه شدم و آن سانسور اقتصادي است وقتي که شما امکانات را نتوانيد فراهم کنيد و آنچه که در ذهن داريد يا روي پرده نشان دهيد، نتيجه يکي است. جشنواره سالانه فيلمهاي برون مرزي ايراني از امروز در شيکاگو کار خود را شروع ميکند. در نخستين شب اين جشنواره، تماشاگران شيکاگوئي شاهد اولين نمايش جهاني فيلم کوتاهي هستند به نام پيله، يا کريساليس، از آقاي حسين خندان، در باره تجربه مهاجرت. اين فيلم و فيلم بلند سرو مقدس از تنديس تناولي براي نخستين بار در جهان در جشنواره فيلم هاي برونمرزي ايراني در شيكاگونمايش داده مي شوند.