برخورد آمریکا با برنامه هسته ای ایران: دو مقاله با دیدگاه متضاد از دو صاحبنظر آمریکائی

ری تکیه کارشناس موسسه تحقیقاتی «شورای روابط خارجی» در مقاله ای در هرالدتریبیون، ضمن اشاره به تصمیم احتمالی دولت آمریکا برای دادن امتیازات اقتصادی به ایران در حمایت از مذاکرات اتمی ایران با اتحادیه اروپا، می نویسد تنها با پذیرفتن ایران در روند اقتصاد جهانی و برقرار یک چارچوب امنیت منطقه ای است که جامعه بین المللی می تواند اطمینان حاصل کند که ایران داوطلبانه بلندپروازی های اتمی خود را کنار خواهد گذاشت. کنت تیمرمن، نویسنده نشریه محافظه کار Insight در مقاله ای در واشنتگتن تایمز می نویسد مشاوران آقای بوش در توصیه های خود به رئیس جمهوری آمریکا در باره اینکه قابلیت اتمی ایران هنوز جامعه معامله با جمهوری اسلامی وجود دارد، به شخص رئیس جمهوری، ملت آمریکا و نسل های آینده خدمتی نمی کنند. برای اینکه اکنون زمان اقدام قاطع تر رسیده و در این راه نباید هیچ لحظه ای را از کف داد. فریبا مودت (رادیوفردا): روزنامه «اینترنشنال هرالد تریبون» در مقاله ای به قلم ری تکیه Ray Takeyh، کارشناس ایران در موسسه تحقیقاتی «شورای روابط خارجی Council on Foreign Relations» می نویسد دستگاه رهبری بوش بعد از چهارسال بلاتصمیمی و تناقض در سیاست های خود، سرانجام آماده است به جنبه های مختلف مذاکرات میان اتحادیه اروپا و ایران صحه بگذارد و به گفته تکیه، با عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی موافقت کرده، قطعات یدکی هواپیماهای مسافربری را به جمهوری اسلامی بفروشد. اما این مقاله می افزاید به نظر می رسد تغییر موضع آمریکا بیشتر در واکنش به انتقادات اروپا و حل مسائل ناشی از فعالیت های اتمی ایران صورت گرفته است زیرا یافتن راه حلی دائمی بر چالش های اتمی ایران مستلزم یک استراتژی فراگیر برای تعامل با جمهوری اسلامی است. ری تکیه می افزاید تنها با پذیرفتن ایران در روند اقتصاد جهانی و برقرار یک چارچوب امنیت منطقه ای است که جامعه بین المللی می تواند اطمینان حاصل کند که ایران داوطلبانه بلندپروازی های اتمی خود را کنار خواهد گذاشت. در ادامه این مقاله آمده است که با توجه به اینکه آمریکا دو همسایه ایران، یعنی عراق و افغانستان را در اختیار خود دارد، هر گونه صحبت از امنیت در منطقه بدون حضور و شرکت آمریکا بی معنی است و از آن گذشته این نه اروپا، بلکه آمریکا است که از تغییر رژیم در ایران و اقدام برای خلع سلاح اتمی ایران صحبت می کنمد. در زمینه اقتصادی، ری تکیه می افزاید در حالیکه مذاکره و تعامل با اتحادیه اروپا برای ایران با ارزش است اما ایران به تدریج متوجه می شود که نمی تواند بدون تائید نظر آمریکا و بدون آنکه تحریم های اقتصادی آمریکا علیه این کشور ملغی شود، بخشی از نهاد جهانی اقتصاد باشد. در خاتمه، ری تکیه می گوید آمریکا و ایران باید فعالانه و به طور رسمی پشت میز مذاکره بنشیند و ایران در مقابل به رسمیت شناخته شدن رژیم خود توسط آمریکا، و لغو تحریم های اقتصادی، غنی سازی اورانیوم خود را متوقف ساخته با بازرسی های دائمی آژانس بین المللی سازمان انرژی اتمی موافقت کند. اما این نظرها با آنچه در مقاله امروز کنت تیمرمن Kenneth R. Timmerman نویسنده نشریه محافظه کار Insight در روزنامه واشنگتن تایمز منعکس شده، در تضاد کامل قرار دارد. تیمرمن، که کتابی در باره برخورد آمریکا با برنامه اتمی ایران در دست انتشار دارد، می نویسد اکنون زمان دادن امتیاز به ایران نیست و ایران ثابت کرده است که تحت هیچ عنوان حاضر نیست برنامه های اتمی خود را که بیست سال روی آنها زحمت کشیده، به تقاضای غرب متوقف کند. تیمرمن ضمن دادن فهرستی از جنبه های مختلف و موارد مقاومت ایران برای توقف برنامه های هسته ای خود می افزاید هیچکس به درستی نمی داند که ایران در خفا جه مقدار اورانیوم را غنی ساخته است اما اگر ایران از دستگاه هائی که اکنون افشا شده در دهه گذشته از پاکستان خریداری کرده، استفاده کرده باشد، احتمالا جمهوری اسلامی می توانست تاکنون 20 تا 25 سلاح اتمی تولید کرده باشد. تیمرمن با استناد به این منطق چنین نتیجه گیری می کند که مشاوران آقای بوش در توصیه های خود به رئیس جمهوری آمریکا در باره اینکه قابلیت اتمی ایران هنوز جامعه معامله با جمهوری اسلامی وجود دارد، به شخص رئیس جمهوری، ملت آمریکا و نسل های آینده خدمتی نمی کنند. برای اینکه اکنون زمان اقدام قاطع تر رسیده و در این راه نباید هیچ لحظه ای را از کف داد.