روزنامه وال استریت جورنال روز دوشنبه در مقاله ای به تحلیل شرکت ایران در نمایشگاه پیش روی کتاب فرانکفورت که قرار است در ماه اکتبر برگزار شود پرداخته است.
نویسنده این یادداشت ماتیاس کونتزل است که محقق امور سیاسی در هامبورگ معرفی شده است. و ی با اشاره به برگزاری نمایشگاه کتاب فرانکفورت به عنوان بزرگ‌ترین نمایشگاه کتاب دنیا از ماه آینده میلادی به شرکت جمهوری اسلامی ایران در آن هم اشاره کرده است.
نویسنده مطلب سپس با برشمردن شرایط دشوار نویسندگان، روزنامه نگاران و هنرمندان در ایران و سخت گیری‌های حکومت در بستن گالری‌ها و سانسور کتاب، نقل قولی از آیت الله خامنه‌ای را مورد اشاره قرار داده که در آن رهبر جمهوری اسلامی از لزوم کنترل بر بازار کتاب صحبت کرده و اینکه نباید بازار را در اختیار کتاب‌های «مضر» قرار داد.
نویسنده مطلب در ادامه با بیان اینکه این موارد نباید برای سازمان‌دهندگان نمایشگاه کتاب فرانکفورت تازه باشد، به اقدام سه ماه پیش این نمایشگاه در ارائه بورسی تحقیقاتی به یک نویسنده تازه تبعید شده ایران اشاره کرده است: محمد بهارلو که به نوشته وال استریت ژورنال در فرانکفورت آلمان پناهندگی گرفته است.
یورگن بوس، رییس نمایشگاه کتاب فرانکفورت در یک نشست رسانه‌ای، اهدای این بورس به آقای بهارلو «دفاع از آزادی بیان» را از وظایف این نمایشگاه دانسته بود. نویسنده وال استریت ژورنال با اشاره به این موضوع از برگزارکنندگان نمایشگاه کتاب فرانکفورت پرسیده است که چرا فضا در اختیار «بازجویان» آقای بهارلو قرار داده‌اند؟
نویسنده سپس به حضور هیات اعزامی ایران در نمایشگاه پیش روی کتاب فرانکفورت اشاره میکند و می‌نویسد: این حضور فقظ شامل انتشارات طرفدار حاکمیت نیست، بلکه به گفته سفارت ایران در آلمان، جمهوری اسلامی در حال برنامه ریزی برای یک حضور موثر و هدفمند در این رویداد است. سرپرستی هیات اعزامی از ایران را هم محمد عظیمی از معاونان پیشین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر عهده دارد.
آقای عظیمی که هم اکنون ریاست موسسه نمایشگاه‌های فرهنگی ایران را برعهده دارد دو ماه پیش در گفت و گویی با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نمایشگاه کتاب فرانکفورت را محل مناسبی برای همکاری‌های متقابل خوانده بود.
به گفته آقای عظیمی، «پس از مذاکره با مسولان برگزاری نمایشگاه کتاب فرانکفورت، فضایی در حدود ۹۶ مترمربع نزدیک محل کشورهای اروپایی در اختیار جمهوری اسلامی قرار گرفته است.» فضای در اختیار ایران در سال گذشته ۸۰ متر مربع بود.
این مسول همچنین از اختصاص سالنی به ایران برای انجام سخنرانی‌هایی مربوط به نشر و فرهنگ جمهوری اسلامی و صحبت درباره ایران امروز خبر داده است.
بر اساس گفته‌های مسول فرهنگی جمهوری اسلامی، نویسنده مطلب وال استریت ژورنال نوشته که آشکار است حکومت ایران بیش از فروش کتاب، از حضور در این رویداد در ذهنش این موضوع است که «با یک حضور موفق در نمایشگاه کتاب فرانکفورت، نشانه‌ای از تضعیف دیدگاه کشورهای غربی در منزوی شدن تهران ارائه دهد.»
وال استریت جورنال سپس نظر برگزارکنندگان نمایشگاه کتاب فرانکفورت را به اظهارات اخیر مقام‌های جمهوری اسلامی درباره محو اسرائیل جلب کرده و از آنها پرسیده است که آیا این اظهارات نمی تواند باعث محروم شدن جمهوری اسلامی از شرکت در نمایشگاه کتاب شود؟
در پاسخ به این سوال، کاتیا بوهنه معاون بازاریابی و ارتباطات نمایشگاه کتاب فرانکفورت به نویسنده وال استریت ژورنال گفته است که نمایشگاه کتاب فرانکفورت سکویی بازرگانی است که هرکس با رعایت مقررات و آیین‌نامه‌هایش می تواند در آن شرکت کند.
