گزارش‌های رسیده به رادیوفردا نشان می‌دهد نهادهای امنیتی حکومت، هم‌زمان با اعتراضات «زن زندگی آزادی»، فشار سیستماتیک بر شهروندان بهائی را به شیوه‌های جدید افزایش داده‌اند.
در جریان اعدام دسته‌جمعی ۱۰ زن بهائی در خرداد ۱۳۶۲ در شیراز، از اشخاص زیادی به‌عنوان «عامل» یاد می‌شود، با این حال از سه نفر نیز به‌عنوان «آمران اصلی» اعدام نام برده می‌شود.
پاییز ۱۳۶۱ حدود یکصد زن و مرد بهائی در شیراز بازداشت شدند؛ بازداشت گسترده‌ای که به اعدام شماری از آنان ازجمله اعدام دسته‌جمعی ۱۰ زن در ۲۸ خرداد ۱۳۶۲ در میدان چوگان شیراز انجامید.
در صبح ۲۶ خرداد ۱۳۶۲ شش مرد بهائی که در برابر سؤال «اسلام یا اعدام»، اسلام را انتخاب نکرده بودند، در میدان چوگان شهر شیراز به دار آویخته شدند.
