(rm) صدا | [ 3:38 mins ]
روزنامه شرق مي نويسد: «در شرايط كنونى عراق بيش از هر چيز احتياج به يك همگرايى ملى دارد تا بتواند از اين ويرانه كشورى بسازد كه روى پاهاى خود ايستاده و خواهان ايفاى نقشى تازه در منطقه و سطح بين المللى شود». روزنامه وقايع اتفاقيه مي نويسد: «در رسانه هاي كشور دو برخورد كاملاً متضاد با قضيه انتقال قدرت از سوي آمريكايي ها به يك دولت عراقي صورت گرفته است. برخي رسانه ها از آن به شدت استقبال كرده و آن را «آغاز يك عراق آزاد» و يا «انتقال حاكميت به ملت عراق» به حساب آوردهاند. در مقابل، برخي رسانه هاي ديگر نيز اساساً موضوع انتقال قدرت از سوي آمريكا به عراقيها را يك نمايش تلقي كرده و مدعياند آمريكايي ها نه تنها هيچ امتيازي نداده اند بلكه يكي دو امتياز كه فاقد آن بوده اند را نيز به دست آورده اند.» روزنامه جمهوري اسلامي در سرمقاله اش پس از نمايشي دانستن انتقال قدرت به دولت انتقالي عراق، همه سران حکومت انتقالي را دست نشاندگان امريکا مي خواند و مي نويسد : «اقدامات بعدي عبارتند از برگزاري انتخابات فرمايشي و نمايشي كه از طريق آن مهره هاي مورد نظر آمريكا بر سر كار خواهند آمد.» علي سجادی (راديو فردا): محمد علي عسگري در مقاله اي با عنوان «عراق را به خود واگذارند» در روزنامه شرق با مروري بر مصيبت هاي اين کشور در طول تاريخ پنجاه ساله اش مي نويسد: «تنها نجات دهنده عراقى ها از اين وضعيت خود آنها بايد باشند. از اين پس آنها هستند كه بايد با همين نهاد هاى نيم بند خود امنيت را برقرار كنند، اقتصاد جنگ زده كشور را از نو احيا نمايند و آزادى و دموكراسى و فدراليسم را تمرين كنند. اما آيا متن مردم عراق چنين عزمى را در خود احساس مى كند؟ در شرايط كنونى عراق بيش از هر چيز احتياج به يك همگرايى ملى دارد تا بتواند از اين ويرانه كشورى بسازد كه روى پاهاى خود ايستاده و خواهان ايفاى نقشى تازه در منطقه و سطح بين المللى شود. بدون مشاركت دادن اقشار مختلف و گروه هاى نژادى، قومى و مذهبى عراق در قدرت اين همگرايى پديد نمى آيد. از اين رو انتخابات آينده و تشكيل مجمع ملى عراق - مطابق آنچه در قانون اساسى موقت اين كشور آمده است- اثرى تعيين كننده خواهد داشت حتى تشكيل يك مجمع موقتى كه نمايندگان اكثر گروه ها و اقليت ها را در خود جمع كند و به حمايت از دولت و رئيس جمهور كشور برخيزد مى تواند فضاى تازه اى را پديد آورد. از سوى ديگر تقويت ارتش جديد عراق و ساير نيرو هاى امنيتى و مصون كردن مرز ها تا حدودى مى تواند چشمه هاى تروريسم را در عراق كور سازد.»
روزنامه وقايع اتفاقيه در مقاله اي با عنوان «مساله عراق و منافع ملي» مي نويسد: «در رسانه هاي كشور دو برخورد كاملاً متضاد با قضيه انتقال قدرت از سوي آمريكايي ها به يك دولت عراقي صورت گرفته است. برخي رسانه ها از آن به شدت استقبال كرده و آن را «آغاز يك عراق آزاد» و يا «انتقال حاكميت به ملت عراق» به حساب آورده اند. در مقابل، برخي رسانه هاي ديگر نيز اساساً موضوع انتقال قدرت از سوي آمريكا به عراقيها را يك نمايش تلقي كرده و مدعي اند آمريكايي ها نه تنها هيچ امتيازي نداده اند بلكه يكي دو امتياز كه فاقد آن بوده اند را نيز به دست آورده اند.» روزنامه ادامه مي دهد: «به نظر ميرسد مقوله عراق در سياست خارجي ايران، مقوله اي بسيار حساس و سرنوشت ساز است و بايد در اين عرصه با دقت و ريزبيني خاص و با لحاظ كردن تمام نقاط مثبت و منفي، ارزيابي صورت گيرد. هرچند رسانه ها در موضعگيري خود لزوماً سياست خارجي رسمي دولت را پيروي نمي كنند اما موضعگيري هاي متضاد ذكر شده ممكن است نمادي از ديدگاه هاي گوناگون در عرصه تصميم گيريها باشد. در مورد عراق بيش از هر چيز توجه به واقعيت هاي موجود در اين كشور براي محافل سياسي كشور اهميت دارد.»
روزنامه جمهوري اسلامي در سرمقاله اش پس از نمايشي دانستن انتقال قدرت به دولت انتقالي عراق، همه سران حکومت انتقالي را دست نشاندگان امريکا مي خواند و مي نويسد : «اقدامات بعدي عبارتند از برگزاري انتخابات فرمايشي و نمايشي كه از طريق آن مهره هاي مورد نظر آمريكا بر سر كار خواهند آمد ، تدوين قانون اساسي مورد نظر آمريكا ، استقرار حكومتي وابسته به آمريكا كه نه تنها هيچ مزاحمتي براي آمريكا نداشته باشد ، بلكه همواره مجري خواسته هاي حاكمان آمريكا در عراق و منطقه باشد. بدين ترتيب ، كساني كه اين نمايش انتقال حاكميت را « انتقال حاكميت به مردم عراق » مي نامند ، يا ساده لوحند يا وابسته . اين ، در واقع جز تحكيم حاكميت آمريكا در عراق هيچ چيز ديگري نيست. در اين ميان ، كشورهاي همسايه عراق بايد به خطرهاي حضور آمريكا در منطقه ، آنهم با در اختيار داشتن پايگاه هاي نظامي و منابع غني نفت و ساير ثروتها در عراق ، انديشه كنند. بيش از همه بايد دولتمردان جمهوري اسلامي ايران براي امنيت ملي كشور نگران باشند و با اتخاذ تدابير شجاعانه راهي را در پيش بگيرند كه به پايان يافتن سلطه آمريكا بر عراق و ريشه كن شدن اين غده سرطاني كه به جان منطقه رخنه كرده است ، منتهي شود.»
