(rm) صدا | [ 8:43 mins ]
حسین صادق عابدین، دبیر شورای عالی مناطق آزاد ایران روز پنجشنبه از ناکامی مناطق آزاد در دستیابی به هدف هایشان سخن گفت و آن را به عدم تدوین استراتژی مناسب برای توسعه آنها نسبت داد. صادق عابدین افزود: چون مجلس، دولت و مسئولان نظام از آغاز سطح توقعات خود را در مورد این مناطق روشن نکردند، درجه شکنندگی آنها بیش از پیش افزایش یافت. جمهوری اسلامی در پی جنگ ایران و عراق، به منظور بازسازی پل های ارتباطی میان اقتصاد ایران و اقتصاد جهانی، جذب سرمایه گذاری و تکنولوژی خارجی، گسترش فعالیت های توریستی، ایجاد فرصت های شغلی و افزایش صادرات غیر نفتی به استراتژی ایجاد مناطق آزاد تجاری – صنعتی روی آورد. امروز که حدود چهارده سال از پایه گذاری مناطق آزاد در ایران می گذرد، کارنامه آنها سخت ناچیز به نظر میرسد، آنهم در مقایسه با چند منطقه بسیار پویای خلیج فارس، به ویژه جبل علی در دوبی. مناطق آزاد ایران به جای تبدیل شدن به سکویی برای صدور کالا، راه را بر واردات بیشتر کالا به کشور گشودند. دبیر شورای عالی مناطق آزاد ایران دیروز پنجشنبه گفت این مناطق در دستیابی به هدف های خود ناکام مانده اند. در گفتار اقتصادی امروز رادیو فردا، فریدون خاوند نگاهی دارد به کارنامه مناطق آزاد تجاری- صنعتی ایران.
فریدون خاوند (رادیو فردا): حسین صادق عابدبن، دبیر شورای عالی مناطق آزاد ایران دیروز از ناکامی این مناطق در دستیابی به هدف هایشان سخن گفت و آن را به عدم تدوین استراتژی مناسب برای توسعه آنها نسبت داد. صادق عابدین که در مراسم معارفه مدیر عامل جدید منطقه آزاد قشم سخن میگفت، افزود که چون مجلس، دولت و مسئولان نظام از آغاز سطح توقعات خود را در مورد این مناطق روشن نکردند، درجه شکنندگی آنها بیش از پیش افزایش یافت.
منطقه آزاد برای نخستین بار در سال 1959 در ایرلند به وجود آمد، با این هدف که تسهیلات بیشتری را در زمینه های مالیاتی، گمرکی، مقررات بانکی، قوانین کار وغیره به سرمایه گذاران و بازرگانان عرضه کند تا بدین وسیله فرصت های شغلی بیشتری به وجود آید و صادرات فزونی گیرد. بعد ها مناطق آزاد، زیر عناوین گوناگون، به سرعت در دیگر نقاط جهان، از آمریکای لاتین گرفته تا چین، گسترش یافتند.
جمهوری اسلامی نیز در پی جنگ ایران و عراق، به منظور بازسازی پل های ارتباطی میان اقتصاد ایران و اقتصاد جهانی، جذب سرمایه گذاری و تکنولوژی خارجی، گسترش فعالیت های توریستی، ایجاد فرصت های شغلی و افزایش صادرات غیر نفتی به استراتژی ایجاد مناطق آزاد تجاری – صنعتی روی آورد. در آغاز دهه 1370 خورشیدی کیش، قشم و چابهار به منطقه آزاد بدل شدند و بعد ها با اروند و ارس و انزلی، شمار این مناطق به شش رسید.
امروز که حدود چهارده سال از پایه گذاری مناطق آزاد در ایران میگذرد، کارنامه آنها سخت ناچیز به نظر میرسد، آنهم در مقایسه با چند منطقه بسیار پویای خلیج فارس، به ویژه جبل علی در دوبی. مناطق آزاد ایران در جذب سرمایه گذاری خارجی ناکام ماندند و به جای تبدیل شدن به سکویی برای صدور کالا، راه را بر واردات بیشتر کالا به کشور گشودند. دبیر شورای عالی مناطق آزاد دیروز پرسید : «چه مزیتی در این مناطق وجود دارد که سرمایه گذار یا تاجر، شهر های صنعتی مرکز کشور را رها کند و برای فعالیت به این مناطق بیآید؟»
