(rm) صدا | [ 4:57 mins ]
بعد از اعلام اختصاص بودجهای فوقالعاده توسط دولت آمریکا به حمایت از آزادیخواهان در ایران، مجله وزین نیویورکر New Yorker در مقاله مفصلی تحت عنوان «تبعیدیها» به کشمکشهائی پرداخته است که بین مقامات آمریکا، فعالان سیاسی و صاحبنظران در آمریکا بر سر چگونگی حمایت از جنبشها و شخصیتهای ضد حکومت ایران در جریان بوده است. نیویورکر می نویسد دولت بوش در چهار سال دوره اول ریاست جمهوری وی مورد انتقاد قرار داشت که نتوانست سیاست مشخصی در قبال جمهوری اسلامی شکل بدهد و بحث بر سر هواداران براندازی و هواداران حمایت از عناصر اصلاح طلب در داخل نظام جمهوری اسلامی ادامه داشت اما سرانجام با جلب حمایت روسیه و چین به بردن پرونده ایران به شورای امنیت دولت بوش به سیاست مشخصی در قبال ایران رسید که هزینه کردن 85 میلیون دلار برای حمایت از جنبش دمکراسی خواهانه مردم ایران، بخشی از آن است. بهنام ناطقی (رادیوفردا، نیویورک): نویسنده نیویورکر، خانم کانی براک Connie Bruck بعد از تشریح سالها بحث و مجادله میان دستجات مختلف در دولت آمریکا و تبعیدیهای ایرانی از سلطنتطلبان گرفته تا سازمان مجاهدین خلق، مینویسد دولت آمریکا بعد از آنکه طی چهارسال نخست ریاست جمهوری جرج بوش بارها به خاطر نداشتن سیاستی در قبال ایران – بزرگترین خطر جهان امروز -- مورد انتقاد قرار گرفته بود، سرانجام یکسال بعد از آغاز دومین دوره ریاست جمهوری آقای بوش، میتواند بگوید که به سیاستی در قبال جمهوری اسلامی دست یافته است.
خانم براک مینویسد دولت آمریکا سرانجام به هدف قدیمی خود یعنی ارسال گزارش پرونده اتمی ایران به شورای امنیت سازمان ملل دست یافته است و در پی آن، سرانجام فرصت آن را مییابد که همگام به سه دولت بزرگ اروپا، سیاست دیگر خود یعنی تغییر رژیم ایران را که اینک دمکراتیزه کردن ایران نامیده میشود، دنبال کند.
این سیاست را آقای نیکلاس برنز، معاون سیاسی وزارت امور خارجه در یک سخنرانی در ماه نوامبر تشریح کرد و کلماتی بر زبان آورد که هواداران تغییر رژیم ایران در داخل دولت آمریکا آن را پشتیبانی از موضع خود تلقی کردند. آقای برنز گفت: امروز دیگر موضوع دیگر مبارزه محافظهکاران در برابر اصلاحطلبان نیست، بلکه مردم ایران، از کل نظام روحانی حاکم بر کشور ناراضی هستند.
رئیس جمهوری آمریکا با خطاب قرار دادن مستقیم مردم ایران در سخنرانی گزارش سالانه به کنگره نیز همین موضوع را مورد تاکید قرار داد، هنگامی که گفت ما از حق شما در انتخاب آینده خود و بدست آوردن آزادی خود، حمایت میکنیم.
دو هفته بعد از رای شورای حکام آژانس بینالمللی انرژی اتمی به ارسال گزارش پرونده اتمی ایران به شورای امنیت سازمان ملل، خانم دکتر کاندولیزا رایس، وزیر امورخارجه آمریکا، اعلام کرد که دولت آمریکا از کنگره 75 میلیون دلار بودجه اضافی برای افزایش فشار بر نظام ایران از طریق گسترش برنامههای رادیوتلویزیونی و کمک به مخالفان نظام تقاضا کرده است.
