فیلیپ دوستبلازی وزیر امور خارجه فرانسه گفت: امیدوار است در نشست روز پنجشنبه وزرای امور خارجه پنج عضو دائمی شورای امنیت و آلمان توافقی بر سر صدور بیانیه ای مشترک درباره پرونده هسته ای ایران حاصل شود. سفیر بریتانیا در سازمان ملل متحد گفت: هنوز چین و روسیه با موضع آمریکا و اروپا اختلاف نظر دارند، اما چین اخیرا موضع انعطاف پذیرتری اتخاذ کرده است. دکتر سعید محمودی استاد حقوق بین الملل دانشگاه استکهلم در مصاحبه با رادیو فردا می گوید: توافق بین این کشورها در شورای حکام که موجب احاله پرونده ایران به شورای امنیت شد، هنوز هم وجود دارد و آن تعلیق برنامه غنی سازی ایران است و اختلاف نظری که اکنون بوجود آمده، بیشتر درباره نحوه انشاء بیانیه ای است که قرار است صادر شود، زیرا چین و روسیه دلنگرانی دارند از این که دست آمریکا و اروپا را در این مساله باز بگذارند. آقای محمودی می گوید: روسیه و چین روابط اقتصادی قوی با ایران دارند، ولی در عین حال هر دوی این کشورها به جهات مختلف روابط بسیار مستحکم تری هم با اتحادیه اروپا و آمریکا دارند. پنج عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل متحد پس از سه هفته مذاکرات فشرده سرانجام به توافقی بر سر صدور بیانیه ای مشترک درباره پرونده هسته ای ایران نزدیک شدند. فیلیپ دوستبلازی وزیر امور خارجه فرانسه روز چهارشنبه گفت: امیدوار است در نشست روز پنجشنبه وزرای امور خارجه آمریکا، بریتانیا، فرانسه، چین و روسیه در برلین این توافق حاصل شود. با این حال سفیر بریتانیا در سازمان ملل متحد گفت: هنوز چین و روسیه با موضع آمریکا، فرانسه و بریتانیا در قبال پرونده هسته ای ایران اختلاف نظر دارند، اما چین اخیرا موضع انعطاف پذیرتری اتخاذ کرده است. ژان خاکزاد از رادیو فردا در مصاحبه با دکتر سعید محمودی استاد حقوق بین الملل دانشگاه استکهلم از او سئوال می کند آیا تحولات اخیر پس از گزارش پرونده هسته ای ایران به شورای امنیت را می توان شکافی میان روسیه و چین با غرب تلقی کرد؟
دکتر سعید محمودی: به نظر من اینطور نیست، زیرا توافقی که بین این کشورها در شورای حکام پیدا شد و موجب شد که این پرونده به شورای امنیت محول شد، توافق روی مساله ای بود که هنوز هم وجود دارد و آن این است که به هر ترتیبی شده، برنامه غنی سازی ایران برای مدتی باید به حالت تعلیق دربیاید و در این مورد اختلاف نظری نیست. اختلاف نظری که اکنون به نظر می رسد بوجود آمده در عرض چند روز گذشته، بیشتر درباره نحوه انشاء این بیانیه ای است که قرار است صادر شود و آن هم دلیل خاصی دارد که چرا چین و روسیه دلنگرانی دارند از این که آمریکا و اروپا را در این مساله باز بگذارند.
ژان خاکزاد (رادیو فردا): آقای دکتر محمودی، روسیه و چین در موضع گیری خودشان چه ملاحظاتی را در زمینه روابطشان با ایران از یک سو و روابطشان با اروپا و آمریکا از سوی دیگر در نظر دارند؟
دکتر سعید محمودی: این مطلب را نباید از ذهن دور کرد که هم روسیه و هم چین روابط اقتصادی قوی با ایران دارند، ولی در عین حال هر دوی این کشورها به جهات مختلف روابط بسیار مستحکم تری هم با اتحادیه اروپا و هم با آمریکا دارند. بعلاوه از نظر مسائل دیگر جهانی هم هر دوی این کشورها نیاز به داشتن روابط بسیار قوی و محکم با اروپا و آمریکا دارند. مساله ای که اکنون هست در اختلافی که بوجود آمده، به نظر من بیشتر علت دل نگرانی است که روسیه و چین با توجه به تجربه عراق می ترسند از این که اگر در این بیانیه مطلبی ذکر شود که بعدا تعبیر این مطلب به مفهوم اجازه دادن به تحریم ها و اقدامات علیه ایران باشد، مساله ای است که از حوزه اختیارشان خارج شده و اینها تمام تلاششان این است که اکنون با توجه به علائقی که به هر دو طرف دارند، کاری کنند که در این متنی که نوشته خواهد شد، هیچ جای شبهه ای باقی نگذارند به این که هر اقدام تحریمی آینده علیه ایران، مجددا باید در داخل شورای امنیت بحث شود، از سوی همه قبول شود و اعمال شود.
ژ . خ: به نظر شما پس اعمال تحریم علیه ایران در آینده کوتاه مدت منتفی به نظر می رسد.
دکتر سعید محمودی: به نظر من اکنون چیزی را که می توان انتظار داشت این است که در این بیانیه اولا خواسته هایی که شورای حکام از ایران داشته، مجددا با زبان قوی تکرار کنند، آن چهار خواسته اصلی که عبارتند از تعلیق کامل غنی سازی، تجدیدنظر در پروژه آب سنگین اراک، تصویب فوری پروتکل الحاقی و همکاری بیشتر ایران با آژانس بین المللی و بعد یک ضرب الاجلی به ایران خواهند داد که احتمال دارد حدود یک ماه به ایران فرصت دهند و بعد هم از آژانس بخواهند که آقای البرادعی در پایان این مدت گزارشی به شورای امنیت بدهد.
ژ . خ: پس روسیه و چین بر موضع مخالفتشان بر تحریم های احتمالی علیه جمهوری اسلامی مشخص نیست تا چه حدی پافشاری خواهند کرد.
دکتر سعید محمودی: اکنون خیر، مشخص نیست و این که تا چه حد بتوانند در مقابل فشار آمریکا و اتحادیه اروپا مقاومت کنند، مشخص نیست. زیرا روسیه و چین با وجود این که هر دو عضو دائمی شورای امنیت هستند و حق وتو دارند، ولی میزان قدرت سیاسیشان بخصوص در داخل شورای امنیت یک محدودیتی دارد و ما این را چندین بار در سال های اخیر دیدیم.
