لتا منگیشکر، آوازه‌خوان و یکی از سرشناس‌ترین نمادهای فرهنگی هند که هموطنانش او را «بلبل هند» می‌نامیدند روز یکشنبه ۱۷ بهمن در ۹۲ سالگی درگذشت و مراسم رسمی تدفین او با شرکت گروه کثیری از مقامات سیاسی و شخصیت‌های سرشناس هند برگزار شد.
نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند، در صفحه توئیتر خود نوشت: «نمی‌توانم غم خود را با کلمات بیان کنم. فقدان او به راحتی برای ملت ما جبران نمی‌شود».
در مراسم رسمی تدفین لتا منگیشکر، پیکر او که در پرچم هند پوشانده شد روی کامیونی که با دسته‌های گل تزئین شده بود از خیابان‌های شهر مومبای، زادگاهش، عبور کرد. گروه کثیری از مقامات ارشد از جمله نارندرا مودی در این مراسم شرکت کردند.
ده‌ها هزار نفر از مردم در اطراف پارک شیواجی، محل سوزاندن پیکر این خواننده تجمع کرده و با وجود موانعی که پلیس برای جلوگیری از ازدحام ایجاد کرده بود تعدادی از آن‌ها تلاش می‌کردند با بالارفتن از دیوار و درختان، مراسم را مشاهده کنند.
وزارت کشور هند دو روز عزای عمومی اعلام کرده و روز دوشنبه پرچم هند در سراسر کشور به حالت نیمه‌افراشته در آمد.
لتا منگیشکر پس از یک ماه بستری شدن در بیمارستان به دلیل ابتلا به کووید و بر اثر از کار افتادن بسیاری از اعضای بدنش روز یکشنبه درگذشت.
ایالت ماهاراشترا، زادگاه لتا منگیشکر، روز دوشنبه را تعطیل عمومی اعلام کرده است و بانک مرکزی هند جلسه بازبینی سیاست‌های پولی را یک روز به تاخیر انداخت.
ایالت بنگال غربی نیمی از روز دوشنبه را تعطیل عمومی اعلام کرده و از تمامی نهادهای دولتی ایالتی خواسته است به مدت ۱۵ روز در نقاط اصلی شهرها و چهارراه ها ترانه‌های لتا منگیشکر را پخش کنند.
تیم ملی کریکت هند در مسابقه در برابر تیم هند غربی بازوبند سیاه پوشید و کاپیتان سابق این تیم گفت ترانه‌های لتا منگیشکر نه فقط برای مردم هند بلکه برای بسیاری از مردم جهان جاودانه هستند.
لتا منگیشکر که سال ۱۹۲۹ متولد شد از سنین نوجوانی خوانندگی را آغاز کرد و در طول ۷۳ سال فعالیت هنری حدود ۱۵ هزار ترانه به ۳۶ زبان رایج در شبه‌قاره هند ضبط کرد.
او با صدای زلال و توانایی خیره‌کننده در بازخوانی نت‌های گوناگون، مردم هند را که عاشق موسیقی هستند مجذوب خود کرد. او هر نوع ترانه‌ای، از سرودهای ملی تا آوازهای عاشقانه را چه در فیلم‌های بالیوود و چه به صورت ضبط صفحه و نوار می‌خواند.
صنعت سینمای هند (بالیوود) که بدون موسیقی و رقص بی‌معناست صحنه اصلی درخشش او بود.
لتا منگیشکر که آواز کلاسیک آموزش دیده بود صدا و نحوه خواندن خود را با فیلم‌های بالیوودی انطباق داد و حتی در ۶۰ سالگی به جای بازیگران بیست‌وچند ساله سينما می‌خواند.
در طول جنگ‌های هند با پاکستان و چین او ترانه‌هایی در ستایش نیروهای مسلح خواند و برخی دیگر از ترانه‌های او در معابد، زیارتگاه‌ها و مدارس همچون دعا مورد استفاده قرار می‌گیرند.
لتا منگیشکر در یکی از مصاحبه‌های خود گفته بود: «صدای من هدیه خداست. من یاد گرفته‌ام که از طریق صدایم احساسات را بیان کنم. وقتی لالایی می‌خوانم یک مادرم و وقتی ترانه عاشقانه می‌خوانم معشوقه‌ام».
تنها ترانه‌هایی که حاضر نشد بخواند، آهنگ‌های کاباره‌ای و یا اشعاری بود که به گفته او کلمات نامناسب و زشت داشتند.
مخالفان لتا منگیشکر او را متهم کرده‌اند که با استفاده از جایگاه ویژه خود در بالیوود، راه را بر خوانندگان جوان‌تر می‌بست.
میزان محبوبیت و نفوذ او در حدی بود که سال ۲۰۰۶ شهرداری مومبای طرح احداث یک بزرگراه را به‌دلیل اعتراض لتا منگیشکر که می‌گفت حریم خصوصی او را بر هم می‌زند، لغو کرد.
او در سال ۲۰۰۱ بزرگترین نشان افتخاری غیرنظامی هند و در سال ۲۰۰۹ نیز نشان افتخار لژیون دونور (شوالیه) بالاترین نشان افتخار فرانسه را دریافت کرد.