به گفته خانوم بوهنه، این شامل سازمان‌های مستقل تبلیغاتی هم می‌شود و آنها آزاد هستند تاز زمانی که قوانین آلمان را زیر پا نگذاشته‌اند، محصولات شان را عرضه کنند.
وال استریت جورنال در ادامه به اقدام نمایشگاه کتاب فرانکفورت در سال های پیش در محروم کردن سه ساله ایران از شرکت در این نمایشگاه پس از صدرو فتوای قتل سلمان رشدی از سوی آیت الله خمینی اشاره میکند و در ادامه به صدور فتوای قتل جدید این بار برای شاهین نجفی می‌پردازد که باعث شده آقای نجفی زندگی مخفی در آلمان داشته باشد.
نویسنده نوشته که این مورد را نیز از مسولان نمایشگاه فرانکفورت سوال کرده و پاسخ آنها چنین بوده است: «نمایشگاه کتاب فرانکفورت در حمایت از توسعه آزادی در زمینه انتشارات و ادبیات در سراسر دنیا احساس مسولیت میکند. این به طور الزامی شامل همگرایی از طریق گفت و گوهای پایدار و با دقت با کشورهای است که در آنها انتشار کتاب ها با دشواری های سیاسی همراه است.»
نویسنده وال استریت در پایان از این پاسخ مسولان نمایشگاه فرانکفورت نتیجه گیری کرده است که «همگرایی» مورد اشاره برگزارکنندگان سیگنال هایی های روشنی به این گونه کشورها می‌فرستد تا «به ترور و زیر پاگذاشتن آزادی عقیده ادامه دهند و این باعث تضعیف کشورهایی می شود که قصد دارند رفتار اتمی ایران را از طریق تشدید فشارها تغییر دهند.»
ماتیاس کونتزل در پایان نوشته است: «همان طور که حفظ یک رابطه دوستانه با نئو نازی ها غیر ممکن است، ارتباط تجاری آرام با رژیمی مانند ایران هم ناممکن است.»
نویسنده این یادداشت ماتیاس کونتزل است که محقق امور سیاسی در هامبورگ معرفی شده است. و ی با اشاره به برگزاری نمایشگاه کتاب فرانکفورت به عنوان بزرگ‌ترین نمایشگاه کتاب دنیا از ماه آینده میلادی به شرکت جمهوری اسلامی ایران در آن هم اشاره کرده است.
نویسنده مطلب سپس با برشمردن شرایط دشوار نویسندگان، روزنامه نگاران و هنرمندان در ایران و سخت گیری‌های حکومت در بستن گالری‌ها و سانسور کتاب، نقل قولی از آیت الله خامنه‌ای را مورد اشاره قرار داده که در آن رهبر جمهوری اسلامی از لزوم کنترل بر بازار کتاب صحبت کرده و اینکه نباید بازار را در اختیار کتاب‌های «مضر» قرار داد.
نویسنده مطلب در ادامه با بیان اینکه این موارد نباید برای سازمان‌دهندگان نمایشگاه کتاب فرانکفورت تازه باشد، به اقدام سه ماه پیش این نمایشگاه در ارائه بورسی تحقیقاتی به یک نویسنده تازه تبعید شده ایران اشاره کرده است: محمد بهارلو که به نوشته وال استریت ژورنال در فرانکفورت آلمان پناهندگی گرفته است.
یورگن بوس، رییس نمایشگاه کتاب فرانکفورت در یک نشست رسانه‌ای، اهدای این بورس به آقای بهارلو «دفاع از آزادی بیان» را از وظایف این نمایشگاه دانسته بود. نویسنده وال استریت ژورنال با اشاره به این موضوع از برگزارکنندگان نمایشگاه کتاب فرانکفورت پرسیده است که چرا فضا در اختیار «بازجویان» آقای بهارلو قرار داده‌اند؟
نویسنده سپس به حضور هیات اعزامی ایران در نمایشگاه پیش روی کتاب فرانکفورت اشاره میکند و می‌نویسد: این حضور فقظ شامل انتشارات طرفدار حاکمیت نیست، بلکه به گفته سفارت ایران در آلمان، جمهوری اسلامی در حال برنامه ریزی برای یک حضور موثر و هدفمند در این رویداد است. سرپرستی هیات اعزامی از ایران را هم محمد عظیمی از معاونان پیشین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بر عهده دارد.
