در سال ۲۰۰۸ موارد خشونت عليه روزنامه‌نگاران در کشورهای آسيايی بيشتر از موارد مشابه در کشورهای خاورميانه بوده است.
بر اساس گزارش انجمن بين‌المللی مطبوعات، که همه ساله با عنوان «بررسی آزادی مطبوعات» در سطح جهان منتشر می شود، در سال ۲۰۰۸ در کشورهای آسيايی ۲۸ مورد قتل خبرنگاران، عکاسان و سردبيران در حين کار يا در جريان درگيری‌های خشونت آميز ثبت شده است.
طی سال گذشته ميلادی، برای ششمين سال پياپی، بالاترين رقم مرگ اصحاب رسانه در عراق روی داد، با اين همه به خاطر گسترش ناآرامی‌های سياسی و درگيری‌های خشونت آميز در نقاط مرزی با افغانستان، پاکستان از نظر تلفات خبرنگاران در جای دوم قرار گرفت.
بر طبق گزارش سالانه انجمن بين‌المللی مطبوعات که اين بار روی کشورهای آسيايی متمرکز است، در بسياری از موارد قتل خبرنگاران، اين جنايات مورد پيگرد قضايی قرار نمی‌گيرد.
ديويد ديج مدير انجمن بين المللی مطبوعات در اين گزارش اورده است: «عدم پيگرد قاتلين روزنامه‌نگاران در کشورهای آسيايی به‌خصوص در کشورهايی نظير فيليپين و سری لانکا امری فراگير است. متأسفانه اين وضعيت در کشورهای دموکراتيک مانند هند نيز جريان دارد».
مدير انجمن بين‌المللی مطبوعات افزود:«کسانی که می خواهند با اعمال خشونت و ارعاب خبرنگاران ، آنها را از بازگوئی آزادانه حقايق باز داشته و به خودسانسوری وادارند به خاطر وجود اين مصونيت در کار خود موفق هستند».
براساس گزارش سالانه "بررسی آزادی مطبوعات" در نقاط ديگر جهان نيز تعداد زيادی از روزنامه‌نگاران کشته شده‌اند؛ از جمله در مکزيک، گرجستان و روسيه . در اين کشورها افزايش حملات بی‌شرمانه و گستاخانه به روزنامه نگاران، اعتماد به نفس را در جامعه رسانه ای، که پيشتر به خشونت خو کرده بود، از بين می‌برد.
در طی سال ۲۰۰۸، در سرتاسر جهان ۶۶ خبرنگار به قتل رسيدند. اين تعداد نسبت به قربانيان سال‌های ۲۰۰۷ با ۹۳ و سال ۲۰۰۶ با حدود ۱۰۰ نفر، کاهش خشونت عليه خبرنگاران را نشان می‌دهد.
سردبير گزارش «بررسی آزادی مطبوعات» می گويد عنصر مشترک در تمام موارد خشونت عليه خبرنگاران، عدم پيگرد و مجازات عاملان آن است.
ديگر موارد خشونت در کشورهای آسيايی در غالب موارد مشابه چالش‌هايی است که روزنامه‌نگاران در کشورهای خاورميانه با آن رو‌به‌رو هستند.
پاسداری از مذهب در برابر آنچه نقد بر مذهب شمرده می شود، همچنان برپاسداری از حق آزادی بيان ارجحيت دارد. اين امر نه تنها در افغانستان، پاکستان و هند که در مالزی و اندونزی نيز ديده می شود.
در تايلند قوانين جلوی هر گونه انتقادی از نظام سلطنتی کشور را می‌گيرد. اينترنت هدف سانسور حکومت‌های خاورميانه است، اما در چين ، ويتنام ، تايلند و اندونزی نيز شاهد افزايش اعمال محدوديت و کنترل اينترنت از سوی حکومت‌ها بوده‌ايم.
در کشورهای ديگر آسيايی نظير بنگلادش و سری‌لانکا نيروهای امنيتی با استفاده از مقررات مربوط به امنيت ملی نه تنها خبرنگاران را مرعوب بلکه حتی در مواردی در ميان آنها وحشت ايجاد کرده اند.
