Walk the Line فيلمي از زندگي جانی كش، ترانه سرای موسیقی مردمی و محلی آمریکا

فیلمی که از زندگی خواننده مشهور موسیقی مردمی و محلی آمریکائی، جانی کش برپرده سینماها آمد، فرصتی است برای درخشش هنرمند 31 ساله آقای حواکیم فینیکس که گوشه‌ای از زندگی خواننده‌ای که بیش از 50 سال محبوب مردم آمریکا بود را در کنار هنرمند هالیوود خانم ریس ویدراسپون تصویر می‌کند. فیلم Walk the Line هرچند به عنوان بیوگرافی جانی کش تبلیغ می‌شود، اما در واقع فقط یک مقطع از زندگی او را در برمی‌گیرد. این فیلم داستان عشق جانی کش است به یک خواننده موسیقی کاونتری از خانواده هنرمند کارتر به نام June Carter که جانی کش با او برنامه اجرا می‌کرد و ده سال دنبالش بود تا سرانجام موافقت او را برای ازدواج جلب کرد. فیلم با کنسرت موفقیت آمیز و خیریه جانی کش برای زندانیان تمام می‌شود که نقطه عطفی در زندگی او بود در حالیکه جون کارتر، همسر خود را در کنار خود داشت. فیلمی که از زندگی خواننده مشهور موسیقی مردمی و محلی آمریکائی، جانی کش Johnny Cash برپرده سینماها آمد، فرصتی است برای درخشش هنرمند 31 ساله آقای حواکیم فینیکس، که گوشه‌ای از زندگی خواننده‌ای که بیش از 50 سال محبوب مردم آمریکا بود، را در کنار هنرمند هالیوود خانم ریس ویدراسپون Reese Witherspoon تصویر می‌کند. فیلم Walk the Line چنانکه همکار ما بهنام ناطقی از نیویورک گزارش می‌دهد، با استقبال علاقمندان موسیقی روبرو شده است، هرچند که ترانه‌های مشهور جانی کش و همسرش را در این فیلم هنرپیشگان اجرا می‌کنند. بهنام ناطقی (رادیوفردا، نیویورک): فیلم Walk the Line هرچند به عنوان بیوگرافی جانی کش Johnny Cash خواننده و ترانه‌سرای افسانه‌ای موسیقی قرن اخیر آمریکا، تبلیغ می‌شود، اما در واقع فقط یک مقطع از زندگی او را در برمی‌گیرد. این فیلم داستان عشق جانی کش است به یک خواننده موسیقی کاونتری از خانواده هنرمند کارتر به نام June Carter که جانی کش با او برنامه اجرا می‌کرد و ده سال دنبالش بود تا سرانجام موافقت او را برای ازدواج جلب کرد. فیلم Walk the Line به خصوص آن دوره از زندگی جانی کش را نشان می‌دهد که در آن بعد از بستن قراردادی که زندگی‌اش را تغییر داد با کمپانی سم فیلیپز، همراه با خوانندگان موسیقی مردمی آن دوره، نظیر الویس پرسلی، روی اوربیسون، وینان جنینگز و جری لی لوئیس سفر می‌کند و جون کارتر را ملاقات می‌کند. در یکی از صحنه‌های گیرای فیلم، جانی کش، کارتر را روی صحنه فرامی‌خواند و همه تماشاگران را درتمنای خود برای جون کارتر شریک می‌کند. فیلم با کنسرت موفقیت آمیز و خیریه جانی کش برای زندانیان تمام می‌شود که نقطه عطفی در زندگی او بود در حالیکه جون کارتر، همسر خود را در کنار خود داشت. مدیران کمپانی صفحه‌پرکنی با تصمیم جانی برای ظاهر شدن در میان زندانیان مخالف بودند و به او می‌گویند مسیحیانی که علاقمند او هستند نمی‌خواهند ببینند که او یک عده آدمکش و دزد را سرگرم می‌کند. و جانی کش جواب می‌دهد اگر اینطور است پس آنها مسیحی نیست. نام فیلم Walk the Line برگرفته از یک ترانه مشهور جانی کش است که در آن عشق و وفاداری خود را به معشوق ابراز می‌کند و قول می‌دهد که از راه راست منحرف نشود. ترجیع بند ترانه این است که هر چه شود، من از خط خارج نخواهم شد. حواکیم فینیکس در فیلم Walk the Line در اجرای این ترانه، اجرای جانی کش از آن در زندان Folsom در سال 1968 را زنده می‌کند، زمانی که جانی 36ساله جون کارتر 38 ساله را در کنار خود داشت: این کنسرت که فیلم را تمام می‌کند ، نقطه عطفی در زندگی جانی کش به عنوان یک خواننده مردمی بود. منتقد مجله تخصصی ورایتی در نقد ستایش‌آمیز خود هم از بازی‌ها ستایش می‌کند هم از موسیقی این فیلم، اما آقای کن تاکر در مجله هفتگی نیویورک تعداد ترانه‌های فیلم را بیش‌از اندازه می‌داند و می‌نویسد جاذبه این فیلم در جذابیت ستارگان آن است اما آنها لایق سناریوی بهتری بودند. خیلی از منتقدان، که نقدهای تحسین آمیز در باره این اثر آقای جیمز منگولد James Mangold کارگردان فیلم‌های Identity و Girl Interrupted نوشته‌اند، یادآوری می‌کنند که از شخصیت آتشین جانی کش در این فیلم خبری نیست. ولی آقای پیتر تراورس در مجله هفتگی Rolling Stone می‌نویسد هنرپیشگان حواکیم فینیکس و ریس ودر اسپون، در نقش جون کارتر، نه تنها ترانه‌ها را خودشان خوانده‌اند، که یک نمره آنها را از جیمی فاکس که در فیلم ری به ترانه‌های ری چارلز لب می‌زد، بالاتر می‌گذارد، بلکه توانسته‌اند قلب‌های زخم‌خورده و طنز تسلی‌بخش شخصیت‌ها را هم در فیلم در بیاورند. به خصوص ریس ودرسپون، که به عقیده این منتقد از جوانه فلفل داغ‌تر است و شخصیتی که از خواننده جون کارتر عرضه می‌کند به محدودیت‌های خود در خوانندگی و به محدودیت‌های کشیده‌شدن به طرف یک مرد پیچیده مثل جانی کش، آگاه است. فیلم Walk the Line هر چند بیشتر بر جانی کش سی و چند ساله متمرکز است، اما صحنه‌هائی از زندگی کودکی او و کار طاقت‌فرسا و شخصیت‌ساز او در مزارع جنوب در آن گنجانده شده است. سناریوی فیلم Walk the Line را جیمز منگولد و گیل دنیس براساس دو کتاب نوشته خود جانی کش، یکی به نام «مردی در کت و شلوار سیاه» Man in Black و دیگری کتاب زندگینامه او. آقای دیوید دنبی، نویسنده مجله هفتگی نیویورکر، که فیلم Walk the Lineجیمز منگولد را فیلم بدی نمی‌داند، بیشتر از بازی حواکیم فینیکس، تعریف می‌کند و می‌نویسد هنرمند بهتری برای ایفای نقش جانی کش به نظرش نمی‌رسد، ولی می‌افزاید که این فیلم به اندازه کافی پستی وبلندی‌های زندگی جانی کش را نشان نمی‌دهد و کارگردان در تصویر این زندگی، از خطرکردن هراسیده است.