بهنام ناطقي (مجله نيويورك)
بهنام ناطقي: امروز در مجله نيويورك، نگاهي به آئين پايان فعاليت تجسس و پاكسازي در محل فاجعه تروريستي 11 سپتامبر در نيويورك كه طي آن، هزاران نفر از بازماندگان قربانيان حادثه و هزاران مددكار و مهندس و كارگري كه 9 ماه در اين عمليات شبانه روزي شركت داشتند براي هميشه با آن وداع گفتند. وداع خاموش با فاجعه، امروز در مجله نيويورك هزاران نفر با چهره هاي صامت و گرفته و نگاه غمگين و دل هاي پر از درد، در سكوت كامل در آئيني شركت كردند كه به 9 ماه فعاليت شبانه روزي براي يافتن اثري از بيش از يكهزار قرباني مفقودالاثر حادثه هولناك 11 سپتامبر پايان داد. طي اين 9 ماه، نگاه نگران بازماندگان قربانيان به حاصل كار هزاران كارگر و مددكار و مهندسي بود كه با ماشين آلات سنگين در گودال عظيمي كه به تدريج گود تر مي شد، به كندو كار مشغول بودند. دوربين سازمان هاي خبري بين المللي به طور دائمي به روي اين حفره كه شب ها زير نور پروژكتورهاي عظيم روشن بود، نشانه رفته بود و در تمام ساعات و شبانه روز لحظه اي نبود كه به روي يكي از كانال هاي تلويزيون نگاهي به اين صحنه و پيشرفت كار در آن انداخته نشود. مراسم روز پنجشنبه، كه پايان رسمي كار تيم هاي جستجو و خاكبرداري از محل مجتمع تجارت جهاني نيويورك را نشانه مي زد، تنها باري نبود كه هفته گذشته خاطره فاجعه در ذهن ها جان مي گرفت. هفته قبل از آن به مناسبت روز يادبود در آمريكا -- مموريال دي -- تلويزيون ها برنامه هاي متعددي را به يادآوري قربانيان اين حادثه اختصاص داده بودو از جمله ديدني ترين اين برنامه ها فيلم مستندي بود كه شبكه اچ بي او از گردآوري تمام عكس ها و ويديوهاي روز حادثه فراهم ساخته بود. تهيه كنندگان اچ پي او طي اين 9 ماه به بيش از 3 هزار عكاس و فيلمبردار آماتور مراجعه كرد كه در آن روز در گوشه اي از نيويورك فاجعه اي كه در برابر چشم آنها مي گذشت ثبت كردند. در فيلم مستند يكساعته اچ بي او يادبود نام گرفته بود، صحنه هائي از اين 3 هزار ديدگاه كنارهم قرار گرفته بود تا داستان اين فاجعه را از زبان و ديد بيشترين شاهد عيني به زبان تصوير بازگو كند. مناظر اين فيلم، صحنه فروريختن ساختمان ها از زوايائي كه قبلا ديده نشده بود، وحشت مردمي كه سراپا پوشيده در غباري سفيد به سوي مقصد نامعلومي در فرار بودند، فرياد زني كه در سرسراي يكي از ساختمان هاي نزديك محل حادثه با گريه از نگهبان كه او را چندلحظه قبل از فروريختن آوار به داخل كشيده بود به خاطر نجات جانش تشكر مي كرد... و اشك حيرت و هراص در چشمان مردماني كه از دور به آتش و دودي كه بخشي از شهر عظيم و مغرور را در خود پيچيده بود چشم دوخته بودند... همه اينها خاطره روزي را زنده مي كرد كه مراسم روزپنجشنبه، مراسم اختتام خاكبرداري و تعطيل كارگاه مي كوشيد به فراموشي بسپرد. ... در مراسم اختتام كار اين كارگاه، از سخنراني مقامات رسمي و رهبران مذهبي خبري نبود. كسي شعاري نداد و در محكوميت تروريسم كوري كه اين حادثه را به وجود آورده بود، سخني بر زبان نياورد. روز پنجشنبه در نيويورك در حالي هزاران تن كار خستگي آور 9 ماهه را براي هميشه ترك مي كردند، سكوت بهترين كلام بود براي بدرقه جسدي كه پيدا نشد و بدرقه آخرين ستون ساختماني كه ديگر نبود. نماد آئيني جسدي كه پيدا نشد، نماينده بيش از 1100 نفر كه هنوز اثري از آنها يافته نشده است و ظاهرا به تمامي دود و خاكستر شدند، يك پرچم تاشده آمريكا بود كه بر برانكاري به سوي آمبولانسي كه منتظر ايستاده بود، حمل گرديد. لحظات ساكت اين نمايش، توسط مرداني كه بارها آن را در جريان اين 9 ماه با اجساد واقعي همكاران خود يا با قطعات يافت شده اجساد قربانيان ديگر حادثه تكرار كرده بودند، ياد آور سكوت وهم انگيز روي 12 سپتامبر بود، صبح بعد از حادثه، كه