رییس سازمان سرمایه گذاری خارجی گفت مقدار سرمایه گذاری خارجی انجام گرفته در ایران در 1384 افزایش یافته است. وی در شرایطی از اوجگیری سرمایه گذاری خارجی سخن میگوید که فعالیت های اقتصادی در کشور به رکود کامل رسیده و فرار سرمایه رو به فزایش گذاشته است. اعمال تحریم های اقتصادی علیه تهران، که احتمال آن در ارتباط با آخرین تحولات پرونده هسته ای جمهوری اسلامی بیشتر شده، با بالا بردن درجه خطر پذیری ایران، نمی تواند بد بینی سرمایه گذاران خارجی را در قبال این کشور شدت نبخشد. فریدون خاوند (رادیو فردا، پاریس): به گفته محمد خزایی، رییس سازمان سرمایه گذاری خارجی و معاون وزارت امور اقتصادی و دارایی جمهوری اسلامی، سرمایه گذاری خارجی انجام گرفته در ایران با یک جهش 250 در صدی از 320 میلیون دلار در سال 1383 خورشیدی به 900 میلیون دلار در 1384 افزایش یافته و در پنج ماهه نخست سال جاری خورشیدی نیز، به نهصد و پنجاه میلیون دلار رسیده است. تازه این ارقام، به گفته آقای خزایی، تنها شامل سرمایه گذاری مستقیم خارجی یا FDI است و سرمایه های خارجی را که در قالب قرار داد های بیع متقابل در صنایع نفت و گاز ایران به کار افتاده، در بر نمیگیرد.
یکبار دیگر معلوم میشود که دستگاه اطلاع رسانی اقتصادی ایران با دشواری های جدی روبرو است و آماری که در عرصه سرمایه گذاری خارجی ارائه میدهد، با همان تردید هایی روبرو میشود که آمار انتشار یافته درباره کاهش نرخ های تورم و بیکاری.
راست است که در فاصله سال های 2002 تا 2004 میلادی، به دلیل پیدایش انعطاف در سیاست های داخلی و بین المللی جمهوری اسلامی، سرمایه گذاری خارجی در ایران به حدود 400 تا 500 میلیون دلار در سال رسید، ولی بعد از آن، نخست در ارتباط با تنش های انتخاباتی و سپس در پیوند با تب و تاب های پرونده هسته ای ایران رو به کاهش گذاشت.
معاون وزیر امور اقتصادی و دارایی در شرایطی از اوجگیری سرمایه گذاری خارجی در ایران سخن میگوید که فعالیت های اقتصادی در کشور به رکود کامل رسیده و فرار سرمایه نه فقط به سوی کشور های همسایه، بلکه به افق های دور تر از جمله چین رو به فزایش گذاشته است. در حالی که سرمایه گذاران داخلی به فضای کسب و کار در کشور خود اعتمادی ندارند، سرمایه گذاران خارجی با چه هدفی به بازار ایران روی میآورند؟
اعمال تحریم های اقتصادی علیه تهران، که احتمال آن در ارتباط با آخرین تحولات پرونده هسته ای جمهوری اسلامی بیشتر شده، با بالا بردن درجه خطر پذیری ایران، نمی تواند بد بینی سرمایه گذاران خارجی را در قبال این کشور شدت نبخشد.
