تحصن اعتراضی کارگران کارخانه ریسندگی شاهو سنندج، در برابر مجلس شورای اسلامی: مصاحبه با یک کارگر

هفته ها پس از تجمعات اعتراض آمیز کارگران کارخانه ریسندگی شاهو در سنندج و بی نتیجه ماندن این اعتراضات، کارگران به تهران آمدند و در برابر مجلس تحصن کردند. یک کارگر معترض در مصاحبه با رادیو فردا می گوید از 22 تا 27 سال در کارخانه و در شرایط سخت و زیان آور کار کرده اند و با این که هیات وزیران تصویب کرده هر کس 20 سال در محیط سخت و زیان آور کار کند، مزایای بازنشستگی به او تعلق می گیرد، آنان را اخراج کرده اند. او می گوید: در کردستان به تمام مراجع شکایت برده ایم ولی فقط از کافرما طرفداری کردند. به گفته این کارگر در استانداری آنان را تهدید کردند که با نیروی انتظامی با آنها مقابله خواهد شد. (یک کارگر کارخانه شاهو در برابر مجلس در تهران): اعتراض ما این است که ما حدود 22 تا 27 سال کار کردیم در کارخانه سخت و زیان آور. در سال 80 و 81 کمیسیون کارگری تشخیص دادند، حتی هیات وزیران تصویب کردند هر کس در محیط سخت و زیان آور 20 سال کار کند، شامل بازنشستگی می شود. ما هم حدودا 27 سال، 25 سال، از 22 سال کمتر نداریم اینجا، کار کردیم ولی متاسفانه به دلایل مختلف ما را تعطیل کردند و بعد از تعطیل دوباره با پیگیری شاهدان رفتیم سر کار و از اوایل بهار دوباره ما را اخراج کردند و نمی گذارند ما از مزایای ساله بازنشستگی استفاده کنیم و ما ناچارا به استان کردستان و تمام مراجع شکایت برده ایم، متاسفانه هیچکدام از مراجع جواب مثبتی به ما ندادند و فقط طرفداری از کارفرما کردند. حتی در استانداری ما را تهدید کردند که به وسیله نیروی انتظامی به شما مقابله می کنیم. و ما مجبور شدیم آمدیم از طرف خودمان جلوی نماینده ها، جلوی مدافعانی که اینجا جمع شدند و توی این ساختمان، توی این کاخها، و ادعا می کنند ما مسلمانیم و حق هیچکس را بر دیگری برتر نمی دانیم، ما از آنها خواسته ایم که حداقل قانون خودشان عمل کنند. علیرضا طاهری (رادیو فردا): شما معترضان چند نفر هستید؟ کارگر کارخانه شاهو: ما حدود 30 نفر هستیم. ع.ط: و همه الان در مقابل مجلس اجتماع کردید؟ کارگر کارخانه شاهو: الان ما جلوی مجلس شورای اسلامی هستیم، بله. ع. ط: واکنش مجلس تا الان به اعتراض و تجمع شما چی بوده؟ کارگر کارخانه شاهو: الان که ما تجمع کردیم فقط یکی از نماینده ها آمده و یک کمی درد دل کردیم و متاسفانه جواب مثبتی به ما نداد و جوابش این بود که در استان پیگری می کند و دیگر کسی نیامده و با ما صحبتی نکرده. ما هم اینجا جمع شدیم و بعد از این مجبوریم به تحصن خود ادامه دهیم. ما افراد بدبختی هستیم و 27 سال کار کردیم اینجا. به جای این که بازنشسته شویم ما. اگر حساب کنیم در آن محیط سخت و زیان آور، نیمه ای از اعضایمان را به علت فشار و سر و صدا و دیگر مواد شیمیایی که آنجاست از دست دادیم. ما خواهش می کنیم از جامعه که حداقل ما را حمایت بکند. متاسفانه ما می دانیم که کسی مدافع زحمت کش و بدبخت نیست و فقط پول حاکم است، پول.