روزنامه وال استريت ژورنال در شماره روز سه شنبه خود در مقاله ای به قلم ایلان برمن، معاون شورای غير دولتی سياست خارجی آمريکا، نوشته است: مقامات در حراره، پايتخت زيمبابوه تاييد کرده اند که دولت رابرت موگابه در حال نهايی کردن معامله با تهران است.
در اين معامله، زيمبابوه به ايران اورانيوم می دهد و ايران در عوض به اين کشور نفت خواهد فروخت.
فراهم کردن مقدمات اين معامله از زمانی آغاز شد که محمود احمدی نژاد در آوريل سال ۲۰۱۰ ميلادی برای ديدار با رابرت موگابه به زيمبابوه سفر کرد.
در آن زمان آقای احمدی نژاد پا در کشوری گذاشت که تخمين زده می شود که ۴ هزار و ۵۵۵ تن اورانيوم داشته باشد. اورانيومی که خريدش برای جمهوری اسلامی ايران با يک برنامه جنجالی آسان نيست.
اين درحالی است که در زير خاک های سرزمين ايران هر چه پيدا شود، اورانيوم به سختی پيدا می شود. ضمن اينکه به گفته کارشناسان همين اورانيومی که تا امروز پيدا شده هم، کيفيت مناسبی ندارد.
با اين وصف، ايران بدون اورانيوم، يعنی همين نيروگاه هايی که تا امروز هيچ کدامشان راه نيافته اند هم از کار خواهند افتاد.
وال استريت ژورنال نوشته است از انبارهای اورانيومی که پيش از انقلاب توسط شاه سابق پر شده بودند هم چيزی باقی نمانده است.
آن زمان محمد رضاشاه اورانيوم را از آفريقای جنوبی خريده بود.
ايلان برمن در مقاله خود در وال استريت ژورنال افزوده است که ايران در ماه های اخير تلاش گسترده ای را برای پر کردن انبارهای اورانيوم خود آغاز کرده است.
آقای برمن در اين مقاله همچنين به يک سند محرمانه امنيتی اشاره کرده که در ماه فوريه گذشته توسط يکی از کشورهای عضو سازمان انرژی هسته ای تهيه شده است.
به نوشته وی، در اين سند آمده است که ايران با توجه بر آفريقا، دنبال تهيه اورانيوم مورد نياز خود است، به ويژه از زيمبابوه، سنگال، نيجريه و جمهوری دموکراتيک کنگو.
ايران پيش تر از اين تلاش های ويژه ای برای خريد اورانيوم از برزيل، قزاقستان و ازبکستان نيز انجام داده بود ولی عموما مشکلاتی پيش بينی نشده سد راه آن معاملات شده بود.
مشکلاتی که به اعتقاد برخی، با تلاش ديپلمات های غربی بی ارتباط نيستند.
اما درباره منابع اورانيوم که ايران می تواند به آن روی بياورد، زيمبابوه، گويی گزينه ای ايده آل برای تهران است.
هر دو کشور تحريمند. رابرت موگابه به دليل نقض حقوق بشر، چهره ای مخدوش در دنيای امروز دارد. او خود به صراحت، بارها تحريم ها را ناعادلانه خوانده و دستکم در يک مورد به طور مستقيم، به تحريم های ايران نيز اشاره کرده است.
رئيس جمهور زيمبابوه که از ابتدای استقلال اين کشور تا به امروز در قدرت است در آوريل سال گذشته ميلادی و همزمان با سفر احمدی نژاد به کشورش، به صراحت از برنامه هسته ای ايران نيز دفاع کرد.
در اين معامله، زيمبابوه به ايران اورانيوم می دهد و ايران در عوض به اين کشور نفت خواهد فروخت.
فراهم کردن مقدمات اين معامله از زمانی آغاز شد که محمود احمدی نژاد در آوريل سال ۲۰۱۰ ميلادی برای ديدار با رابرت موگابه به زيمبابوه سفر کرد.
در آن زمان آقای احمدی نژاد پا در کشوری گذاشت که تخمين زده می شود که ۴ هزار و ۵۵۵ تن اورانيوم داشته باشد. اورانيومی که خريدش برای جمهوری اسلامی ايران با يک برنامه جنجالی آسان نيست.
اين درحالی است که در زير خاک های سرزمين ايران هر چه پيدا شود، اورانيوم به سختی پيدا می شود. ضمن اينکه به گفته کارشناسان همين اورانيومی که تا امروز پيدا شده هم، کيفيت مناسبی ندارد.
با اين وصف، ايران بدون اورانيوم، يعنی همين نيروگاه هايی که تا امروز هيچ کدامشان راه نيافته اند هم از کار خواهند افتاد.
وال استريت ژورنال نوشته است از انبارهای اورانيومی که پيش از انقلاب توسط شاه سابق پر شده بودند هم چيزی باقی نمانده است.
آن زمان محمد رضاشاه اورانيوم را از آفريقای جنوبی خريده بود.
ايلان برمن در مقاله خود در وال استريت ژورنال افزوده است که ايران در ماه های اخير تلاش گسترده ای را برای پر کردن انبارهای اورانيوم خود آغاز کرده است.
آقای برمن در اين مقاله همچنين به يک سند محرمانه امنيتی اشاره کرده که در ماه فوريه گذشته توسط يکی از کشورهای عضو سازمان انرژی هسته ای تهيه شده است.
به نوشته وی، در اين سند آمده است که ايران با توجه بر آفريقا، دنبال تهيه اورانيوم مورد نياز خود است، به ويژه از زيمبابوه، سنگال، نيجريه و جمهوری دموکراتيک کنگو.
ايران پيش تر از اين تلاش های ويژه ای برای خريد اورانيوم از برزيل، قزاقستان و ازبکستان نيز انجام داده بود ولی عموما مشکلاتی پيش بينی نشده سد راه آن معاملات شده بود.
مشکلاتی که به اعتقاد برخی، با تلاش ديپلمات های غربی بی ارتباط نيستند.
اما درباره منابع اورانيوم که ايران می تواند به آن روی بياورد، زيمبابوه، گويی گزينه ای ايده آل برای تهران است.
هر دو کشور تحريمند. رابرت موگابه به دليل نقض حقوق بشر، چهره ای مخدوش در دنيای امروز دارد. او خود به صراحت، بارها تحريم ها را ناعادلانه خوانده و دستکم در يک مورد به طور مستقيم، به تحريم های ايران نيز اشاره کرده است.
رئيس جمهور زيمبابوه که از ابتدای استقلال اين کشور تا به امروز در قدرت است در آوريل سال گذشته ميلادی و همزمان با سفر احمدی نژاد به کشورش، به صراحت از برنامه هسته ای ايران نيز دفاع کرد.