در سطح جهان مقرراتی که معمولا افشاگری و انتقاد از دولت ، سياستمداران و رهبران را به بهانه خدشه دار کردن حيثيت آنها ممنوع می‌کند، ابزار اصلی در اعمال محدوديت بر فعاليت خبرنگاران و پوشش خبری رسانه ها بوده است.
اوتا ملزر سردبير گزارش «بررسی آزادی مطبوعات» می گويد :«مقررات موسوم به پاسداری از حرمت و حيثيت مقامات ، دولت و رهبران حتی در کشورهای پيشرفته و دمکراتيک نيز به عنوان روشی برای مجازات روزنامه‌نگاران مورد استفاده قرار می‌گيرد. اگر به عنوان مثال کشورهای عضو اتحاديه اروپا می خواهند سرمشقی برای بقيه جهان باشند بايد از مواردی مانند «هتک حرمت» جرم‌زدايی کنند».
۵۸ سال از عمر انجمن بين المللی مطبوعات جهان می‌گذرد و گزارش بررسی آزادی مطبوعات حدود ۵۰ سال است که همه ساله منتشر می شود.
گزارش امسال روی وضعيت کار ، امنيت و آزادی کارکنان رسانه‌ها در ۳۰ کشور آسيايی متمرکز است و به همراه مصاحبه‌ها و مقاله‌هايی از روزنامه‌نگاران خود اين کشورها به چاپ رسيده است.
در عين حال طبق معمول هر سال، اين گزارش تمام موارد نقض آزادی مطبوعات در تمام مناطق جهان را نيز شامل می شود.
مرگ‌آورترين کشورهای جهان برای روزنامه‌نگاران در سال ۲۰۰۸
عراق (۱۴ نفر)
پاکستان (۶نفر)
هند، فيليپين، مکزيک (در هر کشور ۵ نفر)
گرجستان، روسيه (در هر کشور ۴ نفر)
تايلند (۳ نفر)
سومالی، افغانستان، نپال، سنگال، کروواسی (در هر کشور ۲ نفر)
بر اساس گزارش انجمن بين‌المللی مطبوعات، که همه ساله با عنوان «بررسی آزادی مطبوعات» در سطح جهان منتشر می شود، در سال ۲۰۰۸ در کشورهای آسيايی ۲۸ مورد قتل خبرنگاران، عکاسان و سردبيران در حين کار يا در جريان درگيری‌های خشونت آميز ثبت شده است.
طی سال گذشته ميلادی، برای ششمين سال پياپی، بالاترين رقم مرگ اصحاب رسانه در عراق روی داد، با اين همه به خاطر گسترش ناآرامی‌های سياسی و درگيری‌های خشونت آميز در نقاط مرزی با افغانستان، پاکستان از نظر تلفات خبرنگاران در جای دوم قرار گرفت.
بر طبق گزارش سالانه انجمن بين‌المللی مطبوعات که اين بار روی کشورهای آسيايی متمرکز است، در بسياری از موارد قتل خبرنگاران، اين جنايات مورد پيگرد قضايی قرار نمی‌گيرد.
ديويد ديج مدير انجمن بين المللی مطبوعات در اين گزارش اورده است: «عدم پيگرد قاتلين روزنامه‌نگاران در کشورهای آسيايی به‌خصوص در کشورهايی نظير فيليپين و سری لانکا امری فراگير است. متأسفانه اين وضعيت در کشورهای دموکراتيک مانند هند نيز جريان دارد».
مدير انجمن بين‌المللی مطبوعات افزود:«کسانی که می خواهند با اعمال خشونت و ارعاب خبرنگاران ، آنها را از بازگوئی آزادانه حقايق باز داشته و به خودسانسوری وادارند به خاطر وجود اين مصونيت در کار خود موفق هستند».
براساس گزارش سالانه "بررسی آزادی مطبوعات" در نقاط ديگر جهان نيز تعداد زيادی از روزنامه‌نگاران کشته شده‌اند؛ از جمله در مکزيک، گرجستان و روسيه . در اين کشورها افزايش حملات بی‌شرمانه و گستاخانه به روزنامه نگاران، اعتماد به نفس را در جامعه رسانه ای، که پيشتر به خشونت خو کرده بود، از بين می‌برد.
