متفاوت بودن (۶)؛ عین شما هستیم فقط کمی قوی‌تر
متولد مرداد ۱۳۶۴ در شیراز. لادن می‌گوید که در هشت ماهگی به‌خاطر تشنج، شنوایی خود را از دست داد، اما در دو سالگی بود که خانواده متوجه ناشنوایی او شد.
سینما رویای او بود، اما هیچ وقت نتوانست در دانشگاه‌های ایران درس سینما بخواند. می‌گوید که به‌خاطر ناشنوایی به او اجازه این کار را ندادند.
نماهایی از فیلم «سالاد فصل» به کارگردانی فریدون جیرانی، سال ۱۳۸۳. در لحظه‌هایی کوتاه از این فیلم، لادن کنار لیلا حاتمی نقش‌آفرینی می‌کند.
کارگردانی فیلم‌‌های کوتاه «حسرت»، «پای چرخ»، «زمزمه در باد»، «معلم کاشف» و «امنیت جانی». این میان «معلم کاشف» شانس حضور در فستیوال‌های مختلفی را پیدا کرد از جمله نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم کیش در سال ۱۳۹۰. هیات داوران این جشنواره با اهدای جایزه ویژه‌ای به لادن از او تقدیر کرد.
«سالاد فصل» و بازی در کنار خسرو شکیبایی.
«اکثر هموطنان من احترامی به ناشنوایان نمی‌گذارند و به خود اجازه می‌دهند هر طور که دوست دارند با ما برخورد کنند...» لادن نقش دیگری هم در کنار فیلم‌سازی پیدا کرده و می‌توان او را فعال حقوق ناشنوایان نیز نامید. منتقد نگاه جامعه ایرانی به مسئله ناشنوایی است و تلاش می‌کند این نگاه را تغییر دهد.
بزرگداشت روز جهانی معلولین در تهران، ۱۳۸۶.
«من به کانادا آمده‌ام تا به آرزوهای بزرگم برسم چون متاسفانه در کشور خودم هرگز نمی‌توانستم به اهداف و آرزوهایم برسم.» لادن در ونکوور کانادا سینما می‌خواند.
«ناشنوایی مرا قوی کرده. شکست‌هایی که در زندگی به علت ناشنوا بودنم خوردم باعث شدند تا من بیشتر بخواهم و تلاش کنم تا موفق شوم.» بخشی از مصاحبه