«مخالفت گروه های آموزشی با بازنشستگی اساتيد برجسته»

برخی اساتيد برجسته دانشگاه تهران با حکم بازنشستگی روبرو شده اند. (عکس: ایسنا)

در حالی که دانشگاه های ايران در تعطيلات تابستانی به سر می برند، برخی اساتيد دانشگاه تهران با حکم بازنشستگی روبرو شده اند.


در ليست منتشر شده توسط روزنامه اعتماد، نام نه تن از اساتيد برجسته دانشگاه تهران ديده می شود.
کسانی که به گفته يوسف مولايی، حقوقدان و استاد دانشگاه تهران، همچنان پا به پای اساتيد جوان مشغول تدريس و پژوهش هستند و چيزی از آنها کم ندارند.


آقای مولايی در گفت وگو با راديو فردا، از نحوه رسيدگی به پرونده های بازنشستگی در دانشگاه تهران و مراحل آن اين چنين گفت: « چند ماه قبل، دانشگاه از گروه های آموزشی خود در مورد اين که آيا اين اساتيد بازنشسته شوند يا نه، نظر خواهی کرد. تا آن جا که من اطلاع دارم بيشتر گروه های آموزشی با بازنشستگی اين اساتيد مخالفت کردند.»


وی افزود: « اگر بخواهيم ازجنبه علمی بررسی کنيم، نظر گروه های آموزشی بسيار اهميت دارد. جنبه ديگری که بايد به آن توجه کرد، آيين نامه هايی است که در دانشگاه تهران وجود دارد و بر اساس اين آيين نامه ها، اين بازنشستگی ها توجيه می شود.»


« چند ماه قبل، دانشگاه از گروه های آموزشی خود در مورد اين که آيا اين اساتيد بازنشسته شوند يا نه، نظر خواهی کرد. تا آن جا که من اطلاع دارم بيشتر گروه های آموزشی با بازنشستگی اين اساتيد مخالفت کردند.»
يوسف مولايی، حقوقدان و استاد دانشگاه تهران،

ايرج گلدوزيان از اساتید برجسته دانشکده حقوق دانشگاه تهران، در گفت و گو با روزنامه اعتماد، ضمن تأييد خبر بازنشستگی خود، اين موضوع را بعد از سال ها کار امری عادی و طبيعی قلمداد کرده است.


اما يکی از توجيهات بازنشستگی اساتيد دانشگاه تهران، ميدان دادن به استادان جوان است.


يوسف مولايی که اين توجيه را نمی پذيرد می گويد: « به نظر من با اين کار ميزان باروری، خلاقيت و ظرفيت توليد علم در دانشگاه تهران بالا نمی رود.»


او معتقد است: « سياست هايی که در جابجايی اساتيد اعمال می شود، بايد در چهارچوب يک مديريت سيستمی مستقل صورت گيرد. بايد طراحی قبلی داشته باشيم که دانشگاه چگونه مديريت شود توليد علم زيادی افزايش يابد.»


بحث بازنشستگی اساتيد به دليل رسيدن به سن ۷۰ سالگی، در حالی مطرح می شود که هنوز اساتيدی چون عباسعلی عميد زنجانی، رئيس سابق دانشگاه تهران، که ۷۱ سال دارد، در فهرست اخير جايی ندارد.


يوسف مولايی در اين باره می گويد: « ممکن است ملاحظات آيين نامه ای مد نظر قرار گيرد ولی بعضی اساتيد فراتر از قانون و آيين نامه قرار گيرند و احتمالا برای اين مسئله توجيهاتی نيز دارند.»


همه اينها در حالی است که مسئولان دانشگاه تهران هنوز در مورد تصميم اخير موضع گيری نکرده اند. بايد ديد به راستی دليل اين جايگزينی ها چيست و آيا اساتيد جديد هم از درجه علمی پيش کسوتان خود برخوردارند يا نه.