در سال ۲۰۱۱، یک مرد برزیلی پنگوئن کوچک گرسنه‌ای از نژاد پنگوئن‌های ماژلان را که به نفت آغشته بود در نزدیکی خانه‌اش در جزیره‌ای نزدیک به ریو دوژانیرو پیدا می‌کند.
خوها پریرا دسوزا، این مرد ۷۱ سال برزیلی، پنگوین را تمییز می‌کند و به او غذا می‌دهد و این سرآغاز یک دوستی اعجاب‌انگیز شد.
دسوزا پنگوئن را در طبیعت رها می‌کند، اما با کمال شگفتی چند ماه بعد او را در نزدیکی‌های خانه‌اش دوباره می‌بیند. اینطور به نظر می‌رسید که پنگوئن او را تا خانه‌اش دنبال کرده است.
به گزارش وال استریت جورنال، این پنگوئن هر سال بهار بعد از اینکه برای جفت گیری به جزایر پاتاگونیا در جنوب برزیل و شیلی می‌رود، بیش از سه هزار کیلومتر سفر می‌کند تا به جزیره دوست تازه یافته‌اش باز گردد.
دسوزا، که یک کارگر بازنشسته کوره‌های آجر پزی است نام این پنگوئن را جین جینگ گذاشته است. او می‌گوید که عاشق این پنگوئن است. «انگار یکی از بچه های خودم است. من فکر می‌کنم او هم مرا خیلی دوست دارد.»
دوسوزا به یک شبکه تلوزیونی می‌گوید که هیچ کس غیر از او حق ندارد به جین جینگ دست بزند. اگر کسی غیر از دسوزا به او نزدیک شود، جین جینک آنها را نوک می‌زند. «او روی پاهای من می‌نشیند و اجازه می‌دهد که من حمامش کنم. به او ماهی ساردین بدهم و از روی زمین بلندش کنم.»
پنگوئن‌های ماژلان در نزدیکی‌های قطب جنوب یافت می‌شوند و جزو جانورانی هستند که نسل آنها در خطر است.
با آنکه آمدن پنگوئن‌های قطب جنوب به برزیل قبلا هم اتفاق افتاده، اما تنها چند مورد از آنها تا به نواحی شمالی این کشور و به نزدیکی‌های ریو دوژانیرو رسیده‌اند.
یکی از ماهیگیران محلی به وال استریت جورنال می‌گوید که نکته جالب در اینجاست که این پنگوئن ممکن است هفته ها اینجا بماند. اما بعد یک روز به دریا می‌رود و به جنوب باز می‌گردد. اما دوباره به همان خانه سابق در این جزیره بر می‌گردد.
زیست شناسی که با دسوزا مصاحبه کرده می‌گوید که تا به حال چنین چیزی از ارتباط بین یک انسان و پنگوئن ندیده است. او می‌گوید « به نظر می رسد جین جینگ فکر می‌کند که دوستش هم یک پنگوئن و احتمالا یکی از اعضای خانواده‌اش است. او وقتی دسوزا را می‌بیند برایش دم تکان می‌دهد. مثل سگی که برای صاحبش دم تکان می‌دهد.»
