امير آرمين (راديو فردا): فيلم بزرگ کردن ويکتوروارگاس، که ازجمعه در نيويورک و شهرهاي بزرگ آمريکا بر اکران عمومي رفت، از خيلي جهات به فيلم‌هاي موفق سينماي ايران شبيه است. بهنام ناطقي، همکار ما در نيويورک، گزارشي دارد در باره اين فيلم که کشف جشنواره Sundance و فيلم افتتاحيه جشنواره فيلم هاي جديد و کارگردان هاي جديد موزه هنرمدرن نيويورک بود که هفته گذشته کار خود را شروع کرد.
متن براي بهنام ناطقي:
بهنام ناطقي (راديوفردا): فيلم Raising Victor Vargas کاري از کار کارگردان 27 ساله نيويورکي، آقاي Peter Sollett ، که برنامه افتاحيه جشنواره فيلم هاي تازه، کارگردان هاي تازه موزه هنرمدرن نيويورک بود، همزمان در سينماهاي شهر هم اکران شد و به سرعت به مطرح ترين هفته درنيويورک تبديل شد. اين فيلم يک کمدي رومانيتيک در باره نوجواني است که قهرمان 16 ساله آن را در سالهاي آموختن رمز عشق و ارتباط هاي انساني تصوير مي‌کند.
فيلم Raising Victor Vargas را منتقد ها يکي از کشف هاي جشنواره Sundance امسال معرفي کردند. اين فيلم يادآور چند فيلم اخير در باره نوجوانان و سکس و عشق است که برخلاف فيلم‌هاي معمولي هاليوودي، تصويري واقعي از عواطف نوجوانان را نشان مي‌دهد و به قول آقاي پيتر راينر، منتقد مجله نيويورک، يک کمدي واقعي است زيرا به خاطر درستي و صحت کامل شخصت‌ها، تماشاگر را در فيلم به طور عاطفي درگير مي‌کند. آقاي سولت، قبل از ساختن اين فيلم يک فيلم کوتاه با همين مضمون در مدرسه سينمائي دانشگاه نيويورک ساخته بود تحت عنوان Five Feet High and Rising که جوايز زيادي را نصيب او کرد. در آن شاهد شگردهائي هستيم که براي تماشاگران ايراني ناشناس نيست: استفاده از آدم‌هاي واقعي و تشويق آنها به خود بودن جلوي دوربين. فيلمبرداري در صحنه‌هاي واقعي و پرداختن به جزئيات زندگي روزمره. استفاده از دوربين‌هاي قابل حمل ديجيتالي را هم بايد به اين ترکيب افزود.
ماجراي اين فيلم، دريک آپارتمان در محله جنوبي منهتان نيويورک مي‌گذرد که به طور سنتي محل زندگي مهاجران اسپانيائي زبان از جنوب آمريکا به نيويورک بود. در آپارتمان تنگ و ترشي در اين محله فقيرنشين، ويکتور، شخصيت اول فيلم، با برادر و خواهر خود در منزل مادربزرگ بزرگ مي‌شوند. از جذابيت‌هاي فيلم، به خصوص براي تماشاگران آن در نيويورک، تصويري است که از اين محله مي‌دهد. در اين محله که صحنه فيلمبرداري ده‌ها فيلم بزرگ و کوچک بوده است، معمولا فيلمسازها کاري به خود محله ندارند بلکه از آن به عنوان دکور استفاده مي‌کنند. در فيلم Raising Victor Vargas ما براي اولين بار چهره اي واقعي از اين محله مي‌بينيم، محله‌اي تاريخي با شخصيتي ويژه، مثل يک دهکده، دهکده‌اي دردل شهر شلوغ.
اما محله جنوب شرقي منهتان نيويورک موضوع فيلم نيست، موضوع فيلم غرور جواني است و بلوغ عاطفي در فائق آمدن بر آن غرور، که به قول آقاي الويس ميچل، منتقد نيويورک تايمز، از در و ديوار اين آپارتمان کوچک غرور مي‌جهد، در حاليکه نوجوان و بچه‌ها از اشتياق عشق، خود را در کلافي از قرار و مدارهاي خنده‌آور و هيجان‌انگيز در مي‌پيچند. بيشترصحنه‌هاي کمدي فيلم، برخورد بچه‌ها، به خصوص ويکتور است با مادربزرگ، که سعي مي‌کند جهان بيرون و وسوسه‌هاي آن را از رخنه به داخل چارديواري خود دور نگه دارد. سرانجام قهرمان 16 ساله فيلم به عشق نوجواني مي‌رسد اما موفقيت فيلم در اين است که در داستان ساده و شرمگيني که از اين زندگي مي‌سازد، به قهرمان فيلم امکان مي‌دهد که صلاحيت خودش را براي رسيدن به عشق ثابت کند. فيلم بزرگ کردن ويکتوروارگاس، که ازجمعه در نيويورک و شهرهاي بزرگ آمريکا بر اکران عمومي رفت، از خيلي جهات به فيلم‌هاي موفق سينماي ايران شبيه است. اين فيلم که کشف جشنواره Sundance و فيلم افتتاحيه جشنواره فيلم هاي جديد و کارگردان هاي جديد موزه هنرمدرن نيويورک بود کاري از کارگردان 27 ساله نيويورکي، آقاي Peter Sollett ، و به سرعت به مطرح ترين هفته درنيويورک تبديل شد. اين فيلم يک کمدي رومانيتيک در باره نوجواني است که قهرمان 16 ساله آن را در سالهاي آموختن رمز عشق و ارتباط هاي انساني تصوير مي‌کند.
