احتمال مسموميت گسترده به ماده كشنده آرسنيك در بنگلادش مى تواند بدترين نمونه مسموميت جمعى در تاريخ باشد و نكته در اين است كه دليل اين مسموميت ممكن است اقدامات ايده آل گرايانه براى تسريع روند تصفيه آب براى گروهى از فقير ترين مردم جهان باشد.
در گزارشى كه در تازه ترين شماره مجله علمى «لانست» چاپ شده حكايت از آن دارد كه رقمى نزديك به ۷۷ ميليون نفر در معرض مسموميت با ماده خطرناك آرسنيك هستند. اين نوع مسموميت مى تواند سال ها و يا حتى دهه ها از عمر افراد مسموم بكاهد.
يك گروه تحقيقاتى بين المللى از شيكاگو، نيويورك و بنگلادش با دنبال كردن يك جمعيت ۱۲ هزار نفره از مردم بنگلادش، سطح آرسنيك موجود در بدن آنها و ميزان مرگ و مير ناشى از نوشيدن آب چاه هاى آلوده به اين ماده سمى را بررسى كرده است.
در پايان اين تحقيقات مشخص شد كه از هر پنج مورد مرگ حداقل يك مورد آن نتيجه مستقيم بالا بودن آلودگى به آرسنيك است. اگر همين مقياس را به كل جمعيت ميليونى كه آب آشاميدنى خود را از چاه تامين مى كنند تسرى دهيم رقم تلفات ناشى از اين آلودگى ويرانگر خواهد بود.
مجله علمی «لانست» مى نويسد: اين مشكل سال ها شناخته شده بود ولى شايد پيامدهاى مرگبار آن كمتر توجه مى شد. چندين دهه قبل سازمان بهداشت جهانى آن را «گسترده ترين مسموميت در سطح جهان دانست و آن را خطرناكتر از حادثه چرنويل در سال ۱۹۸۶ و يا بوپال هند در سال ۱۹۸۴مى دانست.»
گروه هاى مجرى توسعه با حسن نيت، روستائيان مناطق فقير نشين بنگلادش را تشويق كرده اند كه براى تامين آب آشاميدنى خود چاه حفر كنند. ولى اكنون مشخص شده كه برخى از اين چاه ها در مناطقى قرار دارند كه خاك آن به ماده شيميايى آرسنيك آلوده است و بنابر اين آب آن مى تواند خطرناك باشد.
آرسنيك شايد مشهورترين ماده كشنده تاريخ باشد و بسيارى از ترورها و يا خودكشى ها مظنون چهره هاى تاريخ توسط استفاده از همين ماده صورت گرفته است. ولى اين ماده شيميايى و تركيبات آن در صنايعى مثل ذوب فلزات و يا توليد محصولاتى مثل ميكرو- چيپ مورد استفاده قرار مى گيرد.
نتايج تحقيقات بين المللى كه در مجله علمى لانست منتشر شده نشان مى دهد كه در ميان ۲۵ درصد از افرادى كه حد مسموميت آنها با ماده آرسنيك بسيار بالا است ميزان مرگ و مير ۷۰ درصد بيشتر از ساير ساكنان مناطق روستايى بنگلادش است.
تنظيم كنندگان اين گزارش اميدوارند بتوانند تحقيقات خود را در اين زمينه تكميل كرده و طرحى براى حل اين معضل گسترده تنظيم كنند. اما يافتن راه حل براى آن عده از افرادى كه مسموم شده اند ممكن است سال ها و دهه ها طول بكشد.
تحقيقات ديگر نشان مى دهد كه حتى در صورت متوقف كردن استفاده از آب هاى مسموم حداقل ۲۰ سال طول خواهد كشيد تا ضايعات و تاثيرات منفى ناشى از مسموميت با آرسنيك برطرف شود.
در گزارشى كه در تازه ترين شماره مجله علمى «لانست» چاپ شده حكايت از آن دارد كه رقمى نزديك به ۷۷ ميليون نفر در معرض مسموميت با ماده خطرناك آرسنيك هستند. اين نوع مسموميت مى تواند سال ها و يا حتى دهه ها از عمر افراد مسموم بكاهد.
يك گروه تحقيقاتى بين المللى از شيكاگو، نيويورك و بنگلادش با دنبال كردن يك جمعيت ۱۲ هزار نفره از مردم بنگلادش، سطح آرسنيك موجود در بدن آنها و ميزان مرگ و مير ناشى از نوشيدن آب چاه هاى آلوده به اين ماده سمى را بررسى كرده است.
در پايان اين تحقيقات مشخص شد كه از هر پنج مورد مرگ حداقل يك مورد آن نتيجه مستقيم بالا بودن آلودگى به آرسنيك است. اگر همين مقياس را به كل جمعيت ميليونى كه آب آشاميدنى خود را از چاه تامين مى كنند تسرى دهيم رقم تلفات ناشى از اين آلودگى ويرانگر خواهد بود.
مجله علمی «لانست» مى نويسد: اين مشكل سال ها شناخته شده بود ولى شايد پيامدهاى مرگبار آن كمتر توجه مى شد. چندين دهه قبل سازمان بهداشت جهانى آن را «گسترده ترين مسموميت در سطح جهان دانست و آن را خطرناكتر از حادثه چرنويل در سال ۱۹۸۶ و يا بوپال هند در سال ۱۹۸۴مى دانست.»
گروه هاى مجرى توسعه با حسن نيت، روستائيان مناطق فقير نشين بنگلادش را تشويق كرده اند كه براى تامين آب آشاميدنى خود چاه حفر كنند. ولى اكنون مشخص شده كه برخى از اين چاه ها در مناطقى قرار دارند كه خاك آن به ماده شيميايى آرسنيك آلوده است و بنابر اين آب آن مى تواند خطرناك باشد.
آرسنيك شايد مشهورترين ماده كشنده تاريخ باشد و بسيارى از ترورها و يا خودكشى ها مظنون چهره هاى تاريخ توسط استفاده از همين ماده صورت گرفته است. ولى اين ماده شيميايى و تركيبات آن در صنايعى مثل ذوب فلزات و يا توليد محصولاتى مثل ميكرو- چيپ مورد استفاده قرار مى گيرد.
نتايج تحقيقات بين المللى كه در مجله علمى لانست منتشر شده نشان مى دهد كه در ميان ۲۵ درصد از افرادى كه حد مسموميت آنها با ماده آرسنيك بسيار بالا است ميزان مرگ و مير ۷۰ درصد بيشتر از ساير ساكنان مناطق روستايى بنگلادش است.
تنظيم كنندگان اين گزارش اميدوارند بتوانند تحقيقات خود را در اين زمينه تكميل كرده و طرحى براى حل اين معضل گسترده تنظيم كنند. اما يافتن راه حل براى آن عده از افرادى كه مسموم شده اند ممكن است سال ها و دهه ها طول بكشد.
تحقيقات ديگر نشان مى دهد كه حتى در صورت متوقف كردن استفاده از آب هاى مسموم حداقل ۲۰ سال طول خواهد كشيد تا ضايعات و تاثيرات منفى ناشى از مسموميت با آرسنيك برطرف شود.
