چهار صد سال پیش در چنین روزی ویلیام شکسپیر، شاعر، بازیگر، و نمایشنامه‌نویس انگلیسی به طوری غیرمنتظره در زادگاه خود «استرتفورد-آپن-اَون» از دنیا رفت.
روز شنبه ۲۳ آوریل ۲۰۱۶ (چهارم اردیبهشت) دقیقاً چهار صد سال از درگذشت شکسپیر می‌گذرد؛ او ۵۲ سال عمر کرد و گمان بر این است که تاریخ مرگ او دقیقاً با تاریخ تولد او یکی باشد.
شکسپیر در سال ۱۶۱۳ پس از چندین سال موفقیت در کارهای ادبی و نمایشی خود، سرانجام قلم را به زمین گذاشت و لندن شلوغ را به قصد زادگاه روستایی خود ترک کرد.
گمان می‌رود که بیماری باعث این تصمیم شده باشد. در مورد بیماری او اطلاعاتی قطعی در دست نیست اما آنچه می‌دانیم این است که شکسپیر چند ماه پیش از مرگ خود وصیت‌نامه خود را تنظیم و آماده کرده بود.
شکسپیر ۳۷ نمایشنامه نوشت و صدها عبارت و اصطلاح نویی که در لابه‌لای نوشته‌های خود به‌کار برد بعدها در زبان انگلیسی رایج شده و به گنجینه لغات این زبان افزوده شد.
محل داستان‌های نمایشنامه‌های او کشورها و سرزمین‌های مختلفی مانند ایتالیا و یونان و جزیره بیابانی تروی را در بر می‌گیرد اما به احتمال زیاد در زمان خود شکسپیر این نمایشنامه‌ها در هیچ جا بیرون از انگلستان اجرا نشد.
امروزه نمایشنامه‌های او تقریباً در همه کشورهای جهان به اجرا درمی‌آید و بنا به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، از سال ۲۰۱۴ «تئاتر گلوب شکسپیر» نمایشنامه معروف هملت را در ۱۹۷ کشور جهان، ازجمله در افغانستان و سومالی، بر روی صحنه برده است.
در شماری از این کشورها این برای نخستین بار بود که به زن و مرد اجازه اجرای نمایش هم‌زمان داده شد.
ترجمه آثار و اجرای نمایشنامه‌های شکسپیر در ایران نیز پیشینه‌ای نسبتاً طولانی دارد به‌طوری‌که نخستین برگردان کامل از یکی از آثار او به زبان فارسی به زمان قاجار بازمی‌گردد.
در اواخر دوره قاجار ابوالقاسم قراگوزلو ناصرالملک «اتللو» و حسینقلی سالور عمادالسلطنه «به تربیت درآوردن دختر تندخو» را ترجمه کردند؛ «به تربیت درآوردن دختر تندخو» در ترجمه‌های بعدی نام «رام کردن زن سرکش» را به خود گرفت.
