(rm) صدا |
بهنام ناطقی (رادیوفردا، نیویورک): آقاي Alan Cowell درنيويورک تايمز مي‌نويسد برخورد رهبران مصر، عربستان سعودي، اردن، بحرين و تشکيلات فلسطيني در اجلاس فردا در شرم الشيخ با رئيس جمهوري آمريکا، يادآور خاطره سال 1991 است که رئيس جمهوري وقت آمريکا، جرج بوش پدر، ابتدا براي بيرون راندن عراق از کويت وارد جنگ شد و بعد سعي کرد در کنفرانسي در مادريد، ميان اسرائيل و فلسطيني‌ها صلح برقرار سازد. اما ميان سال 1991 و اکنون يک تفاوت عمده وجود دارد. در آن سال، اقدام نظامي آمريکا براي پايان دادن به اشغال کويت توسط عراق، توازن قوا را در منطقه با تضعيف فلسطيني‌ها، که به حمايت از عراق برخاسته بودند، تغيير داد و به آمريکا امکان داد که در کنار روسيه، به عنوان دلال قدرت درمنطقه وارد عمل شود؛ اقدام نظامي آمريکا در عراق باعث شده است که نيروي اشغالگر آمريکا عهده دار اداره يک کشور عرب بشود، که بسياري ازاعراب را برآشفته و خشمگين ساخته است.
نيويورک تايمز، درمقايسه ديگري با سال 1991، يادآور مي‌شود که در ديدار روز سه شنبه رهبران عرب، سوريه و عراق حضور ندارند و از اردن، به جاي ملک حسين، پادشاه درگذشته، پسر او ملک عبدالله در اين جلسه شرکت مي‌کند و برخلاف سال 1991 که ياسر عرفات، به عنوان رهبر فلسطيني‌ها، طرف معامله براي صلح بود، حالا هم آمريکا و هم اسرائيل سعي مي‌کند تا حد ممکن از عرفات عبور کنند و به جاي او با نخست وزير جديد تشکيلات فلسطيني طرف باشند. با اين حال، نسبت به سال 1991 هنوز يک چيز عوض نشده است، و آن اين است که همچنان صلح، فرصتي طلائي براي مردم خاورميانه است که دراين مدت نوميدتر و مستاصل تر شده اند.
روزنامه ميامي هرالد، از به هرز رفتن کميسيون حقوق بشر سازمان ملل انتقاد مي‌کند که امسال تحت رياست ليبي تشکيل جلسه داد. ميامي هرالد مي‌نويسد کوبا، يکي از دولتهاي ناقض حقوق بشر حالا تلاش مي‌کند که به نقش مشورتي سازمان خبرنگاران بدون مرز در اين کميسيون خاتمه دهد. ميامي هرالد مي‌افزايد البته اين اقدام تعجب آور نيست. قبلا هم نمونه هاي آن ديده شده است و از جمله در گذشته هم ديده‌ايم که چگونه کوبا و ديگر حکومت‌هاي ناقض حقوق بشر براي ساکت کردن منتقدان خود با هم تباني کرده اند. روزنامه ميامي‌هرالد اسامي حکومت‌هائي را رديف مي‌کند که در کميسيون سازمان‌هاي غيردولتي سازمان ملل به تعليق نقش مشورتي خبرنگاران بدون مرز راي دادند. اين حکومتها عبارتند از چين، کوبا، جمهوري اسلامي، ساحل عاج، پاکستان، روسيه، سودان، ترکيه و زيمبابموه. ميامي هرالد مي‌نويسد در سازمان ملل وضع به گونه‌اي است که گوئي ديوانگان کنترل تيمارستان را در دست گرفته اند.
روزنامه وال استريت جورنال مي‌نويسد براي مخالفان اقدام نظامي آمريکا براي آزادسازي عراق، بدتر از حمله آمريکا به صدام حسين، اين بود که نيروهاي ائتلاف پيروز شدند. براي آنها کافي نيست که صدام حسين و پسران مجنونش برافتاده‌اند. براي آنها مهم نيست که قبرهاي دسته‌جمعي هزاران مخالف حکومت در گوشه وکنارعراق کشف شده است، يا براي اولين بار بعد از 30سال قربانيان صدام حسين امکان يافته اند از مظالمي که بر آنها رفته است، سخن بگويند. اين منتقدان حالا مدعي هستند که جنگ عليه صدام حسين غيرمشروع بود زيرا يک کپه ميکرب سياه زخم يا چند بشکه ماده کشنده شيميائي هنوز کشف نشده است. وال استريت مي نويسد اينکه سلاح‌هاي کشتار جمعي در عراق پيدا شود يا نشود، ازپيروزي در جنگ عراق چيزي نمي‌کاهد. نيروهاي ائتلاف يک کشور 22 ميليوني را آزاد کردند و جهان را از يک متحد تروريست‌ها خلاص کردند و روندي را شروع کرده اند براي به وجود آوردن جهاني با ثبات و مرفه در خاورميانه. شکاف مشروعيت در آنهائي است که با نيل به اين اهداف مخالفت مي‌ورزيدند.
نيويورک تايمز مي‌نويسد برخورد رهبران مصر، عربستان سعودي، اردن، بحرين و تشکيلات فلسطيني در اجلاس فردا در شرم الشيخ با رئيس جمهوري آمريکا، يادآور خاطره سال 1991 است که رئيس جمهوري وقت آمريکا، جرج بوش پدر، ابتدا براي بيرون راندن عراق از کويت وارد جنگ شد و بعد سعي کرد در کنفرانسي در مادريد، ميان اسرائيل و فلسطيني‌ها صلح برقرار سازد. ميامي هرالد مي‌نويسد کوبا، يکي از دولتهاي ناقض حقوق بشر حالا تلاش مي‌کند که به نقش مشورتي سازمان خبرنگاران بدون مرز در اين کميسيون خاتمه دهد و دولتهاي ديگر ناقض حقوق بشر، نظير چين، جمهوري اسلامي و زيمبابموه هم به آن راي مثبت دادند. وال استريت جورنال مي نويسد اينکه سلاح‌هاي کشتار جمعي در عراق پيدا شود يا نشود، ازپيروزي آمريكا در جنگ عراق چيزي نمي‌کاهد. نيروهاي ائتلاف يک کشور 22 ميليوني را آزاد کردند.
