ازدواج و طلاق رویدادهایی متحول‌کننده در زندگی هر آدمی به شمار می‌آیند. دامنه این تحولات هم آن چنان گسترده است که ابعاد گوناگونی از زندگی را در برمی‌گیرد، از جمله سایز باسن و کمرتان را.
به نوشته هفته‌نامه تایم، ازدواج و طلاق هر دو، به ظاهر، باعث افزایش وزن در زوجین می‌شوند، اما بر پایه یک پژوهش علمی جدید هر یک از این دو رویداد بر روی زنان و مردان تأثیری متفاوت دارد.
محققان در دانشگاه دولتی اوهایو در آمریکا به این نتیجه رسیده‌اند که زنان «پس از ازدواج» نسبت به مردان وزن بیشتری پیدا می‌کنند، در حالی که سایز دور کمر آقایان «پس از طلاق» بیش از بانوان افزایش می‌یابد.
پیش از این، مطالعات درباره رابطه اضافه وزن و زناشویی به ارقام متوسط اضافه و کاهش وزن پرداخته بودند، اما پروفسور ژن‌چائو کیان و دیمیتری تومین، دانشجوی مقطع دکترای او، تصمیم گرفتند برای درک بهتر تأثیر وضعیت تأهل بر وزن افراد، تغییرات وزنی را در دو جنسیت مختلف به صورت جداگانه بررسی کنند.
این روش نه تنها مشخص می‌کند که تأهل و تجرد بر وزن افراد چه تأثیری داشته، بلکه نشان می‌دهد که تأثیر یاد شده بر روی زنان و مردان متفاوت نیز هست.
پژوهش پروفسور ژن‌چائو در سال ۱۹۷۹ بر روی بیش از ده هزار زن و مرد بین ۱۴ تا ۲۲ ساله از سرتاسر آمریکا آغاز شد. وضعیت شرکت‌کنندگان در این تحقیق تا سال ۱۹۹۴ به صورت سالیانه مورد بررسی قرار می‌گرفت و پس از آن به صورت یک سال در میان.
بر این اساس با تمرکز بر دو سال اول پس از ازدواج و طلاق، دانشمندان به تفاوت‌های جالبی میان زنان و مردان مختلف دست یافتند:
نخست این که افراد متأهل، چه مرد و چه زن، پس از ازدواج در مقایسه با افراد مجرد با افزایش وزن مواجه شدند. در عین حال زنان میزان افزایش وزن بیشتری نسبت به مردان نشان دادند.
در مقابل، دو سال پس از طلاق، زوج‌های جدا شده در مقایسه با کسانی که متأهل ماندند، سنگین‌وزن‌تر شدند. در این گروه مردان افزایش وزن بیشتری نشان دادند.
در پژوهش فوق این موضوع که چه تغییراتی در شیوه زندگی و عادات اشخاص – از قبیل رژیم غذایی یا تحرک جسمی – پس از طلاق یا ازدواج صورت می‌گیرد بررسی نشده است. در عین حال در آغاز پژوهش ذکر شده است که نژاد، میزان چاقی، تحصیلات و سطح درآمد در نتایج این تحقیق بی‌تأثیر بوده‌اند.
کیان و تومین برای توجیه یافته‌های پژوهش خود، بر پایه مطالعاتی که پیشتر توسط دیگر محققان در این زمینه انجام شده است، نظریه‌هایی نیز ارائه داده‌اند. آن‌ها می‌گویند که پس از ازدواج زن‌ها شوهر خود را به در پیش گرفتن شیوه زندگی سالم‌تر تشویق می‌کنند، مسئله‌ای که می‌تواند در مردان به حفظ وزن، و چه بسا، به از دست دادن چند کیلو وزن اضافه نیز منجر شود. در همین حال، پس از طلاق، مردان عموماً به عادات ناسالم و منجر به اضافه وزن پیشین خود بازمی‌گردند.
از آن سو، زنان، پس از ازدواج و شروع زندگی مشترک، به دلیل استرس ناشی از نگهداری از بچه و خانه‌داری، بیشتر می‌خورند و کمتر ورزش می‌کنند.
پروفسور کیان می‌گوید: «تغییر وضعیت تأهل، مانند هر تحولی در زندگی، بر انسان‌ها تأثیر می‌گذارد. هر یک از این تحولات هم شوک مربوط به خود را به فرد تحمیل می‌کند. پژوهش ما نشان می‌دهد که نوع برخورد مردان و زنان در برابر این شوک‌ها متفاوت است. برای مثال، زنانی که هرگز ازدواج نمی‌کنند بیشتر از مردانی که ازدواج نمی‌کنند، مواظب سلامت و اندام خود هستند. بدین ترتیب، پس از ازدواج، احتمال اضافه وزن در زنان از مردان بالا‌تر است. در این بین، مردان از فرایند نظارتی که عضویت در خانواده در بر دارد، بهره‌مند شده و در مقایسه با زنان وزن‌شان کم می‌شود.»
این یافته‌ها در بین افرادی که به هنگام ازدواج یا طلاق سن‌شان ۳۰ سال یا بیشتر بوده است، شدت بیشتری نشان می‌دهد. الگوی اضافه و کاهش وزن در جوان‌تر‌ها، در مقایسه با این گروه سنی، چندان ثابت نبوده است.
