(rm) صدا | [ 12:29 mins ]
بعد از ترور، مقام هاي پليس آلمان اعلام كردند به احتمال قوي قاتلان از آلمان خارج شده اند. شايعه قوي اين بود كه دولت آلمان به پليس دستور داده تلاش زيادي براي دستگيري عوامل قتل نداشته باشد. اما دستگاه جاسوسي بريتانيا به پليس آلمان اطلاع داد قاتلان هنوز در آلمان هستند. روز چهارم اكتبر پليس آلمان به خانه برادر يوسف امين حمله كرد و دو تن را بازداشت كرد: يوسف امين و عباس رائل. بعد از چند روز يوسف امين به جزئيات زيادي از چگونگي ترور وعوامل اصلي پشت پرده اعتراف كرد و پليس به كاظم دارابي كازروني رسيد كه به عنوان تداركاتچي گروه شناخته شد. كاظم دارابي كازروني از طريق اماني فراهاني كنسول ايران در برلين و جوادي، افسر امنيتي سفارت جمهوري اسلامي در بن با وزارت اطلاعات و امنيت كشور واواك ارتباط داشت. علاوه بر يوسف امين، عباس رائل و كاظم دارابي كازروني كه به عنوان رئيس عمليات شناخته شد، دو تن ديگر نيز به فاصله نسبتا كوتاهي بازداشت شدند. محمد عطريس و عطاءلله اياد هر دو لبناني. پنج تن نيز موفق به فرار و ترك آلمان شدند. علي سجادي (راديو فردا): بعد از ترور مقام هاي پليس آلمان اعلام كردند به احتمال قوي قاتلان از آلمان خارج شده اند. شايعه قوي اين بود كه دولت آلمان به پليس دستور داده علاقه و تلاش زيادي براي دستگيري عوامل قتل نداشته باشد، زيرا با چنين دستگيري ها احتمال برخورد شديد ميان دولت هاي ايران و آلمان مي رفت. آلمان نگران بود. چرا؟
پرويز دستمالچي: نگران اين بودند كه گرفتن عوامل جمهوري اسلامي مي تواند احتمالا منجر شود به يك سلسله عمليات تروريستي كه امنيت مليشان را به خطر مي اندازد و جان شهروندانشان را هم به خطر مي اندازد و در نتيجه سياست بسياري از اينها اين بود كه طولش مي دادند تا اينها بروند.
ع . س: چنين نگراني هايي بر سابقه رفتار جمهوري اسلامي استوار بود. اما بنا بر گزارش ها همه ضاربان آلمان را ترك نكرده بودند. دستگاه جاسوسي بريتانيا به پليس آلمان اطلاع داد قاتلان هنوز در آلمان هستند و دو تن از آنها در خانه برادر يوسف امين هستند. روز چهارم اكتبر 1992 پليس آلمان به خانه برادر يوسف امين حمله كرد و دو تن را بازداشت كرد: يوسف امين و عباس رائل.
مهدي ابراهيم زاده: عباس رائل كسي بود كه مسئوليت زدن تير خلاص را داشت به قربانيان و يوسف امين ماموريت داشت جلوي در بايستد كه حين عمليات كسي وارد رستوران نشود.
ع . س: يوسف امين و عباس رائل هر دو لبناني هستند و در دادگاه روشن شد كه هر دو در سال هاي 1985 و 1986 در اطراف شهر رشت در اردوگاه سپاه پاسداران به مدت شش ماه تعليمات ديده بودند و بعد از شركت در جنگ داخلي لبنان به آلمان رفته بودند. اما اين دو تن از مجريان طرح بودند، نه طراحان. عباس رائل پس از دستگيري سكوت كرد اما بعد از چند روز يوسف امين اعتراف كرد و جزئيات زيادي از چگونگي ترور وعوامل اصلي پشت پرده را فاش كرد.
مهدي ابراهيم زاده: اثر انگشت دستگيرشدگان از جمله رائل كه هم روي اسلحه بوده. اسلحه اي كه بعد از ترور داخل يك كيف ورزشي پرت مي كنند به پاركينگ اتومبيل ها. از طريق اطلاعات آنها مي رسند به كاظم دارابي. كاظم دارابي كازروني يك ايراني شناخته شده اي است كه از سال 1983 در حركات دانشجويي كه در آلمان بوده و درواقع در تظاهراتي كه بر عليه جمهوري اسلامي بوده در مقابل تظاهركنندگان هميشه عكس العمل نشان مي داده، شركت مي كرده و به عنوان يك چهره تندروي اسلامي و طرفدار جمهوري اسلامي شناخته شده و دو سه بار هم قرار بود كه از آلمان خارج شود.
