شصت و هشتمين دوره جشنواره بينالمللی لوکارنو که از قديمیترين جشنوارههای سينمايی جهان محسوب میشود، شامگاه ۱۴ مرداد ماه در شهر لوکارنو در سویيس افتتاح شد.
جشنواره امسال پس از سالها، يک فيلم ايرانی را در بخش مسابقه خود پذيرفته است. لوکارنو در سالهای دهه نود توجه زيادی به سينمای ايران نشان داد و از اين جشنواره حتی به عنوان سکوی پرش سينمای ايران در آن سالها ياد میکنند، اما در سالهای اخير جای خالی سينمای ايران در اين جشنواره محسوس بود.
سينمای ايران
«ما در بهشت» (که با عنوان بينالمللی «بهشت» عرضه شده) ساخته «سينا عطائيان دنا»، یک فيلم ايرانی است که امسال در بخش مسابقه نمايش داده خواهد شد.
اين فيلم که درنا ديباج، فريبا کامران، فاطمه نقوی و ناهيد مسلمی از جمله بازيگران آن هستند، اولين فيلم بلند سازندهاش محسوب میشود. عطائيان دنا که در دانشگاه سوره تحصيل کرده، يک فيلم کوتاه، يک مستند و يک انيميشن در کارنامه دارد.
آن طور که در کاتالوگ جشنواره آمده، فيلم داستان زنی بيست و چهار ساله به نام هانيه از طبقه متوسط را روايت می کند که هر روز صبح زود برای تدريس در مدرسه ای در حومه تهران، بايد راه زيادی را طی کند و درخواست او برای انتقال به داخل شهر دچار کاغذبازیهای مرسوم شده است. يک روز اما دو دانش آموز دختر ناپديد می شوند و به نظر می رسد که ربوده شده اند.
فيلمساز میگويد که اين قسمت اول سه گانه او درباره خشونت در تهران است.
افتتاحيه درخور
جذاب ترين بخش جشنواره لوکارنو نمايش فيلم در پياتزا گرانده(ميدان بزرگ) اين شهر زيباست که بزرگ ترين پرده اروپا را دارد و هر شب بين پنج تا هشت هزار نفر در فضای باز به تماشای فيلم می نشينند.
اين ميدان باشکوه چهارشنبه شب ميزبان افتتاحيه رسمی اين جشنواره بود که در آن طی معرفی داوران جشنواره، جايزه ويژه دستاورد يک عمر فعاليت هنری به ادوارد نورتن، بازيگر برجسته سينما(با درخشش هايی يه يادماندنی در فيلم هايی چون باشگاه مشتزنی و بردمن)، تعلق گرفت. نورتن از جشنواره ای چون لوکارنو که «کمک می کند سينمای هنری زنده بماند»، تشکر کرد.
فيلم افتتاحيه جشنواره امسال، فيلم درخوری بود: «ريکی و فلش» ساخته تازه جاناتان دمی با بازی مريل استريپ و دختر او.
ريکی(استريپ) که در يک کافه می خواند، سال هاست دو پسر و دختر خودش را نديده است. وقتی که شوهر سابق او خبر میدهد که دخترشان حال روحی مناسبی ندارد، ريکی به ديدار خانواده اش میآيد.
فيلم بازگشت دلچسبی است به دنيايی که دمی میشناسد و در روايت آن در «ريچل ازدواج می کند»(۲۰۰۸) بسيار موفق بود. اين بار هم فيلمساز موفق می شود در دل آمريکای امروز نفوذ کند و زيباترين احساسات انسانی را در بستر يک خانواده از هم پاشيده روايت کند.
دوربين دمی ناآرام و بی قرار شخصيت ها را دنبال میکند(دقيقاً به مانند همان فيلم نزديک به شاهکار، ريچل ازدواج میکند) و در همين حال میتواند با فاصله از آنها بايستد و فيلم را از غرق شدن در صحنههای ملودارم اشک انگيز دور نگه دارد.
بخش مسابقه
امسال نوزده فيلم برای دريافت يوزپلنگ طلايی اين جشنواره با هم رقابت خواهند کرد.
رقيبان فيلم ايرانی «ما در بهشت»، فيلمهايی چون «آواز زمستانی» ساخته اوتار يوسلانی است که در آن، اين فيلمساز گرجی تحسين شده چندين داستان موازی را روايت میکند.
شانتال آکرمن فيلمساز بلژيکی شناخته شده هم فيلم کوچکی به نام «نه فيلم خانگی» در بخش مسابقه دارد که در واقع ستايشی است از مادرش که در سال ۱۹۳۸ از لهستان به بلژيک گريخته و در آنجا در داخل يک آپارتمان، ارتباط چندانی با دنيای اطرافش نداشته است.
بن ريورز، فيلمساز تجربی بريتانيايی هم با فيلمی به نام «آسمان غرش می کند و زمين میترسد و دو چشم برادر نيستند» در بخش مسابقه حضور دارد.
جشنواره لوکارنو تا شنبه هفته آينده( پانزدهم اوت) ادامه خواهد داشت.