به نوشته هفته‌نامه تایم، ازدواج و طلاق هر دو، به ظاهر، باعث افزایش وزن در زوجین می‌شوند، اما بر پایه یک پژوهش علمی جدید هر یک از این دو رویداد بر روی زنان و مردان تأثیری متفاوت دارد.
محققان در دانشگاه دولتی اوهایو در آمریکا به این نتیجه رسیده‌اند که زنان «پس از ازدواج» نسبت به مردان وزن بیشتری پیدا می‌کنند، در حالی که سایز دور کمر آقایان «پس از طلاق» بیش از بانوان افزایش می‌یابد.
پیش از این، مطالعات درباره رابطه اضافه وزن و زناشویی به ارقام متوسط اضافه و کاهش وزن پرداخته بودند، اما پروفسور ژن‌چائو کیان و دیمیتری تومین، دانشجوی مقطع دکترای او، تصمیم گرفتند برای درک بهتر تأثیر وضعیت تأهل بر وزن افراد، تغییرات وزنی را در دو جنسیت مختلف به صورت جداگانه بررسی کنند.
این روش نه تنها مشخص می‌کند که تأهل و تجرد بر وزن افراد چه تأثیری داشته، بلکه نشان می‌دهد که تأثیر یاد شده بر روی زنان و مردان متفاوت نیز هست.
پژوهش پروفسور ژن‌چائو در سال ۱۹۷۹ بر روی بیش از ده هزار زن و مرد بین ۱۴ تا ۲۲ ساله از سرتاسر آمریکا آغاز شد. وضعیت شرکت‌کنندگان در این تحقیق تا سال ۱۹۹۴ به صورت سالیانه مورد بررسی قرار می‌گرفت و پس از آن به صورت یک سال در میان.
بر این اساس با تمرکز بر دو سال اول پس از ازدواج و طلاق، دانشمندان به تفاوت‌های جالبی میان زنان و مردان مختلف دست یافتند:
نخست این که افراد متأهل، چه مرد و چه زن، پس از ازدواج در مقایسه با افراد مجرد با افزایش وزن مواجه شدند. در عین حال زنان میزان افزایش وزن بیشتری نسبت به مردان نشان دادند.
در مقابل، دو سال پس از طلاق، زوج‌های جدا شده در مقایسه با کسانی که متأهل ماندند، سنگین‌وزن‌تر شدند. در این گروه مردان افزایش وزن بیشتری نشان دادند.
در پژوهش فوق این موضوع که چه تغییراتی در شیوه زندگی و عادات اشخاص – از قبیل رژیم غذایی یا تحرک جسمی – پس از طلاق یا ازدواج صورت می‌گیرد بررسی نشده است. در عین حال در آغاز پژوهش ذکر شده است که نژاد، میزان چاقی، تحصیلات و سطح درآمد در نتایج این تحقیق بی‌تأثیر بوده‌اند.
کیان و تومین برای توجیه یافته‌های پژوهش خود، بر پایه مطالعاتی که پیشتر توسط دیگر محققان در این زمینه انجام شده است، نظریه‌هایی نیز ارائه داده‌اند. آن‌ها می‌گویند که پس از ازدواج زن‌ها شوهر خود را به در پیش گرفتن شیوه زندگی سالم‌تر تشویق می‌کنند، مسئله‌ای که می‌تواند در مردان به حفظ وزن، و چه بسا، به از دست دادن چند کیلو وزن اضافه نیز منجر شود. در همین حال، پس از طلاق، مردان عموماً به عادات ناسالم و منجر به اضافه وزن پیشین خود بازمی‌گردند.
از آن سو، زنان، پس از ازدواج و شروع زندگی مشترک، به دلیل استرس ناشی از نگهداری از بچه و خانه‌داری، بیشتر می‌خورند و کمتر ورزش می‌کنند.
پروفسور کیان می‌گوید: «تغییر وضعیت تأهل، مانند هر تحولی در زندگی، بر انسان‌ها تأثیر می‌گذارد. هر یک از این تحولات هم شوک مربوط به خود را به فرد تحمیل می‌کند. پژوهش ما نشان می‌دهد که نوع برخورد مردان و زنان در برابر این شوک‌ها متفاوت است. برای مثال، زنانی که هرگز ازدواج نمی‌کنند بیشتر از مردانی که ازدواج نمی‌کنند، مواظب سلامت و اندام خود هستند. بدین ترتیب، پس از ازدواج، احتمال اضافه وزن در زنان از مردان بالا‌تر است. در این بین، مردان از فرایند نظارتی که عضویت در خانواده در بر دارد، بهره‌مند شده و در مقایسه با زنان وزن‌شان کم می‌شود.»
این یافته‌ها در بین افرادی که به هنگام ازدواج یا طلاق سن‌شان ۳۰ سال یا بیشتر بوده است، شدت بیشتری نشان می‌دهد. الگوی اضافه و کاهش وزن در جوان‌تر‌ها، در مقایسه با این گروه سنی، چندان ثابت نبوده است.