(rm) صدا |
سقوط چشمگير جايگاه ايران در بازار جهاني فرش يكي از دلمشغولي هاي دائمي محافل اقتصادي تهران است. فريدون خاوند نگاهي دارد به ابعاد اين سقوط و دلايل آن.
فريدون خاوند (راديو فردا، پاريس): فراهم آوردن دوران پس از نفت از راه صدور كالا هايي غير از «طلاي سياه»، يكي از درونمايه هاي اصلي ادبيات اقتصادي ايران است. مشكل در آنجا است كه ايران نه تنها از لحاظ صدور كالا هاي صنعتي با بن بست روبرو است، بلكه بازار هاي صادراتي سنتي خود را نيز، آنهم براي كالايي به قدمت و شهرت فرش دستباف، به سرعت از دست مي دهد.
عناوين چند روز گذشته شماري از رسانه هاي تهران نشان مي دهد كه دلنگراني از سقوط جايگاه ايران در بازار جهاني فرش در محافل اقتصادي جمهوري اسلامي بالا گرفته است. آماري كه اين رسانه ها، به نقل از محافل آگاه اقتصادي تهران نقل مي كنند، نشان مي دهد كه سهم ايران در بازار جهاني فرش دستباف كه در نيمه اول دهه 1350 خورشيدي حدود 58 در صد بود، امروز به زير سي در صد رسيده و كشور هايي همچون هند، چين، نپال و پاكستان به تدريج جاي ايران را مي گيرند. اين خبري است دردناك براي حدود دو ميليون ايراني كه مستقيما از راه فرش روزگار مي گذرانند.
فرو پاشي تدريجي شهرت ديرينه ايران در عرصه فرش از عوامل گوناگون منشأ مي گيرد كه مهم ترين آنها را، دست اندكاران، افت كيفيت مي دانند. اينان در رسانه هاي تهران هشدار مي دهند كه شماري از نهاد هاي غير خصوصي، از كميته امداد امام گرفته تا وزارت جهاد كشاورزي و سازمان بهزيستي، به دلايل گوناگون به فعاليت در عرصه فرش روي آوردهاند و بخش مهمي از مسئوليت افت كيفيت اين محصول بر دوش آنها است. كمبود سرمايه گذاري در توليد مواد اوليه مورد نياز بافنده هاي فرش به ويژه پشم، طبعا به استفاده از مواد اوليه نامرغوب دامن مي زند. يكي ديگر از دلايل سقوط سهم ايران در بازار جهاني فرش، ضعف بازار يابي است كه از جمله باعث مي شود صادر كنندگان به بازار هاي اشباع شده سنتي خود در اروپاي غربي قناعت كنند و بازار هاي تازه را به رقيبان رها كنند. سقوط چشمگير جايگاه ايران در بازارهاي جهاني فرش يكي از دلمشغولي هاي دائمي محافل اقتصادي تهران است. فراهم آوردن دوران پس از نفت از راهي غير از طلاي سياه يكي از درونمايه هاي اصلي ادبيات اقتصادي ايران است. مشكل در اينست كه ايران علاوه بر اينكه از لحاظ صدور كالاهاي صنعتي با بن بست روبرو است، بلكه بازارهاي صادراتي سنتي خود را نيز آنهم به قدمت و شهرت فرش دستباف بسرعت از دست مي دهد. آماري كه رسانه هاي ايران مي دهند نشان مي دهد كه سهم ايران در بازار جهاني از 58 درصد در نيمه اول دهه 50 خورشيدي به زير 30 درصد رسيده است.