نيويورك، شهر غوغا و جنب و جوش مداوم، ايستاده بود و به زخم هاي تن خود نگاه مي كرد. سكوت پريروز، كه هزاران بازيگر نمايش آئيني روز پنج شنبه و هزاران نفري كه براي تماشاي اين مراسم مغموم در جايگاه هاي خيابان وست مشرف بر اين حفره عظيم ايستاده بودند، سكوت معني داري بود و بهتر از هر كلامي مي توانست گوياي ناگفته ها باشد. ... بعد از آنكه ماموران امداد و آتش نشاني برانكارد خالي را به نشانه اجساد پيدا نشده در برانكار گذاشتند، گروهي ديگر آخرين تكه فولادي ستون قطوري كه وزن يكي از عظيم ترين ساختمان هاي جهان را بر گرده خود حمل كرده بود، بدرقه كردند. ستون فولادي كه زير آوار تا شده بود بايد بريده مي شد تا محل خود را ترك كند. ستون كه بيرون رفت گودال 16 هكتاري به عمق يك ساختمان ده طبقه به كلي خالي شد. در اين 9 ماه، بيش از صدو 16 هزار بار كاميون خاك و آهن پاره و پاره سنگ از اين محل خارج شد و از ميان نزديك به 3 هزار قرباني حادثه فقط نزديك به هزار نفر آنها از روي 19 هزار قطعه اندام انسان كه پيدا شد شناسائي شدند. براي بقيه ناديده جواز مرگ صادر شد. ... بدرقه پرچم و ستون فولادي، آيئني بود باشركت هزاران تن، براي وداع با ساختمان هاي مغروري كه اينجا در اين گودال ايستاده بودند و روزانه 100 هزار نفر از درهاي آنها وارد و خارج مي شدند. ساختمان هائي كه محل كار و كسب 40 هزار نفر بود. ... و مارش عزا بدرقه 2896 انساني شد كه در اين حادثه جان باختند و گوياي غم و اندوه هزاران بازمانده اين كشتار كور و بي معني.
نگاهي به مراسم روز پنجشنبه هفته گذشته در نيويورك كه طي آن هزاران بازمانده قربانيان فاجعه تروريستي 11 سپتامبر، هزاران مامور پليس و آتش نشاني و مقامات شهري و مملكتي در سكوت پايان عمليات جستچو و خاكبرداري و پاكسازي را در زميني به مساحت 16 هكتار كه مجتمع عظيم مركز تجارت نيويورك را در خود جاي مي داد، به پايان بردند.
بهنام ناطقي: امروز در مجله نيويورك، نگاهي به آئين پايان فعاليت تجسس و پاكسازي در محل فاجعه تروريستي 11 سپتامبر در نيويورك كه طي آن، هزاران نفر از بازماندگان قربانيان حادثه و هزاران مددكار و مهندس و كارگري كه 9 ماه در اين عمليات شبانه روزي شركت داشتند براي هميشه با آن وداع گفتند. وداع خاموش با فاجعه، امروز در مجله نيويورك هزاران نفر با چهره هاي صامت و گرفته و نگاه غمگين و دل هاي پر از درد، در سكوت كامل در آئيني شركت كردند كه به 9 ماه فعاليت شبانه روزي براي يافتن اثري از بيش از يكهزار قرباني مفقودالاثر حادثه هولناك 11 سپتامبر پايان داد. طي اين 9 ماه، نگاه نگران بازماندگان قربانيان به حاصل كار هزاران كارگر و مددكار و مهندسي بود كه با ماشين آلات سنگين در گودال عظيمي كه به تدريج گود تر مي شد، به كندو كار مشغول بودند. دوربين سازمان هاي خبري بين المللي به طور دائمي به روي اين حفره كه شب ها زير نور پروژكتورهاي عظيم روشن بود، نشانه رفته بود و در تمام ساعات و شبانه روز لحظه اي نبود كه به روي يكي از كانال هاي تلويزيون نگاهي به اين صحنه و پيشرفت كار در آن انداخته نشود. مراسم روز پنجشنبه، كه پايان رسمي كار تيم هاي جستجو و خاكبرداري از محل مجتمع تجارت جهاني نيويورك را نشانه مي زد، تنها باري نبود كه هفته گذشته خاطره فاجعه در ذهن ها جان مي گرفت. هفته قبل از آن به مناسبت روز يادبود در آمريكا -- مموريال دي -- تلويزيون ها برنامه هاي متعددي را به يادآوري قربانيان اين حادثه اختصاص داده بودو از جمله ديدني ترين اين برنامه ها فيلم مستندي بود كه شبكه اچ بي او از گردآوري تمام عكس ها و ويديوهاي روز حادثه فراهم ساخته بود. تهيه كنندگان اچ پي او طي اين 9 ماه به بيش از 3 هزار عكاس و فيلمبردار آماتور مراجعه كرد كه در آن روز در گوشه اي از نيويورك فاجعه اي كه در برابر چشم آنها مي