نیویورکر مینویسد همه جزئیات پیام خانم رایس، از صحنه مرکزی آن گرفته، تا تاکید آن بر افزایش بودجه از 3 میلیون و 500 هزار دلار در سال قبل از آن به 85 میلیون دلار درسال جاری، حاکی از این بود که دولت آمریکا سرانجام به سیاست مشخصی در قبال ایران دست یافته است.
نیویورکر، که بخشی از مقاله خود را به بحث میان وزارت دفاع و دفتر معاون ریاست جمهوری آمریکا و وزارت امورخارجه در طول سالهای اخیر اختصاص داده است، مینویسد حالا عجیب است که سرانجام سیاست آمریکا در قبال ایران، از وزارت دفاع نیامد، که از سال 2003 بر لزوم تلاش آمریکا به تغییر رژیم در ایران تاکید میورزید، بلکه از وزارت امورخارجه آمریکا بیرون آمد، که همیشه با سیاست تغییر رژیم مخالفت میکرد.
جزئیات نحوه هزینه کردن مبلغ 85 میلیون دلار در راه گسترش دمکراسی در ایران را خانم الیزابت چنی، دختر معاون ریاست جمهوری آمریکا تدوین کرده است که مدیرکل وزارت امورخارجه آمریکا در امور خاورنزدیک است. در این کار، دو مقام اداره کل امور خاورنزدیک وزارت امورخارجه، آقایان ی جی اسکات کارپنتر J. Scott Carpenter و آقای دیوید دینهی David Denehy که هر دو از حامیان سرسخت گسترش دمکراسی در خاورمیان هستند، به خانم الیزابت چنی کمک کردهاند.
بلافاصله بعد از اعلام بودجه درخواستی وزارت امورخارجه، صحنه سال 2003 در واشنگتن تکرار شد، یعنی گروههای مختلف فعالان سیاسی ایرانی صف کشیدند تا سهمی از این پول دریافت کنند. یک حامی سازمان مجاهدین در شهادت در برابر کنگره آمریکا گفت وقت آن رسیده است که این سازمان از فهرست سازمانهای تروریستی بینالمللی وزارت امورخارجه حذف شود. یک تیم از وزارت امورخارجه آمریکا به همراهی خانم لادن آرچین، از وزارت دفاع آمریکا به کالیفرنیا رفت تا با سلطنت طلبان و صاحبان رسانههای فارسیزبان صحبت کند.
اما نویسنده نیویورکر به نقل از آقای مایکل مکفال، که همراه با آقای عباس میلانی طرح پروژه دمکراسی ایران انستیتوی هوور دانشگاه استفنورد را تهیه کرده بودند، مینویسد چگونه میتوان از جامعه مدنی در ایران حمایت کرد در حالیکه بازیگران اصلی آن واقعا مشخص نیست. آقای مکفال که قبلا طرفدار دیالوگ با ایران و برقراری رابطه با جمهوری اسلامی بود از وقتی آقای احمدینژاد در ایران سرکار آمده، دیگر این هدف را دنبال نمیکند اما میگوید وضع در ایران یکطرفه نیست زیرا خیلی از محافظهکاران با سابقه در حکومت جمهوری اسلامی، سیاست آقای احمدینژاد را خطرناک میدانند.
معاون سیاسی وزارت امورخارجه آمریکا آقای نیکلاس برنز یادآوری میکند که سیاست آمریکا در ایران همچنان دنبال کردن دیپلماسی است، اما دیپلماسی با لبه سخت: وی میگوید احتمال زیاد دارد که حکومت ایران به انزوای جهانی و به تحریمهای اقتصادی، بیشتر از مذاکره، واکنش نشان دهد. بنابراین اعتقاد ما این است که با بردن پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل، وارد مرحله تازهای از دیپلماسی شدهایم که فشار را با کمک کشورهای دیگر بر حکومت ایران افزایش خواهد داد.