سوييس برای بسياری از ايرانی‌ها و ميليون‌ها نفر از مردم در سرتاسر جهان، نمادی از «بهشت» بر روی زمين است. کشوری مرفه و ثروتمند در قلب اروپا با یکی از بالاترين شاخص‌های توسعه، رفاه، اقتصاد، سلامت، دموکراسی و حقوق بشر در جهان.
اما اين «بهشت» برای لااقل تعدادی از ايرانيان پناهنده و پناهجو در اين کشور، تفاوت چندانی با جهنم ندارد.
تعدادی از پناهجويان و پناهندگان ايرانی مقيم سوييس، از صبح روز چهارشنبه ۲۹ ژانويه (نهم بهمن) در برابر اداره فدرال مهاجرت شهر برن، پايتخت اين کشور، اعتصاب غذا کرده‌اند.
چند تن از اين افراد به راديو فردا گفتند که اعتصاب غذايشان در اعتراض به نقض حقوق بشر توسط دولت سوييس، طولانی شدن روند بررسی درخواست‌های پناهندگی و تبعيض ميان پناهندگان، صورت گرفته است.
آنگونه که برپاکنندگان اين اعتصاب غذا گفته‌اند تعداد شرکت کنندگان در اين عمل اعتراضی در روز اول ۱۸ نفر بود اما در روز دوم به ۳۰ نفر افزايش پيدا کرد.
منوچهر لرستانی، يکی از اين پناهندگان است که می‌گويد پناهندگان در سوييس پس از آنکه سالها چشم انتظار بررسی پرونده خود می‌مانند، پس از قبولی نيز «درجه بندی» می‌شوند و پناهندگان با درجات پايين‌تر از امکانات و حقوق مختلفی مانند باز کردن حساب بانکی اعتباری محرومند و به سختی می‌توانند برای خود کاری دست پا کنند.
يکی ديگر از پناهجويانی که بيش از دو سال است در سوييس به سر می‌برد اما هنوز بررسی پرونده‌اش به پايان نرسيده نيز می‌گويد: «حقوق پناهندگان در اسناد بين‌المللی به صراحت بخشی از حقوق بشر است و دولت سوييس با نقض حقوق آنها در واقع حقوق بشر را نقض می‌کند.»
اين پناهنده از دولت سوييس می‌خواهد به جای دوستی و روابط گرم سياسی و اقتصادی با دولت جمهوری اسلامی ايران، حواسش به نقض حقوق بشر توسط آن نيز باشد.
حافظ منافع آمريکا که توسط ايران تمجيد می‌شود
سوييس کشوری مدعی بیطرفی در مناسبات بين‌الملل است که به علت اشتهارش به صلح دوستی و ثبات سياسی و اقتصادی، به يکی از مراکز اصلی ديپلماتيک جهان تبديل شده است. مقر اروپايی سازمان ملل متحد در شهر ژنو قرار دارد و همين شهر در دو سال گذشته، ميزبان چندين نشست مهم بوده که به حساس‌ترين بحران‌های امنيتی جهان مانند پرونده هسته‌ای ايران و جنگ داخلی در سوريه پرداخته‌اند.
مقام‌‌های تيم مذاکره کننده هسته‌ای سابق جمهوری اسلامی به رياست سعيد جليلی و تيم کنونی به رياست محمدجواد ظريف در اين مدت، بارها به ژنو آمدند و با طرف‌های اروپايی، روسی، چينی و آمريکايی خود مذاکره کردند.
پس از همه اين رفت‌وآمدها نوبت به حسن روحانی، رئيس جمهور ايران رسيد تا به بهانه شرکت در مجمع جهانی اقتصاد در داوس به اين کشور سفر و با ديديه بورک‌هالتر، رئيس جمهور آن ديدار کند و از «سياست بیطرفی اين کشور در نظام بين‌الملل» تقدير کند.
حسن روحانی قبل از آن و در مهر ماه امسال نيز در ديدار با سفير جديد سوييس در تهران از او خواسته بود تا «حسن نيت جمهوری اسلامی را به طرف آمريکايی منتقل کند».
سوييس پس از آنکه دانشجويان مسلمان پيرو خط امام با حمله به سفارت ايالات متحده آمريکا در تهران، پرسنل و ديپلمات‌های آن را به گروگان گرفتند و سفارت را به تعطيلی کشاندند، تا کنون، به عنوان حافظ منافع آمريکا در ايران فعاليت می‌کند.
«قربانيان»
دولت سوييس حالا اعلام کرده که در همراهی با اتحاديه اروپا و آمريکا، بخشی از تحريم‌های وضع شده عليه ايران را تا مرداد ماه سال آينده به حال تعليق در خواهد آورد. اين تصميم درست در روزی اعلام شد که پناهندگان و پناهجويان ايرانی در سوييس اعتصاب غذا کردند.
آنها نگرانند که قربانی عادی‌سازی روابط دوجانبه بشوند.
محمد احمدی يکی از اين پناهجويان است که درخواست پناهندگی‌اش رد شده و به همراه همسر و دو فرزندش حکم ترک خاک سوييس را دريافت کرده است.
او می‌گويد در حوادث عاشورای ۸۸ در اصفهان، هفت گلوله پلاستيکی از يک کلاشنيکوف به او شليک شد که دو تای آنها به پا و پنج تای ديگر به دستش برخورد کردند.
آقای احمدی با صدايی هراسان می‌گويد به علت رد شدن درخواست پناهندگی‌اش اجازه سفر به برن را ندارد و پليس می‌تواند در صورت مشاهده او بازداشتش کند.
پناهجوی ديگری که با راديو فردا گفت‌وگو کرد می‌گويد که رئيس اداره فدرال مهاجرت شهر برن، در روز اول اعتصاب غذای آنها به جمع‌شان آمد و قول داد به موضوع رسيدگی کند.
او می‌گويد: «درخواست ما روشن است؛ ما فقط می‌خواهيم سوييس به عهدنامه‌ها و پيمان‌های بين‌المللی مربوط به حقوق پناهندگان که امضا کرده وفادار باشد.»