گذشت ثبت كردند. در فيلم مستند يكساعته اچ بي او يادبود نام گرفته بود، صحنه هائي از اين 3 هزار ديدگاه كنارهم قرار گرفته بود تا داستان اين فاجعه را از زبان و ديد بيشترين شاهد عيني به زبان تصوير بازگو كند. مناظر اين فيلم، صحنه فروريختن ساختمان ها از زوايائي كه قبلا ديده نشده بود، وحشت مردمي كه سراپا پوشيده در غباري سفيد به سوي مقصد نامعلومي در فرار بودند، فرياد زني كه در سرسراي يكي از ساختمان هاي نزديك محل حادثه با گريه از نگهبان كه او را چندلحظه قبل از فروريختن آوار به داخل كشيده بود به خاطر نجات جانش تشكر مي كرد... و اشك حيرت و هراص در چشمان مردماني كه از دور به آتش و دودي كه بخشي از شهر عظيم و مغرور را در خود پيچيده بود چشم دوخته بودند... همه اينها خاطره روزي را زنده مي كرد كه مراسم روزپنجشنبه، مراسم اختتام خاكبرداري و تعطيل كارگاه مي كوشيد به فراموشي بسپرد. ... در مراسم اختتام كار اين كارگاه، از سخنراني مقامات رسمي و رهبران مذهبي خبري نبود. كسي شعاري نداد و در محكوميت تروريسم كوري كه اين حادثه را به وجود آورده بود، سخني بر زبان نياورد. روز پنجشنبه در نيويورك در حالي هزاران تن كار خستگي آور 9 ماهه را براي هميشه ترك مي كردند، سكوت بهترين كلام بود براي بدرقه جسدي كه پيدا نشد و بدرقه آخرين ستون ساختماني كه ديگر نبود. نماد آئيني جسدي كه پيدا نشد، نماينده بيش از 1100 نفر كه هنوز اثري از آنها يافته نشده است و ظاهرا به تمامي دود و خاكستر شدند، يك پرچم تاشده آمريكا بود كه بر برانكاري به سوي آمبولانسي كه منتظر ايستاده بود، حمل گرديد. لحظات ساكت اين نمايش، توسط مرداني كه بارها آن را در جريان اين 9 ماه با اجساد واقعي همكاران خود يا با قطعات يافت شده اجساد قربانيان ديگر حادثه تكرار كرده بودند، ياد آور سكوت وهم انگيز روي 12 سپتامبر بود، صبح بعد از حادثه، كه نيويورك، شهر غوغا و جنب و جوش مداوم، ايستاده بود و به زخم هاي تن خود نگاه مي كرد. سكوت پريروز، كه هزاران بازيگر نمايش آئيني روز پنج شنبه و هزاران نفري كه براي تماشاي اين مراسم مغموم در جايگاه هاي خيابان وست مشرف بر اين حفره عظيم ايستاده بودند، سكوت معني داري بود و بهتر از هر كلامي مي توانست گوياي ناگفته ها باشد. ... بعد از آنكه ماموران امداد و آتش نشاني برانكارد خالي را به نشانه اجساد پيدا نشده در برانكار گذاشتند، گروهي ديگر آخرين تكه فولادي ستون قطوري كه وزن يكي از عظيم ترين ساختمان هاي جهان را بر گرده خود حمل كرده بود، بدرقه كردند. ستون فولادي كه زير آوار تا شده بود بايد بريده مي شد تا محل خود را ترك كند. ستون كه بيرون رفت گودال 16 هكتاري به عمق يك ساختمان ده طبقه به كلي خالي شد. در اين 9 ماه، بيش از صدو 16 هزار بار كاميون خاك و آهن پاره و پاره سنگ از اين محل خارج شد و از ميان نزديك به 3 هزار قرباني حادثه فقط نزديك به هزار نفر آنها از روي 19 هزار قطعه اندام انسان كه پيدا شد شناسائي شدند. براي بقيه ناديده جواز مرگ صادر شد. ... بدرقه پرچم و ستون فولادي، آيئني بود باشركت هزاران تن، براي وداع با ساختمان هاي مغروري كه اينجا در اين گودال ايستاده بودند و روزانه 100 هزار نفر از درهاي آنها وارد و خارج مي شدند. ساختمان هائي كه محل كار و كسب 40 هزار نفر بود. ... و مارش عزا بدرقه 2896 انساني شد كه در اين حادثه جان باختند و گوياي غم و اندوه هزاران بازمانده اين كشتار كور و بي معني.
نگاهي به مراسم روز پنجشنبه هفته گذشته در نيويورك كه طي آن هزاران بازمانده قربانيان فاجعه تروريستي 11 سپتامبر، هزاران مامور پليس و آتش نشاني و مقامات شهري و مملكتي در سكوت پايان عمليات جستچو و خاكبرداري و پاكسازي را در زميني به مساحت 16 هكتار كه مجتمع عظيم مركز تجارت نيويورك را در خود جاي مي داد، به پايان بردند.
