شصتمین سالگرد رادیو اروپای آزاد
۱- ورنون دوک (ولادیمیر دوکلسکی) موسیقیدان و آهنگ ساز در حال مصاحبه با ویکتوریا سمنووا، گزارشگر رادیو آزادی (وسط) و مایکل کوریاکوف (راست) در استودیویی در مونیخ، سال ۱۹۵۵.
۲- اتاق فرمان مرکزی راديو آزادی در مونيخ در سال ۱۹۶۴.
۳- اولين ساختمان راديو آزادسازی [نام اول راديو آزادی] در محله اوبرويزنفلد شهر مونيخ در سال ۱۹۵۳.
۴- یکی از اوپراتورهای تله تایپ رادیو آزادی در دهه ۱۹۵۰.
۵- الينور روزولت، بانوی اول اسبق ايالات متحده آمريکا و از پيشتازان عرصه دفاع از حقوق بشر، در حال مصاحبه با راديو آزادی در اواخر دهه ۱۹۵۰ ميلادی.
کارکنان رادیو آزادی در حال استراحت با لباس ملی در مکانی تفریحی در باواریا در اواخر دهه ۱۹۵۰. از سمت چپ: آزا رایزر، مدیر کتابخانه موسیقی، هولند سارجنت، رئیس رادیو آزادی، میرنا لوی، ستاره سینما که با سارجنت ازدواج کرده بود به همراه ابراهیم گلیشانو، از اعضای مؤسس گروه امور قفقاز شمالی.
۷- والرین اوبولنسکی، خبرنگار رادیو آزادی، در دهه ۱۹۵۰.
۸- ريچارد جوول تانکسلی (سمت چپ) رئيس بخش مهندسی راديو آزادی، اتاق فرمان مرکزی را در مونيخ به چند مهمان نشان می دهد، سال ۱۹۶۴.
۹- فرانسیس رونالدز، سردبیر رادیو آزادی با مارتین لوتر کینگ، رهبر جنبش حقوق مدنی ایالات متحده آمریکا، درباره مبارزه برای برابری نژادی در سال ۱۹۶۶ مصاحبه می کند.
۱۰- در سال ۱۹۷۶، رادیو اروپای آزاد و رادیو آزادی تحت یک نام مشترک (رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی) با یکدیگر ادغام شدند. مقر این رادیو در ابتدای کار در «باغ انگلیسی» واقع در مونیخ قرار داشت.
۱۱- اتاق فرمان مرکزی رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی در دهه ۱۹۸۰ میلادی در شهر مونیخ.
۱۲- هم اکنون راديو اروپای آزاد/راديو آزادی از مرکز خود در شهر پراگ در جمهوری چک، برنامه های خود را پخش می کند.