قاره سبز این روزها میزبان قصههای سیاه است؛ روایت در به دری و بیپناهی، داستانهای تلخ جدایی، قصه امیدهای کوچک کمسو که گاه خیلی زود نومید میشوند.
تصویری که این روزها از بزرگترین آوارگی دستهجمعی دهههای اخیر از مقابل چشمان ما میگذرد، تصویری نیست که به این زودیها از ذهن تاریخ و تماشاگرانش پاک شود؛ تصویر پسربچه کوچکی که آب تلخ دریا پیکر تسلیمش را سرد به ساحل نشانده، تصویر ۷۱ نفری که فشرده در هم در کامیونی میانه مهاجرت نافرجام هوا کم آوردند و خفه شدند، تصویر درماندگانی که مانند حیوانهایی در آغل تغذیه میشوند؛ تصویر اشکها و دردها و مرگهای مکرر.
سرگذشت و سرنوشت این روزهای پناهجویان جنگزده خاورمیانهای سرگردان در اروپا، فراتر از یک اتفاق است و عمیقتر از «صرفا» یک فاجعه انسانی. قصۀ این روزها، گره میخورد با مفاهیمی بطنیتر که عریان و بیواسطه، واقعیت «انسان» را تعریف میکند؛ کلان-مفاهیمی همچون اخلاق و وجدان، نوعدوستی و بیگانهستیزی، مرز و خاک و نژاد و جغرافیا...
در یک سو تصویر زنی بور و چشمآبی در تاریخ ثبت میشود که با پشتپایی خونسرد، پیرمرد عربِ کودک به بغل را نقش بر زمین میکند؛ در سوی دیگر تصویر صدها و هزاران آغوش گشاده غربیهایی که غذا و لباس و خانهشان را با آوارگان شرقی قسمت می‌کنند.
این هفته در برنامه «ساعت ششم» میزبان مخاطبان رادیو فردا و مهرداد درویشپور جامعه شناس مقیم سوئد بودیم تا به اوضاع وخیم پناهجویان در اروپا بپردازیم و واکنش متفاوت کشورهای این قاره.
