در انتخابات پارلمانی مالزی، که نتیجه آن بی‌سابقه و تاریخی محسوب می‌شود، مخالفان موفق شدند حد نصاب کرسی‌ها را به‌دست آورده و در نتیجه برای نخستین بار در بیش از شش دهه گذشته، به زمامداری ائتلاف حاکم بر آن کشور خاتمه دهند.
رهبری مخالفان با ماهاتیر محمد بود؛ سیاست‌مدار ۹۲ سالهای که خود زمانی رهبری جریان حاکم و ریاست دولت را برعهده داشت. ماهاتیر در سالهای اخیر و با افزایش گزارش‌ها در مورد فساد گسترده دولتی و نجیب رزاق، نخست‌وزیر مالزی، به صف مخالفان پیوست.
مخالفان دولت ۱۲۱ کرسی از مجموع ۲۲۲ کرسی را در انتخابات پارلمانی ۱۹ اردیبهشت ماه به‌دست آوردند، یعنی بیشتر از حد نصاب لازم برای تشکیل دولت.
شماری از شهروندان تا پاسی از شب در خیابان‌ها به جشن و پایکوبی مشغول بودند. نتیجه انتخابات بسیاری را شگفت‌زده کرده‌است، چراکه کم‌تر کسی انتظار داشت تشکل همیشه‌حاکم در مالزی، در حالی‌که بر نفوذ و سلطه خود بر بسیاری از رسانه‌ها و نهادهای دیگر آن کشور افزوده، پذیرای شکست شود.
نجیب رزاق، در صدر ائتلاف «باریسان ناسیونل» (مالایی: جبهه ملی) از سال ۲۰۰۹ به‌این سو، دولت را در دست دارد. آقای رزاق ۲۰ اردیبهشت ماه اعلام کرد «حکم مردم» را می‌پذیرد.
باریسان ناسیونال در سال ۱۹۷۳ تشکیل شد که در واقع تغییر نام تشکل «بریکاتان» بود که در سال ۱۹۵۲ تشکیل شده بود. این ائتلاف‌ها عمیقا در «سازمان ملی مالایی‌های یک‌پارچه» (اومنو) ریشه دارند که بزرگ‌ترین تشکل سیاسی در مالزی است. این تشکل‌ها از زمان استقلال مالزی تا کنون قدرت را در دست داشتند.
ماهاتیر محمد خود بخشی از گروه حاکم بود که از سال ۱۹۸۱ برای مدت ۲۲ سال رهبری دولت را در دست داشت. او در زمان نخست‌وزیری با انتقادهایی در زمینه حقوق بشر، برخورد شدید با مخالفان خود و نادیده گرفتن اصول دمکراتیک روبه‌رو بود. از سوی دیگر بسیاری نیز از او به‌عنوان فردی که کشورش را به یک اقتصاد مهم در جنوب شرق آسیا تبدیل کرد، یاد می‌کنند. هنوز کاملا مشخص نیست آیا خود ماهاتیر به‌عنوان نخست‌وزیر ائتلاف پیروز معرفی خواهد شد یا نه. در حال حاضر خبرهای ضد و نقیضی در این مورد منتشر شده‌است.
ماهاتیر در نخستین واکنش خود به نتیجه انتخابات در یک کنفرانس خبری گفت: «بله، بله! من هنوز زنده‌ام».
