اظهارات رئیس جمهوری آمریکا خطاب به ملت ایران، از دید یک صاحبنظر در آمریکا

رئیس جمهوری آمریکا در سخنرانی سالانه خود در کنگره این کشور ملت ایران را مخاطب قرار داد و گفت آمریکا پشتیبان تلاش ملت ایران برای رسیدن به آزادی است و امیدوار است روزی بهترین دوست ایرانی آزاد و دمکراتیک باشد. دکتر هوشنگ امیر احمدی، فعال روابط ایران و آمریکا و بنیانگذار شورای ایرانی - آمریکائی در نیوجرسی در مصاحبه با رادیو فردا می گوید ملت ایران حرف زیاد شنیده اند و عمل می خواهند. وی بعد از انتقاد از اقدام آمریکا در مجاز ساختن فروش قطعات یدکی هواپیما به ایران و بررسی تقاضای عضویت ایران در سازمان تجارت جهانی می گوید بعد از رد متقاضیان نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری توسط شورای نگهبان، فرصتی بود که بوش می توانست کاری برای ملت ایران بکند که نکرد. وی می افزاید در توافق لندن عملا به ایران وقت بیشتری داده شد تا به خواسته های جامعه بین المللی در باره برنامه اتمی خود عمل کند و می افزاید بحران اتمی در واقع مشکل ایران و آمریکاست که تا حل نشود بحران اتمی نیز حل نخواهد شد. رئیس جمهوری آمریکا در سخنرانی سالانه خود در کنگره این کشور خطاب به مردم ایران گفت ملت آمریکا امیدوار است روزی نزدیک‌ترین دوست ایرانی آزاد و دمکراتیک باشد. دکتر هوشنگ امیر احمدی، کارشناس روابط ایران و آمریکا و استاد دانشگاه راتگرز، در آغاز مصاحبه با رادیوفردا، تحلیلی ارائه می‌دهد از خطاب مستقیم رئیس جمهوری آمریکا به مردم ایران. هوشنگ امیراحمدی (بنیانگذار شورای ایرانی – آمریکائی، پرینستون، نیوجرسی): من فکر می‌کنم مردم ایران در این 25 الی 26 سال گذشته حرف زیاد شنیده‌اند و مخصوصا از رئیس‌جمهوری آخر خود آقای خاتمی. چیزی که مردم ایران می‌خواهند عمل است و مردم ایران اولین چیزی که به آقای جرج بوش خواهند گفت این است که آقای جرج بوش خیلی متشکر هستیم. مقاصدتان خیلی خوب است. ما هم دوست داریم که آزاد بشویم و دوست داریم که به جامعه جهانی بپیوندیم اما حرف را ما دیگر نمی‌پذیریم. به اندازه کافی به ما این حرفها را زده‌اند و ما عمل می‌خواهیم. نکته مهم به نظر من این است که آیا آقای بوش می‌تواند این چیزی که می‌گوید عمل کند یانه. نکته مهم الان برای هر ایرانی این است که می‌پرسد از خودش این چه جوری می‌خواهد عمل کند این جریان را. من یادم است که زمان انتخابات گذشته، دولت آمریکا واقعا خیلی بد عمل کرد. و درست همانجائی بود که آقای بوش می‌توانست یک کار خوبی بکند برای ملت ولی نکرد و درست عکس آن را کرد. فریدون زرنگار (رادیوفردا): یعنی چکار می‌توانست بکند؟ هوشنگ امیراحمدی: مثلا بیاید... درست روز بعد از اینکه شورای نگهبان تمام کاندیداها را غیر از هفت نفر را رد کرد، دولت آمریکا هم به ایران اجازه داد که برود عضو سازمان تجارت جهانی بشود و هم قبول کرد که یدکی‌های هواپیما فروخته بشود. یعنی درست روز بعد از اینکه شورای نگهبان همه را قلع و قمع کرده بود، دولت آمریکا و اروپا چشمکی به ایران زدند. این حداقل از نظر زمانی بسیار بد بود. بنابراین من می‌خواهم بگویم چیزی که مردم ایران دنبالش هستند حرف نیست، عمل است. مخصوصا حرفهائی که در آنها تضاد هم وجود دارد. یعنی وقتی که موقعش می‌رسد که باید به عمل بنشیند، نمی‌نشیند. ف.ز.: با توجه به صحبت‌هائی که در رابطه با برنامه هسته‌ای ایران هم آقای بوش مطرح کرد امشب، و با توجه به قطعنامه‌ای که در لندن تصویب شد، به نظر شما این یک گام برای عملی کردن خواستی که مطرح می‌شود، نمی‌توانیم ارزیابی کنیم؟ هوشنگ امیراحمدی: در جهت نگرانی اصلی آمریکا که منع ایران از برخورداری از سلاح‌های هسته‌ای باشد، صد در صد این جوری است ولی در رابطه با دمکراسی و حقوق بشر، نه. یعنی این جریانی که در لندن اتفاق افتاده، این جریان هیچ ربطی به حقوق بشر و دمکراسی ندارد. این یک مشکلی است که برمی‌گردد به مسائل هسته‌ای. ف.ز.: بسیاری از کارشناسان این قطعنامه لندن را یک جهشی، یا اینکه یک گامی به طرف بردن پرونده ایران به شورای امنیت تفسیر کرده‌اند. تفسیر شما از اقدام لندن یا این تصویبنامه لندن چی است؟ هوشنگ امیراحمدی: واقعیت این است که بین اروپا و آمریکا از یک طرف و روسیه و چین از طرف دیگر بحثی بود که ایران چه جوری به سازمان ملل فرستاده می‌شود. اروپائی‌ها و آمریکائی‌ها اعتقاد داشتند که باید این فرستادن به طور رسمی باشد. یعنی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی رسما پرونده ایران را طی یک گزارشی به سازمان ملل بدهد. این جریان بردن ایران به سازمان ملل به طور رسمی معناش این بود که آن وقت شورای امنیت سازمان ملل حق این را داشت که ایران را مورد تحریم اقتصادی و تحریم‌های دیگر قرار دهد. اما در آخرین نشست لندن اروپا و آمریکا یک قدم عقب نشستند و عملا مواضع روسیه و چین را قبول کردند به این معنا که این در واقع فرستادن ایران به سازمان ملل رسمی نیست بلکه غیر رسمی است از طریق یک گزارش است که آقای البرادعی رئیس آژانس به سازمان ملل می‌دهد و این معناش این است که سازمان ملل در مرحله اول حق رای‌گیری برای مثلا تحریم بر علیه ایران نخواهد داشت و از آن طرف هم سازش دیگری کردند و آن اینکه این گزارش را البرادعی نه بلافاصله بعد از نشست دو فوریه در وین، بلکه در نشست بعدی آژانس، نشست عادی آژانس که در 24 مارس اتفاق می‌افتد، آن موقع بدهد. ف.ز.: یعنی در واقع هنوز اتحادیه آمریکا و اروپا و کشورهای روسیه و چین راه را بازگذاشته‌اند که باز هم مذاکره بشود یا اینکه این در واقع یک نوع هشدار نهائی است؟ هوشنگ امیراحمدی: یک هشداری به آنها دادند. یعنی ایران از الان تا 25 مارس فرصت دارد حتی بعد از اینکه به سازمان ملل هم برود، فرصت دارد که با این شش کشور به توافق برسد. مشکل هسته‌ای ایران در تحلیل نهائی مشکل ایران و آمریکا است. هیچ مشکل دیگری نیست. مشکل ایران و آمریکا تا حل نشود، مشکل اصلی ایران حل نخواهد شد.