درآخرين روزآخرين روزجشنواره نشريات دانشجوييِ سراسرکشور که درگيلان برگذارشده بود، جمعي ازمديران، سردبيران، و اعضاء تحريريه نشريات دانشجويي، با انتشارنامه‌اي سرگشاده خطاب به حجت الاسلام محمدخاتمي، رئيس جمهوري اسلامي، ازآنچه بايکوت انديشه‌هاي عدالت طلب دانشجويي خواندند، ابراز نارضايتي و نگراني کردند. دراين نامه سرگشاده، با اظهارتأسف ازاينکه محمدخاتمي براي اين جشنواره دانشجويي ، پيامي نفرستاده، و باذکراين که جشنواره مذکوردرسکوت گذشته و حتی دانشجويان از آن ديدن واستقبال نکرده اند، آمده است: آرامش معني داراين جشنواره، شايد نشان از يک آتش زيرخاکستر دراعتراض جدي به مديريت فرهنگي و آموزشيِ کشور باشد.
امين بزرگيان، سردبير روزنامه تعطيل شده گلستان امروز، در باره بيانيه مشترك نشريات دانشجوئي توضيح مي دهد.
امين بزرگيان (تهران): صبر دانشجوي ما، مثل بقيه آحاد ملت و طبقات اجتماعي، از اين شعارها و اين مبارزات و اين عدالت طلبي ها به سر آمده اند. اصلاح طلبان از آزادي دفاع كردند اما از سوي ديگر، تاكيد آنها بر قانون اساسي بود و قانون اساسي صراحتا آزادي هاي فردي واجتماعي را نقض مي كند. و محافظه كار ها از عدالت دم زدند در حاليكه بزرگترين سران اين جريان در بي عدالتي و انباشت ثروت هاي نامشروع در درجه اول قرار دارند و اينها بيشتر از يك بلوف سياسي نبود.
م.م.ر: آقاي بزرگيان، انگيزه نوشتن آن نامه به آقاي خاتمي چه بود؟
امين بزرگيان: آقاي خاتمي به عنوان رئيس جمهوري و كسي كه بيشترين طرفدار و بيشترين دوستدار را در ميان دانشجويان داشت، مطمئنا آخرين فردي است كه مورد سئوال و پرسش دانشجويان قرار خواهد گرفت. و مطمئنا، جرياني كه در دانشگاه راه افتاده و هست و بوده، و مطالبات خود را سرخورده مي بيند، خاتمي را به عنوان آخرين گزينه باهاش در ارتباط و در مكالمه است. يعني اتمام حجت پاياني اش با خاتمي خواهد بود. در اين نامه اي كه مديران مسئول و سردبيران مجلات دانشجوئي به آقاي خاتمي نوشته اند، تاكيدشان بر اين است كه دانشگاه هاي ما، دانشگاه هائي است افسرده و بي تفاوت و كم حوصله. و تفكراتي كه در جامعه هست و تفكراتي كه در دانشگاه ها هست كارآئي موجود خود را از دست داده و يك انفعال محض در دانشگاه ها وجود دارد كه البته اين تعبير شده است به آتش زير خاكستر. كه يك توصيف است از واقعيت دانشگاه هاي ما. جو دانشگاه ها هرچه بيشتر به روي تقويت حوزه خصوصي دارد پيش مي رود، يعني چيزي كه افراد در حوزه خصوصي خود دارند مثل هنر ودين و مسائل شخصي. و عرصه عمومي، كه جامعه مدني است و گفتگوي سياسي است و گفتگوي اجتماعي، به شدت در سالهاي اخير پائين آمده و اين درظاهر دانشگاه ها هم قابل رويت است و قوي ترين دليلش هم سرخوردگي دانشجويان به خصوص افراد فعال در جنبش دانشجوئي در باب چيزهائي بوده كه يك روز از آنها طرفداري مي كردند و يك روز به دنبالش بودند و مي بينند كه فايده اي نداشته. چنانكه آتش زير خاكستر هم باشد، اوپوزيسيون محافظه كارها نخواهد بود لزوما. به نظر من از اين به بعد ما اوپوزيسيون حاكميت خواهيم داشت به جاي اوپوزيسيون محافظه كارها. چون انتقادها و نگرش ها، به خصوص در محيط دانشجوئي، نسبت به همه حاكميت ايجاد شده، و نه فقط نسبت به بخشي از آن.
م.م.ر.: آقاي بزرگيان، اين چند وقت از فضاي بسته سياسي در ايران زياد مي شنويم. الان وضعيت دانشجوها علي الجمال چطور هست؟
امين بزرگيان: حسني، يا نتيجه ناخواسته اي، كشورهاي استبدادي و نيمه استبدادي به ارمغان مي آورند براي طبقه دانشجو و طبقه فرهيخته كه چنانكه عرصه عمومي يعني جامعه بسته باشد و در آن آزادي هاي فردي و اجتماعي كود Code گذاري شده باشد، اين باعث مي شود كه عرصه خصوصي افراد تقويت بشود، يعني هنرمندان بسيار خوب، دانشمندان بسيار خوب، و آدم هاي كتابخوان بسيار خوبي پرورش پيدا مي كنند كه معرف و هنر خود را در اين سالها انباشت كرده اند. شاهد اين اظهار بنده، حضور ناگهاني يك سري آدم درس خوانده در سال هاي 1975 و 1976 در عرصه عمومي كشور بود كه قبل از آن هيچ اسمي از آنها نبود اينها كساني بودندكه در سالهاي دهه 1360 كه فضا بسته بود، مطالعه كردند، كتاب خواندند، هنري آموختند و كاري كردند و فعاليتي كردند ولي نمي توانستند نشان بدهند. در آخرين روز جشنواره نشريات دانشجويي سراسر کشور که در گيلان برگزار شده بود، جمعي از مديران مسئول، سردبيران و اعضاي تحريريه نشريات دانشجويي، با انتشار نامه اي سرگشاده خطاب به حجت الاسلام محمد خاتمي رئيس جمهوري، از آنچه بايکوت انديشه هاي عدالت طلب دانشجويي خواندند، ابراز نارضايتي و نگراني کردند. امين بزرگيان، از سردبيران نشريات دانشجوئي در مصاحبه با راديوفردا مي گويد: بعد از اين ديگر اوپوزيسيون عليه محافظه كار ها نخواهد بود بلكه عليه كل حاكميت خواهد بود. وي مي افزايد: صبر دانشجويان ما مثل بقيه آحاد ملت از شعارها و اين مبارزات و اين عدالت طلبي ها به سر آمده اند. اصلاح طلبان از آزادي دفاع كردند، اما از سوي ديگر، تاكيد آنها بر قانون اساسي بود كه صراحتا آزادي هاي فردي واجتماعي را نقض مي كند؛ و محافظه كار ها از عدالت دم زدند، در حاليكه بزرگترين سران اين جريان در بي عدالتي و انباشت ثروت هاي نامشروع در درجه اول قرار دارند.
