گروه راک نیویورکی «مت پاند»: با احساس ولی سرزنده

باوری بالروم Bowery Ballroom یکی از کلوپ‌های عمده شهر نیویورک که بهترین گروه‌های متفاوت راک و هیپ‌هاپ را عرضه می‌کند، هفته گذشته کنسرت گروه راک غیرمتعارف مت پاند Matt Pond را ارائه داد که مدتی است از پنسلیوانیا به نیویورک نقل مکان کرده‌اند. مت پاند که این روزها همراه با اعضای گروهش در توری به دور شهرهای شمال شرقی آمریکا هر شب در یک جا برنامه دارد، وقتی معروف شد که سازنده برنامه تلویزیونی موفق و جوان‌پسند OC که از جمله به خاطر انتخاب موسیقی‌اش محبوبیت دارد، از او برای نوشتن چند ترانه برای موسیقی متن این سریال منتشر کرد. بهنام ناطقی (رادیوفردا، نیویورک): برای ترانه‌سرا و گیتاریست 32 ساله گروه Matt Pond PA یعنی خود آقای مت پاند، چیزی غیرمنتظره‌تر و خوشحال‌کننده‌تر از این نبود که از ترانه‌های او برای برنامه تلویزیونی OC استفاده شود و ناگهان دهها میلیون شنونده پیدا کند. این گروه، هفته گذشته، کمتر سه ماه بعد از پایان تور خسته‌کننده‌ای دور آمریکا، که طی آن 20 هزار مایل را طی کرد، تور جدیدش را شروع کرد با اجرای برنامه در بهترین کلوپ نیویورک، و آقای مت پاوند، در یک شب سرد زمستانی، موسیقی پاپ راک مجلسی سبک و سرخوش ولی حساس خود را برای صدها علاقمند که وسط هفته کلوپ باوری بالروم را پر کرده بودند، اجرا کرد. به قول مت پاند در مصاحبه‌ای با نیویورک تایمز، زندگی نوازندگان راک، اگر جزو آن گروه معدود ابرستاره نباشند، در یک مینی‌بوس سپری می‌شود که پنج شش نوازنده و یکی دو دستیار و همکار روزها را چپیده در آن از شهری به شهر دیگر می‌روند، و شبها را چندنفری در یک اتاق هتل می‌گذرانند. اشاره به خراب شدن ماشین گروه، اولین جمله‌ای بود که پاند به زبان آورد و بعد گفت بهتر است چیزی نگوید. و همین اعتراف ساده، توام با خشم فروخرده‌، به آسیب‌پذیری، و نیاز، او را به تماشاگرها نزدیک کرد، زیرا هم صمیمی بود و ترحم‌برانگیز، و هم خنده‌دار، و انگار، بعد از آن دیگر کسی از خواننده انتظار زیادی ندارد، ولی با او همدردی می‌کند، و مت پاند در پنج دقیقه اول شروع برنامه‌اش، همه اینها را یکجا به دست آورد. آقای مت پاند، که در جوانی به همه جور شیطنتی حتی سرقت شبانه از همسایگان دست زده است، در مصاحبه‌ای اشاره کرد که مادرش، که خودش نوازنده ویلن و خواننده است، از غیبت پدر کشیشش که به نجات آوارگان در کامبوج مشغول بود، استفاده کرد و به زور او را مجبور کرد که نواختن پیانو و شیپور و ترومپت یاد بگیرد، به این امید که یک گروه موسیقی خانوادگی تشکیل دهد. ولی مت پاند که در نیوهمپشایر بزرگ شده است، به فیلادلفیا کوچ کرد و گروه خودش را ابتدا آنجا به وجود آورد و بعد وقتی به محله بروکلین نیویورک نقل مکان کرد، اعضای تازه‌ای به آن اضافه کرد. ویژگی این گروه، یک نوازنده ویلن‌سل است که به ترکیب معمول گروه راک متشکل از سه تا جوان گیتار بدست و یک طبل نواز، اضافه شده است و به همین خاطر هم به موسیقی‌ای که مت پاند می‌نوازد راک یا پاپ مجلسی می‌گویند. مت پاند می‌گوید راک مجلسی نامیدن این موسیقی توسط بعضی از منتقدها موسیقی گروه را از یک طرف احمقانه و از طرف دیگر متظاهرانه نشان می‌دهد در حالیکه هیچکدام از آنها نیست. آلبوم جدید مت پاند که سروصدای زیادی راه انداخت Several Arrows Later نام دارد که حدود چهار ماه پیش بیرون آمد و علاوه بر لایه‌های خوش‌صدای گیتار و ویلن‌سل، وجه مشخصه آن صدای مت پاند و طرز خواندن اوست که هم احساساتی است و هم شوخ‌طبع، و به قول منتقد نیویورک تایمز، اگر می‌خواهید احساساتی باشید، پس بهتر است آن را سرزنده نگه دارید. مت پاند می‌گوید که ترانه‌های این آلبوم داستان واکنش آدمها به تراژدی است و اینکه چگونه برخورد با تراژدی باعث رشد آدمها می‌شود.