آقای عظیمی که هم اکنون ریاست موسسه نمایشگاه‌های فرهنگی ایران را برعهده دارد دو ماه پیش در گفت و گویی با خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا)، نمایشگاه کتاب فرانکفورت را محل مناسبی برای همکاری‌های متقابل خوانده بود.
به گفته آقای عظیمی، «پس از مذاکره با مسولان برگزاری نمایشگاه کتاب فرانکفورت، فضایی در حدود ۹۶ مترمربع نزدیک محل کشورهای اروپایی در اختیار جمهوری اسلامی قرار گرفته است.» فضای در اختیار ایران در سال گذشته ۸۰ متر مربع بود.
این مسول همچنین از اختصاص سالنی به ایران برای انجام سخنرانی‌هایی مربوط به نشر و فرهنگ جمهوری اسلامی و صحبت درباره ایران امروز خبر داده است.
بر اساس گفته‌های مسول فرهنگی جمهوری اسلامی، نویسنده مطلب وال استریت ژورنال نوشته که آشکار است حکومت ایران بیش از فروش کتاب، از حضور در این رویداد در ذهنش این موضوع است که «با یک حضور موفق در نمایشگاه کتاب فرانکفورت، نشانه‌ای از تضعیف دیدگاه کشورهای غربی در منزوی شدن تهران ارائه دهد.»
وال استریت جورنال سپس نظر برگزارکنندگان نمایشگاه کتاب فرانکفورت را به اظهارات اخیر مقام‌های جمهوری اسلامی درباره محو اسرائیل جلب کرده و از آنها پرسیده است که آیا این اظهارات نمی تواند باعث محروم شدن جمهوری اسلامی از شرکت در نمایشگاه کتاب شود؟
در پاسخ به این سوال، کاتیا بوهنه معاون بازاریابی و ارتباطات نمایشگاه کتاب فرانکفورت به نویسنده وال استریت ژورنال گفته است که نمایشگاه کتاب فرانکفورت سکویی بازرگانی است که هرکس با رعایت مقررات و آیین‌نامه‌هایش می تواند در آن شرکت کند.
به گفته خانوم بوهنه، این شامل سازمان‌های مستقل تبلیغاتی هم می‌شود و آنها آزاد هستند تاز زمانی که قوانین آلمان را زیر پا نگذاشته‌اند، محصولات شان را عرضه کنند.
وال استریت جورنال در ادامه به اقدام نمایشگاه کتاب فرانکفورت در سال های پیش در محروم کردن سه ساله ایران از شرکت در این نمایشگاه پس از صدرو فتوای قتل سلمان رشدی از سوی آیت الله خمینی اشاره میکند و در ادامه به صدور فتوای قتل جدید این بار برای شاهین نجفی می‌پردازد که باعث شده آقای نجفی زندگی مخفی در آلمان داشته باشد.
نویسنده نوشته که این مورد را نیز از مسولان نمایشگاه فرانکفورت سوال کرده و پاسخ آنها چنین بوده است: «نمایشگاه کتاب فرانکفورت در حمایت از توسعه آزادی در زمینه انتشارات و ادبیات در سراسر دنیا احساس مسولیت میکند. این به طور الزامی شامل همگرایی از طریق گفت و گوهای پایدار و با دقت با کشورهای است که در آنها انتشار کتاب ها با دشواری های سیاسی همراه است.»
نویسنده وال استریت در پایان از این پاسخ مسولان نمایشگاه فرانکفورت نتیجه گیری کرده است که «همگرایی» مورد اشاره برگزارکنندگان سیگنال هایی های روشنی به این گونه کشورها می‌فرستد تا «به ترور و زیر پاگذاشتن آزادی عقیده ادامه دهند و این باعث تضعیف کشورهایی می شود که قصد دارند رفتار اتمی ایران را از طریق تشدید فشارها تغییر دهند.»
ماتیاس کونتزل در پایان نوشته است: «همان طور که حفظ یک رابطه دوستانه با نئو نازی ها غیر ممکن است، ارتباط تجاری آرام با رژیمی مانند ایران هم ناممکن است.»