مرور بر رابطه «بخش هائی» از حکومت جمهوری اسلامی با شبکه تروریستی القاعده، از دید امیرطاهری، تحلیلگر اوضاع منطقه

مسئولان جمهوري اسلامي مي گويند که تلاش هاي ايران در مبارزه با تروريسم و گروه القاعده موفقيت آميز بوده است. مقامات ايراني بازداشت گروهي از فراريان القاعده در ايران و استرداد تعدادي از آنها به عربستان سعودي را حاصل اين سياست ايران در مقابله با تروريسم مي دانند. در همين حال امير طاهري، تحليلگر مسائل منطقه، در مصاحبه با راديوفردا مي گويد بخش هايي از حکومت جمهوري اسلامي از چندين سال پيش به طور غير مستقيم با القاعده در تماس بوده اند. وي مي افزايد: شاخه انقلابي جمهوري اسلامي بيشتر به مسائل ايدئولوژيک توجه دارد تا مسائل مذهبي، و به همين جهت از چندين سال پيش مناسباتي را با گروه هاي مذهبي افراطي سنتي آغاز کردند، از جمله اين گروه ها گروه آقاي گلبدين حکمتيار، که در افغانستان فعاليت داشت و اين گروه در آغاز با گروه طالبان در حال جنگ و مناقشه بود ولي از نزديک به دو سال پيش حکمتيار مناسباتي را با گروه هاي طالبان برقرار کرده است، و از طريق آنان مناسباتي با بقاياي القاعده دارند. گلناز اسفندياري (راديوفردا): مسئولان جمهوري اسلامي مي گويند که تلاش هاي ايران در مبارزه با تروريسم و گروه القاعده موفقيت آميز بوده است. مقامات ايراني بازداشت گروهي از فراريان القاعده در ايران و استرداد تعدادي از آنها به عربستان سعودي را حاصل اين سياست ايران در مقابله با تروريسم مي دانند. تاکنون نظرات مختلفي درباره احتمال ارتباط جمهوري اسلامي و يا بخش هايي از آن با گروه القاعده و تاثير آن در اوضاع منطقه مطرح شده است. امير طاهري، تحليلگر مسائل منطقه، در آغاز گفتگويي با جمشيد زند مي گويد بخش هايي از حکومت جمهوري اسلامي از چندين سال پيش به طور غير مستقيم با القاعده در تماس بوده اند. امير طاهري (تحليلگر مسائل منطقه): رابطه ايران با القاعده يک رابطه دوستي و نفرت بوده است. مي دانيم که القاعده تشکيل مي شود از گروه هاي سني افراطي که پيروان مذهب شيعه را مسلمان نمي دانند. ولي در عين حال جمهوري اسلامي يا لااقل شاخه انقلابي جمهوري اسلامي بيشتر به مسائل ايدئولوژيک توجه دارند تا مسائل مذهبي و به همين جهت از چندين سال پيش مناسباتي را با گروه هاي مذهبي افراطي سنتي آغاز کردند از جمله اين گروه ها گروه آقاي گلبدين حکمتيار بود که در افغانستان فعاليت داشت و اين گروه در آغاز با گروه طالبان در حال جنگ و مناقشه بود ولي از نزديک به دو سال پيش حکمتيار مناسباتي را با گروه هاي طالبان برقرار کرده و از طريق آنان مناسباتي با بقاياي القاعده. جمشيد زند (راديوفردا): ولي آقاي طاهري برخي از تحليلگران در آمريکا اين مساله را مطرح مي کنند که اختلافات ايدئولوژيک و مذهبي بين القاعده و رهبران جمهوري اسلامي، احتمال هر نوع همکاري بلند مدت بين اين دو جريان را کاهش مي دهد و از سويي مقامهاي آمريکايي به اين موضوع اشاره کردند که بخشهايي از نيروهاي نظامي و اطلاعاتي ايران هستند که ممکن است با القاعده ارتباط داشته باشند و يا به آنها کمک بکنند، نه دولت جمهوري اسلامي. امير طاهري: در مناسبات بين المللي همه دولتها سعي مي کنند که ژتونهايشان را روي نمره هاي مختلف بگذارند. ايران بدون ترديد نمي توانست با القاعده کاملا بي ارتباط باشد. چون مي دانيد القاعده در افغانستان حضور داشت و عملا در دو سال آخر رژيم طالبان گرداننده افغانستان گروه القاعده بودند. به همين جهت در اين ترديدي نيست که جمهوري اسلامي با القاعده درارتباط بوده. اما اين ارتباط به خاطر مسائل مشترک و نگرانيهاي مشترکي بوده يا اتحاد و اتفاقي بود بر عليه دشمن مشترک يعني ايالات متحده، اين مساله اي است که هنوز روشن نيست. از طرف ديگر وقتي ادعا مي شود که ارتباط با القاعده توسط سپاه پاسداران و يا وزارت امنيت جمهوري اسلامي صورت مي گرفته، آدم نمي تواند وانمود بکند که سپاه پاسداران و وزارت امنيت جزء جمهوري اسلامي نيستند. بايستي تاکيد بکنم که هنوز در اين زمينه اطلاعات و اسناد و مدارک کافي ارائه نشده. ج.ز.: در واشنگتن همچنين برخورد با ايران به يکي از بحثهاي انتخاباتي بين جمهوريخواهان و دموکراتها تبديل شده، به نظر شما اين موضوع تا چه حد مي تواند در تعيين يک سياست روشن و مشخص در قبال ايران تاثير گذار باشد؟ امير طاهري: مساله ايران دارد به سرعت تبديل مي شود به يکي از مسائل مهم سياست خارجي در مبارزه انتخابات رياست جمهوري جاري در ايالات متحده. هم آقاي بوش و هم رقيب دموکراتش سناتور کري در مورد ايران صحبت کردند. در حال حاضر نه دولت بوش و نه اردوگاه دموکراتها سياست مشخصي در مورد جمهوري اسلامي ندارند. بنابراين شايد با اين مناظره اي که شروع مي شود عناصر لازم براي شکل دادن به يک سياست مشخص فراهم بيايد تا دولت آينده ايالات متحده، چه رهبريش با آقاي بوش باشد و چه نباشد بتواند يک سياست مشخصي را در مقابل جمهوري اسلامي در پيش بگيرد. اين سياست مي تواند سياست قرنطينه باشد، مي تواند سياست گفتگو و سياست همکاري قدم به قدم باشد و مي تواند البته سياست تغيير رژيم باشد.