(rm) صدا | [ 28:18 mins ]
در میزگرد این هفته رادیو فردا به مناسبت پنجمین سال برگزاری کنفرانس برلین کاظم کردواني، مهران براتي، مهرانگيز کار، علي افشاري و محسن سازگارا که در این کنفرانس شرکت کرده بودند، به بررسی زوایای مبهم و تاریک این گردهمایی و پیامد آن در فضای سیاسی ایران می پردازند. در آستانه پنجمين سالگرد رويداد کنفرانس برلين هستيم، کنفرانسي که با گذشت پنج سال از آن هنوز گوشه هاي تاريک و مبهم آن پرسش هاي بي جوابي را مطرح مي کند. علي لاريجاني، نامزد انتخابات رياست جمهوري که در آن زمان رئيس سيماي جمهوري اسلامي بود اخيرا در مصاحبه با خبرنگار روزنامه شرق که پرسيده بود درباره پخش يک فيلم 16 دقيقه اي از جلسه چندين ساعته کنفرانس برلين چه مي گوييد، ضمن تکذيب مونتاژ شدن فيلم گفت: من صد در صد از پخش آن از طريق سيماي جمهوري اسلامي دفاع مي کنم، چون کنفرانس برلين محاکمه انقلاب بود و هدف ما اطلاع رساني. در ميزگرد امروز پاي صحبت چند تن از شرکت کنندگان در کنفرانس و صاحبنظران مي نشينيم. کاظم کردواني درباره هدف کنفرانس و شرکت کنندگان مي گويد: بخشي از شرکت کنندگان گروه اصلاح طلبان درون حکومتي بودند، گروه ديگر اصلاح طلبان خارج از حاکميت بودند و گروه سومي هم ما بوديم که ربطي به حکومت نداشتيم که هرکدام از اين سه جريان تفاوت هايي داشتند و هيچ ارتباط پيشيني بين ما نبود و ما اهدافي را دنبال مي کرديم در اين کنفرانس که هيچ کدام آنطور که مي خواستيم انجام نشد و چيزي که هنوز مشخص نشده، روشن کردن روابطي بود که باعث شد کساني بيايند و جلسه کنفرانس را به آن وضعيت دربياورند و چه دستهايي پشت پرده بود. دکتر مهران براتي، پژوهشگر و تحليلگر در برلين که در کنفرانس حضور داشت درباره رويدادهاي کنفرانس مي گويد: اظهار نظر در مورد رويدادهاي آن کنفرانس کار مشکلي است چون افراد مختلفي در آن کنفرانس حضور داشتند، از جمله خانواده هاي زندانيان و اعداميان سياسي و مخالفان افراطي جمهوري اسلامي. آقاي براتي مي گويد: درميان اشخاصي که جلسه را مختل مي کردند، يک خانم بود که از روز اول با رقص باباکرم در سالن وارد مي شد و دو هفته در آلمان اقامت داشت و بعد از آن هيچ کس ديگر ايشان را در آلمان ملاقات نکرد. به گفته مهرانگيز کار يکي ديگر از شرکت کنندگان در کنفرانس، نحوه برخورد قوه قضاييه جمهوري اسلامي با شرکت کنندگان متفاوت بود. خانم کار مي گويد: در اين برخورد همان مرز قديمي خودي و غير خودي مراعات شد و کاملا مشخص بود که با قصد و هدف پرونده سازي اساسا اين ماجرا در کشور شکل گرفت و شکل گیری اوليه آن توسط سيماي جمهوري اسلامي انجام شد. علي افشاري از فعالين دانشجويي و شرکت کنندگان در کنفرانس که او نيز مدتي را در زندان گذراند، کنفرانس برلين را نقطه عطفي در شکل گيري گفتمان سياسي بين نيروهاي سياسي داخل و خارج مي داند و مي گويد: شرکت در کنفرانس برلين وجهه عمومي و دموکراتيک جنبش دانشجويي را اعتلا بخشيد و نشان داد که جنبش دانشجويي به مرزهاي مصنوعي بين فعالين داخل و خارج کشور اعتنايي ندارد و عليرغم همه هزينه ها اين کنفرانس دستاورد مثبتي داشت و آن هم شکسته شدن مرزهاي گفتگو ميان ايراني داخل و خارج بود و دستاورد ديگرش نشان دادن توخالي بودن دعاوي حاکميت بود. محسن سازگارا نيز اهميت کنفرانس برلين را در توان بالقوه آن براي نزديک کردن نيروهاي سياسي داخل و خارج کشور و نزديکي نيروهاي اسلام گرا و غيره مي داند و دليل برخورد حکومت با کنفرانس برلين را نيز همين مساله مي داند. آقاي سازگارا مي گويد: اتفاقاتي که در سيماي جمهوري اسلامي از کنفرانس به نمايش درآمد، روايتي کاملا تحريف شده بود و کساني آمده بودند براي شلوغ کردن و کساني که در برلين زندگي مي کردند گفتند: ما پاره اي از اين آدم ها را بعدها هم ديگر اصلا نديديم.