در طی سال ۲۰۰۸، در سرتاسر جهان ۶۶ خبرنگار به قتل رسيدند. اين تعداد نسبت به قربانيان سال‌های ۲۰۰۷ با ۹۳ و سال ۲۰۰۶ با حدود ۱۰۰ نفر، کاهش خشونت عليه خبرنگاران را نشان می‌دهد.
مرگ‌آورترين کشورهای جهان برای روزنامه‌نگاران در سال ۲۰۰۸
- عراق (۱۴ نفر)
- پاکستان (۶نفر)
- هند، فيليپين، مکزيک (در هر کشور ۵ نفر)
- گرجستان، روسيه (در هر کشور ۴ نفر)
- تايلند (۳ نفر)
- سومالی، افغانستان، نپال، سنگال، کروواسی (در هر کشور ۲ نفر)
ديگر موارد خشونت در کشورهای آسيايی در غالب موارد مشابه چالش‌هايی است که روزنامه‌نگاران در کشورهای خاورميانه با آن رو‌به‌رو هستند.
پاسداری از مذهب در برابر آنچه نقد بر مذهب شمرده می شود، همچنان برپاسداری از حق آزادی بيان ارجحيت دارد. اين امر نه تنها در افغانستان، پاکستان و هند که در مالزی و اندونزی نيز ديده می شود.
در تايلند قوانين جلوی هر گونه انتقادی از نظام سلطنتی کشور را می‌گيرد. اينترنت هدف سانسور حکومت‌های خاورميانه است، اما در چين ، ويتنام ، تايلند و اندونزی نيز شاهد افزايش اعمال محدوديت و کنترل اينترنت از سوی حکومت‌ها بوده‌ايم.
در کشورهای ديگر آسيايی نظير بنگلادش و سری‌لانکا نيروهای امنيتی با استفاده از مقررات مربوط به امنيت ملی نه تنها خبرنگاران را مرعوب بلکه حتی در مواردی در ميان آنها وحشت ايجاد کرده اند.
در سطح جهان مقرراتی که معمولا افشاگری و انتقاد از دولت ، سياستمداران و رهبران را به بهانه خدشه دار کردن حيثيت آنها ممنوع می‌کند، ابزار اصلی در اعمال محدوديت بر فعاليت خبرنگاران و پوشش خبری رسانه ها بوده است.
اوتا ملزر سردبير گزارش «بررسی آزادی مطبوعات» می گويد :«مقررات موسوم به پاسداری از حرمت و حيثيت مقامات ، دولت و رهبران حتی در کشورهای پيشرفته و دمکراتيک نيز به عنوان روشی برای مجازات روزنامه‌نگاران مورد استفاده قرار می‌گيرد. اگر به عنوان مثال کشورهای عضو اتحاديه اروپا می خواهند سرمشقی برای بقيه جهان باشند بايد از مواردی مانند «هتک حرمت» جرم‌زدايی کنند».
۵۸ سال از عمر انجمن بين المللی مطبوعات جهان می‌گذرد و گزارش بررسی آزادی مطبوعات حدود ۵۰ سال است که همه ساله منتشر می شود.
گزارش امسال روی وضعيت کار ، امنيت و آزادی کارکنان رسانه‌ها در ۳۰ کشور آسيايی متمرکز است و به همراه مصاحبه‌ها و مقاله‌هايی از روزنامه‌نگاران خود اين کشورها به چاپ رسيده است.
در عين حال طبق معمول هر سال، اين گزارش تمام موارد نقض آزادی مطبوعات در تمام مناطق جهان را نيز شامل می شود.
مرگ‌آورترين کشورهای جهان برای روزنامه‌نگاران در سال ۲۰۰۸
عراق (۱۴ نفر)
پاکستان (۶نفر)
هند، فيليپين، مکزيک (در هر کشور ۵ نفر)
گرجستان، روسيه (در هر کشور ۴ نفر)
تايلند (۳ نفر)
سومالی، افغانستان، نپال، سنگال، کروواسی (در هر کشور ۲ نفر)