حميد نوذري: كاظم دارابي در سال 1980 با من هم كلاس بود و دورادور همديگر را مي شناختيم و من مي دانستم او طرفدار رژيم است. در تظاهراتي كه جلوي سفارت در رابطه با فشاري كه روي زندانيان سياسي بود، او سردسته گروه حزب الله و ايراني و لبناني بود كه از سفارت دفاع مي كردند.
ع . س: اما كاظم دارابي علاوه بر شركت در تظاهرات به نفع جمهوري اسلامي و عضويت در سازمان اطلاعات و امنيت ايران، سوابق ديگري هم در اداره پليس آلمان داشت.
حميد نوذري: اسم او در حوادث شهر ماينس بود كه گروه هاي حزب الله طرفدار ايران افراد خودشان را از سراسر آلمان جمع كردند و در ماه مارس 1982 به خوابگاهي كه دانشجويان اپوزيسيون زندگي مي كردند حمله كردند با چماق و ميله هاي فلزي و چوبهاي ميخ دار و يك دانشجوي آلماني نيز در طي اين حملات جان خودش را از دست داد. يكي از دستگيرشدگان در آن حادثه كاظم دارابي بود.
ع . س: بعد از اين ماجرا كاظم دارابي به هشت ماه زندان محكوم شد، اما با دخالت وزارت امور خارجه جمهوري اسلامي و سفارت ايران در بن و پادرمياني وزارت امور خارجه آلمان قرار شد وي تا پايان تحصيلاتش در آلمان بماند.
حميد نوذري: غير از دارابي بقيه را اخراج كردند. دارابي تا روزي كه به عنوان شركت در ترور ميكونوس دستگير شد، هنوز دانشجو بود و مشخص مي شود كه چه ارزشي اين شخص براي دولت ايران داشته كه به طور ويژه خواسته بودند در آلمان بماند.
مهدي ابراهيم زاده: دارابي در واقعه ميكونوس نقش تداركاتچي را داشته و كسي كه لبنانيان را پيدا كرده. اين بوده كه درواقع خانه امن را براي آن تيم ترور تهيه كرده و نقش هماهنگ كننده را داشته.
ع . س: كاظم دارابي كازروني از طريق اماني فراهاني كنسول ايران در برلين و جوادي، افسر امنيتي سفارت جمهوري اسلامي در بن با وزارت اطلاعات و امنيت كشور واواك ارتباط داشت. از اين گذشته براي سفارت جمهوري اسلامي نيز كار مي كرد و بر طبق سند رسمي سفارت ايران در آلمان وي در سال 1991 به عنوان نماينده تام الاختيار جمهوري اسلامي در غرفه ايران به سازمان اداره نمايشگاه هاي برلين معرفي شده بود. كاظم دارابي علاوه بر داشتن يك بقالي و سبزي فروشي عضو انجمن اسلامي دانشجويان نيز بود. دادگاه بعدها ثابت كرد او با همراهي بهمن برنجيان و ثابت ديانت گيلاني تشكيلات انجمن اسلامي را اداره مي كردند. اين دو تن نيز بر اساس اسناد دادگاه براي واواك كار مي كردند. علاوه بر يوسف امين، عباس رائل و كاظم دارابي كازروني كه به عنوان رئيس عمليات شناخته شد، دو تن ديگر نيز به فاصله نسبتا كوتاهي بازداشت شدند. محمد عطريس و عطاءلله اياد هر دو لبناني. پنج تن نيز موفق به فرار و ترك آلمان شدند. اين پنج بر اساس اسناد دادگاه عبارتند از سه ايراني و دو عرب. مهمترين فراري عبدالرحمان بني هاشمي شهروند ايران بود. از اعضاي برجسته واواك كه مستقيما زير نظر آيت الله علي فلاحيان كار مي كرد. او شخصي است كه با مسلسل در كافه ميكونوس به سوي مقتولين شليك كرد. دادگاه ثابت كرد او همان كسي است كه در سال 1987 يك خلبان پناهنده ايراني را نيز در ژنو به قتل رسانده بود. علاوه بر عبدالرحمان بني هاشمي، شخصي به نام محمد و فردي كه رانندگي مرسدس بنز را نيز بر عهده داشت و هر دو ايراني بودن متواري شدند. نفرچهارم كه موفق به فرار شد، ابوجعفر نام دارد. بنا بر اسناد دادگاه بعد از انجام ترور ميكونوس، ابوجعفر به ايران رفت و مدتي در هتل آزادي تهران اقامت داشت. پليس آلمان در دادگاه شهادت داد كه همسر ابوجعفر چند بار با او در هتل آزادي تهران تلفني گفتگو كرده است. و بالاخره نفر پنجم ابومحمد نامي است كه بر اساس اسناد دادگاه اتومبيل فرار را خريداري كرده بود و بر اساس آخرين اطلاعات دادگاه در لبنان به حيث محافظ شيخ فضل الله يكي از رهبران شيعيان انجام وظيفه مي كند.
