(rm) صدا |
بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): آقاي رابرت کيميت Robert Kimmit، مديرکل سابق وزارت امورخارجه آمريکا در زمان رياست جمهوري جرج بوش پدر و سفير سابق آمريکا در آلمان، در مقاله‌اي در روزنامه واشنگتن پست مي‌نويسد برخلاف مورد عراق، در مورد ايران بين آمريکا و اروپا توافق کامل وجود دارد که بايد به فوريت جلوي پيشرفت برنامه تسليحات اتمي جمهوري اسلامي گرفته شود، اما براي رسيدن به اين هدف، اروپا بايد قدم پيش بگذارد و آمريکا بايد عقب بنشيند، در حاليکه به طور غريزي، هيچکدام براي اين کار آمادگي ندارند. وي مي‌نويسد آمريکا امکان عمل محدودي در ايران دارد، اما اروپا، بيش از دو دهه است با جمهوري اسلامي رابطه ديپلماتيک داشته است و به ايران کالا صادر مي کند. آقاي کيميت مي‌افزايد اروپا، که اعلام کرده است ايران اتمي را تحريم اقتصادي خواهد کرد بايد ژاپن و روسيه را نيز با خود همراه کند، و حمايت آمريکا از ابتکار عمل اروپا در اين زمينه، مي‌تواند راه را براي همکاري هاي بيشتر ميان اروپا و آمريکا در باره سازمان هاي تروريستي فلسطيني مثل حماس هموار سازد. و اما در باره عراق:
روزنامه وال استريت جورنال مي‌نويسد مخالفان داخلي دولت بوش، تلاش اخير آن براي به تصویب رساندن قطعنامه اي در شوراي امنيت سازمان ملل که مشارکت کشورهائي مثل هندو پاکستان و ترکيه را در حفظ آرامش و بازسازي عراق ميسر کند را نشانه پذيرش ضمني غيرواقعي بودن سياست تکروي قبلي قلمداد مي‌کنند و صدام حسین و همراهان در مخفيگاه خود، آن را نخستين گام در راه تکرارماجراي سومالي و بيروت مي دانند. وا ل استريت جورنال مي نويسد دليلي وجود ندارد که نيروهاي کشورهاي ثالث نتوانند يا نخواهند زير فرماندهي کلي آمريکا کار خود را انجام دهند، اما ممکن است براي آمريکا بهاي به تصویب رساندن قطعنامه اي از سازمان ملل به اين منظور، بيش از ارزش آن باشد. از نظر سرمقاله نويس وال استريت جورنال، اينکه فرانسه بخواهد با خاطرداشتن حق وتو، در اداره عراق و در تعيين نوع حکومت آينده آن شرکت کند که سهم گذشته از درآمد نفتي عراق را براي خود حفظ کند، از نظر بسياري از که شاهد تلاش هاي فرانسه براي حفظ حکومت صدام و جلوگيري از جنگ رهائيبخش آمريکا بودند، نوعي خيايت محسوب مي شود . از سوي ديگر، امکان آن وجود دارد که تعدد مراکز تصميم گيري د رعراق از طريق مشارکت دادن سازمان ملل در تصميم گيري، باعث کند شدن روند بازسازي شود. اين روزنامه مي‌نويسد آمريکا مي‌تواند در جنگ چريکي که در عراق به راه افتاده است برنده شود و از رئيس جمهوري آمريکا مي خواهد به دنيا تاکيد کند که دست کمک دراز کردن به سوي سازمان ملل، به منظور تقويت تعهد آمريکا نسبت به پيروزي نهائي در عراق است، نه مقدمه بيرون کشيدن از عراق.
برخلاف وال استريت جورنال، که از دادن نقش بيشتر به سازمان ملل بيمناک است، سرمقاله نويس نيويورک تايمز توصيه مي کند که نقش سازمان ملل نبايد به حفظ امنيت در عراق محدود شود، بلکه بايد به سازمان ملل اختيار سياسي بيشتري داده شود، و علاوه بر اين‌ها، بايد به بانک جهاني و صندوق بين‌المللي پول هم اختيار داده شود که در باره تصميم‌هائي که به هزينه کردن درازمدت منابع عراق مربوط مي شود، نظر بدهند، در حاليکه الان نقش آنها به حسابرسي و مشاوره محدود است. نيويورک تايمز مي‌نويسد آوردن امنيت، دمکراسي و رفاه به عراق بعد از جنگ کاري بزرگتر از آن است که واشنگتن بتواند به تنهائي مسئوليت آن را برعهده بگيرد. روزنامه واشنگتن پست نوشت برخلاف عراق در مورد ايران بين اروپا و آمريكا توافق كامل وجود دارد كه بايد به فوريت جلوي پيشرفت تسليحات اتمي گرفته شود. اين روزنامه توصيه مي كند كه اروپا بايد ژاپن و روسيه را نيز با خود همراه كند. وال استريت جورنال نوشت مخالفان داخلي بوش تلاش آمريكا را براي به تصويب رساندن قطعنامه تازه در شوراي امنيت سازمان، شكست سياست تكروي آن قلمداد مي كنند. روزنامه نيويورك تايمز نوشت آمريكا نمي تواند به تنهائي مسئوليت بازسازي عراق را برعهده بگيرد.
